Χρήσιμες οδηγίες για το Γιούρογκρουπ

Του Νίκου Βασιλειάδη.

Μερικές της τελευταίας στιγμής χρήσιμες συμβουλές στους απεσταλμένους της ελληνικής κυβέρνησης στο eurogroup…για να πάνε όσο καλύτερα μπορούν.
Ιδού λοιπόν μερικοί γραπτοί αλλά και μερικοί άγραφοι κανόνες μιας καλής διαπραγμάτευσης:

Η πρώτη παίζει… Μην ρωτάς οπότε κάθε φορά, αφήνεις να μιλήσει η ξέρεις ποια…
Πόρτες-πλακωτό-φεύγα. Αυτή είναι η σωστή σειρά ότι και να λένε οι άλλοι, πρώτα το έχεις δίπορτο με τις ασάφειες, μετά πλακωτό με τις απειλές και στο τέλος φεύγα..
Μην “τσιμπάς” τα ζάρια… Μετά από διπλές το κούνημα των ζαριών είναι υποχρεωτικό, για να μην είναι “τσιμπημένα” τα ζάρια. Αυτό γιατί ο Ντάισεμπλουμ είναι κάτι σαν τον Γκαστονέ ένα πράγμα..κωλόφαρδος όσο δεν πάει άλλο.

“Ξέρεις από βέσπα”… Όσο υποχρεωτικό είναι το μάζεμα, άλλο τόσο είναι να πεις τη συγκεκριμένη έκφραση όταν πάει ο άλλος να σου πάρει το ματσάκι διπλό και εσύ χρειάζεσαι φτερά στα πόδια για να το κόψεις.. (αυτό είναι το συνθηματικό και για τους δημοσιογράφους…ξέρεις, κλείνεις ματάκι και το ξεστομίζεις αλλά Βέγγος).

Διάλειμμα μόνο για ουζάκι… Το παιχνίδι σταματάει μόνο α) για παγκόσμιο πόλεμο β) να γεμίσεις ξανά το ποτήρι σου με ούζο (ευκαιρία να προωθήσουμε και κανένα ελληνικό προιόν!).
Όσο πιο παλιά, τόσο πιο καλή …η ατάκα. Η γλωσσολογία επιτρέπει παραδοσιακά μπινελίκια και εκφράσεις παλαιάς κοπής, που έχουν ταξιδέψει με επιτυχία στο χρόνο. Προσωπική αγαπημένη για eurogroup: το “το τυρί το είδες, τη φάκα δεν την είδες”.
Ο έξω ξέρει καλύτερα… Το savoire vivre επιβάλει ο “απ’ έξω” να μιλάει συνέχεια για το τι πρέπει να παίξουν οι έχοντες τα ζάρια στα χέρια, και οφείλει να ξεστομίζει κάθε 3 ζαριές “μα, τι κάνεις”…Ιδανικά να έχει τη στάση χωροφύλακα, κοιτώντας δηλαδή με τα χέρια δεμένα πίσω στην πλάτη συνοφρυωμένος.

Αν φέρεις καλή ζαριά πρέπει να χτυπήσεις με δύναμη το πούλι…Αν πιάσεις, δηλαδή, στο πλακωτό (με δημοψήφισμα ή εκλογές), ή χτυπήσεις στις πόρτες μετά από διπλή ζαριά (πιάσουν οι ασάφειες και οι μπαρουφίτσες), τότε οφείλεις στον εαυτό σου, στους εμπνευστές αυτού του υπέροχου παιχνιδιού και στους αλλόθρησκους που δεν παίζουν, να κάνεις το κατόρθωμα σου να ακουστεί. Χτύπα το πούλι με δύναμη…

Το φεύγα θέλει τέχνη… Εδώ δεν πιάνει το ζάρι κι οι πολλές διπλές τρώνε τον αφέντη. Οπότε στο φεύγα είναι σημαντικό να σχεδιάσεις μια στρατηγική και πιο σημαντικό να ξέρεις πότε πρέπει να κάνεις “abort” την αποστολή και να κοιτάξεις να μαζέψεις πρώτος. Μην ξεχνάμε ότι το παιχνίδι λέγεται “φεύγα” και όχι “μείνε να κάνεις τη ζωή μας δύσκολη”.

Δεν χρειάζεται να τελειώνουν όλες οι παρτίδες… Μεγάλα παιδιά είμαστε, οπότε ξέρουμε αν έχουμε ελπίδες (και πόσες) να πάρουμε ή να κόψουμε μια παρτίδα. Οπότε οι τυπικές διαδικασίες παρακάμπτονται. Όταν δεν υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ “άστο”…. Η διαδικασία αυτή ολοκληρώνεται με τη φράση “αυτό δεν θα το έπαιζε ούτε ο Πούτιν..”.

Τελευταία και ιδανική συμβουλή …Να ξέρεις. Με ασόδυο δεν γ@#%Γ κανείς… True story!!!