AYTH EINAI Η ΣΑΛΠΙΓΓΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ Γ.ΓΚΙΟΛΒΑ

Κανείς δεν θα πίστευε ότι ο τρόπος που γκρεμίστηκαν τα φοβερά τείχη της Ιεριχούς θα μπορούσε να βρει σήμερα εφαρμογή. Και όμως ο Έλληνας ερευνητής Γ. Γκιόλβας · ο εφευρέτης του…

«Άρτεμις» · ισχυρίζεται ότι ένα τέτοιο τρομερό υπερόπλο έχει ήδη κατασκευαστεί με δικά του σχέδια!

Μπορεί να κάνει σκόνη μια πόλη σε τρία λεπτά με την ακτινοβολία του, της οποίας τα αποτελέσματα δοκίμαζαν πριν λίγα χρόνια · σε ήπια βέβαια μορφή ·

Εφευρέτης του πασίγνωστου «Άρτεμις», πειραματίζεται με τη σύντηξη του ατομικού πυρήνα και μάλιστα στην Ελλάδα…

Φιλο­δοξεί να λύσει το ενεργειακό πρόβλημα με όντως ρεαλιστικές και – γιατί όχι; – εφαρμόσιμες ι­δέες. Αυτά και πολλά άλλα ήταν όσα μας είχε πει τότε, συν την εντυπωσιακή δήλωση του ότι σχετίζεται με την μυστήρια «ο­μάδα Ε» και τα υπερόπλα της…

Αυτή τη φορά επανέρχεται και μας περιγράφει μια άλλη του -πράγματι εντυπωσιακή – εφεύ­ρεση. Ο κ. Γκιόλβας ονομάζει αυτή του την ανακάλυψη «Σάλπιγγα του θανάτου»εμπνεόμε­νος από τις βιβλικές σάλπιγγες που αναφέρεται ότι γκρέμισαν τα απόρθητα τείχη της Ιεριχούς!

Πιστεύει μάλιστα ότι και εκείνες λειτούργησαν με βάση την ίδια αρχή της εκμετάλλευσης των υποήχων, αλλά αφήνει για μια άλ­λη φορά την εξήγηση, της ύπαρ­ξης τότε τέτοιας εξελιγμένης τε­χνολογίας…

Το σημαντικό δεν είναι πλέον να πιστέψουμε ή όχι την δυ­νατότητα κατασκευής ενός τέ­τοιου υπερόπλου.

Είναι ότι κά­ποιοι, σύμφωνα με τον κ. Γκιόλ­βα, το έχουν ήδη κατασκευάσει και μάλιστα επειδή το ελληνικό κράτος – για οποιουσδήποτε λόγους – αδιαφόρησε!

Δεν νομίζουμε ότι θα υπάρξει κάποιος, που τουλάχιστον δεν θα προβληματιστεί από τα όσα ακολουθούν παρακάτω. Πιστεύ­ουμε μάλιστα ότι αυτός ο προ­βληματισμός θα ενισχυθεί, όταν διαβαστούν τα περί των γνω­στών προβλημάτων που αντιμε­τώπιζαν πριν λίγα χρόνια οι τηλε­φωνήτριες του ΟΤΕ, προβλήμα­τα τα οποία ο κ. Γκιόλβας ισχυρί­ζεται ότι αυτός έλυσε, στηριζό­μενος στην ίδια αρχή! Αλλά ας αφήσουμε τον ίδιο να μας πει πώς έχουν τα πράγματα:

Το 1970 εργαζόμουν οτο εργαστήριο, πάνω σε έ­να εξαιρετικά ενδιαφέρον αντι­κείμενο: στο πρόγραμμα GG-4, της φωτοδέσμης πλάσματος. Εν τούτοις, κάποιες παράξενες συ­μπτώσεις με έκαναν να διακόψω για λίγο και να στραφώ σε κάτι εξ ίσου ενδιαφέρον επιστημονι­κά, αλλά – μπορώ να πω – συ­ναρπαστικότερο εφ’ όσον τα α­ποτελέσματα του προβλέπονταν άμεσα…

Παρατηρούσα ότι στον συγκε­κριμένο χώρο του εργαστηρίου είχα αρχίσει να αισθάνομαι σω­ματικά άσχημα, δηλαδή ζαλά­δες, πόνους στο στομάχι, ναυτία κλπ. Αυτό συνεχιζόταν επί μήνα και πλέον. Στην αρχή το απέδω­σα σε τυχόν οργανικά αίτια, ώ­σπου μια μέρα παρατήρησα ρωγμές και πτώση σοβάδων στο κτίριο του εργαστηρίου! Σαν α­πό διαίσθηση συνδύασα τα δύο συμβάντα και έτσι αποφάσισα να ερευνήσω το θέμα.

Υποπτευόμουν ότι κάτι έπρεπε να συμ­βαίνει μέσα στο εργαστήριο από κάποια άγνωστη ακτινοβολία.

Συνέπεσε τότε να διαβάσω στη Βίβλο το σχετικό εδάφιο για τις περίφημες Σάλπιγγες που κατέστρεψαν τα ονομαστά τείχη της Ιεριχούς, πάχους επτά μέτρων(!) (Ωσηέ 6-20), εισέβαλαν οι Ισραηλίτες στην πόλη, την κα­τέλαβαν και κατέσφαξαν τους Φιλισταίους (Κρήτες).

Άλλη φορά θα αναπτύξω ποι­ος και πώς – κατά τη γνώμη μου – κατασκεύασε και παρέδωσε στους Ισραηλίτες τις Σάλπιγγες που παρήγαγαν τους καταστρε­πτικούς υποήχους. Γιατί περί αυτού πρόκειται!

Την επόμενη μέρα σταμάτησα τις εργασίες του προγράμματος GG-4 και ασχολήθηκα πλέον με το σοβαρό θέμα εντοπισμού του φαινομένου της περίεργης αδια­θεσίας μου και των ρωγμών στο κτίριο του εργαστηρίου. Πρέπει να σημειώσω ότι στο εργαστή­ριο υπάρχουν πάνω από 60 ηλεκτρικά-ηλεκτρονικά μηχανήματα και όργανα, τα οποία λειτουρ­γούν και μάλιστα πολλές φορές όλα μαζί.

Τηλεφώνησα σ’ ένα φίλο μου στην Αμερική, ο οποίος εργάζε­ται στην ΝΑΣΑ και του ζήτησα μια συσκευή μετρήσεως των Decibel των ήχων. Όταν σε λί­γες μέρες μου την έστειλε και έβαλα σε λειτουργία όλες τις συσκευές και τα ηλεκτρονικά όργανα του εργαστηρίου με­τρώντας τα Decibel των ήχων, διεπίστωσα με μεγάλη μου α­πογοήτευση ότι από τέτοιας α­πόψεως δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, που να δικαιολογεί τα φαινόμενα που παρουσίαζα νταν μέσα στο εργαστήριο.

Απογοητεύτηκα, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Η διαίσθηση μου μου έλεγε να προχωρήσω. Συνέχισα τις έρευνες για το θέμα και μετά από πολλές σκέψεις και με­λέτες διερωτήθηκα μήπως πρό­κειται για υπόηχους. Πώς όμως να τους ανιχνεύσω, δεδομένου ότι κανείς μέχρι τότε επιστήμο­νας δεν είχε ασχοληθεί σε βά­θος με αυτούς και δεν υπήρχε πουθενά στον κόσμο σχετική ε­πιστημονική μελέτη, ούτε είχε εκδοθεί κάποιο βιβλίο για το θέ­μα;

Αφού επιβάλονταν οπωσδήπο­τε να λύσω το πρόβλημα – είμαι πολύ πείσμων σε τέτοιες περι­πτώσεις – αποφάσισα να κατα­σκευάσω εγώ το κατάλληλο ηλε­κτρονικό όργανο που θα με­τρούσε την ακτινοβολία των υποήχων, για να διαπιστώσω αν από αυτούς προέρχεται το φαι­νόμενο των ρωγμών, της αδια­θεσίας μου κτλ.

Αποσυναρμολόγησα λοιπόν την συσκευή που μου έστειλε ο φίλος από τη ΝΑ8Α, την μελέτη­σα λεπτομερώς και βάσει αυτής κατασκεύασα τον δικό μου εντοπιστή υποήχων πλέον. Και πράγ­ματι είχα δίκιο. Αμέσως εντόπι­σα το σημείο που παρήγαγε τα υποηχητικά κύματα χαμηλής συ­χνότητας, τα οποία ανέπτυσαν ι­σχύ 1250 Λ/ΑΤΤ και εξέπεμπαν ακτινοβολία συχνότητας κάτω των 4,3 ΗΕRΤΖ.

Ήταν λοιπόν επόμενο με τέ­τοια ακτινοβολία να μου δημι­ουργούνται οι σωματικές διατα­ραχές και να ραγίζουν οι τοίχοι. Μοιάζει πίστευτο, αλλά αν δεν ανεκάλυπτα εγκαίρως το φαινό­μενο αυτό, υπήρχε περίπτωση να θαφτώ κάτω από τα ερείπια του εργαστηρίου, δεδομένου ότι οι υπόηχοι παράγουν “σκληρές” παλμικές δονήσεις στην ατμό­σφαιρα και διασπούν τα μόρια της ύλης και κυρίως το σκυρό­δεμα που είναι χτισμένα τα κτί­ρια. Επιπλέον καθώς επιδρούν στον εγκέφαλο μέσω των παλμικών δονήσεων και των πιέσεων της ατμόσφαιρας, προκαλούν τραύμα στο νευρικό σύστημα, ναυτία, κοκκίνισμα του δέρμα­τος, ισχυρούς πονοκεφάλους και γενικά σωματική κατάπτωση. Αυτά τα φαινόμενα υφίσταντο άλλωστε επί χρόνια από την συ­γκεκριμένη αιτία οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ! Επίσης, όπως κατέλη­ξαν οι σύγχρονες πλέον έρευ­νες, οι γυναίκες που εκτίθενται στην ακτινοβολία αυτή προσβά-λονται πλήρως από στείρωση. Τέλος, λίγο ισχυρότερη τέτοια ακτινοβολία επιφέρει τον θάνα­το!

Οταν κατάλαβα ότι ήξερα αρκετά για τη φύση των υ­ποήχων, αποφάσισα να εκμεταλ­λευτώ τις ιδιότητες τους και να θέσω τα αποτελέσματα των με­λετών μου στη διάθεση της Ελλάδας. Ύστερα από επιστα­μένα και εκτεταμένα πειράματα πάνω στο θέμα και τις μελέτες εκμετάλευοης της ακτινοβολίας αυτής, εκπόνησα σχέδια και περιγραφές, τα κατέθεσα στο αρ­μόδιο Υπουργείο στις 20/11/70 και έλαβα το υπ’ αριθμόν 41297 δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Πριν ό­μως πάρω το δίπλωμα, τα σχέ­δια και η μελέτη γενικά εξετά­στηκαν από ειδική επιτροπή του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, ό­πως ορίζει ο νόμος. Αυτό συμ­βαίνει πάντα όταν οι εφευρέσεις αφορούν την Εθνική Άμυνα της χώρας. Αν διαπιστωθεί κάποιο ενδιαφέρον δεσμεύονται από το Υπουργείο Αμυνας, ως άκρως α­πόρρητες για να χρησιμοποιη­θούν από το στρατό.

Προς μεγάλη μου όμως έκ­πληξη, η ειδική αυτή επιτροπή έ­δωσε τη συγκατάθεση στο Υπουργείο να μου δώσει ελεύ­θερα το δίπλωμα ευρεσιτεχνείας, παρόλο που διαπίστωσαν ότι εγώ, για λόγους ασφαλείας του απορρήτου των σχεδίων, τα κα­τέθεσα στο Υπουργείο (με πρα­κτικό μυστικότητας για ένα χρό­νο) για να πάρω μόνο την προτεραιότητα της εφευρέσεως μου.!

Μετά, εφόσον το Υπουργείο Άμυνας δεν θεωρούσε την πατέ­ντα απαραίτητη για την άμυνα της χώρας, τότε μόνον θα ζη­τούσα το δίπλωμα ώστε να έχω το δικαίωμα να πωλήσω την πα­τέντα στο εξωτερικό ή στο εσω­τερικό. Πράγμα που βέβαια, τε­λικά συνέβη… Νομίζω έκτοτε, ότι σ’ αυτές τις ειδικές επιτροπές θα έπρεπε να συμμετέχουν ικανοί ε­πιστήμονες για να μη διαφεύ­γουν στο εξωτερικό αξιόλογες μελέτες που αφορούν τουλάχι­στον την άμυνα της χώρας.

Πεπεισμένος για τις δυνατότη­τες της εφεύρεσης, στράφηκα στο εξωτερικό. Σε κάποια χώρα της Ευρώπης είχα έναν συνερ­γάτη και φίλο, υπέργηρο καθη­γητή της Ραδιοακουστικής ο ο­ποίος διεύθυνε το Ινστιτούτο Ερευνών του κράτους αυτού. Ο ίδιος μάλιστα ήταν πάρα πολύ φιλέλληνας, με αγαπούσε σαν παιδί του και ευχόταν να είχε γεννηθεί Έλληνας…

Πήγα και τον επισκέφθηκα ό­πως έκανα σχεδόν κάθε χρόνο για επιστημονική συνεργασία και του μίλησα για το «ηχητικόκανό­νι». Ενθουσιάστηκε πάρα πολύ με την καινοτομία αυτή και με παρακάλεσε να παραχωρήσω την πατέντα στη χώρα του. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα ήμουν διστακτικός. Για όλους όμως τους παραπάνω λόγους και ε­πειδή του είχα μεγάλη υποχρέω­ση από την επιστημονική συνερ­γασία μας, του παρέδωσα τα σχέδια και την μελέτη του ηχητι­κούκανονιούκαι έφυγα.

Μετά από 50 ημέρες περίπου με κάλεσαν στην Πρεσβεία αυ­τής της χώρας και μου παράδω­σαν ένα τσεκ 2.500.000 δραχ­μών. Υπέγραψα ορισμένα χαρτιά καθώς και μια «δήλωση τιμής», να μην αποκαλύψω ποτέ σε ποιο κράτος παραχώρησα την πατέ­ντα αυτή.

Ύστερα από έξι μήνες περί­που κατασκεύασαν ένα από τα τρομερότερα μυστικά όπλα, ένα κανόνι οκτώ μέτρων μήκους, το οποίο μπορεί με ένα πάτημα ε­νός διακόπτη να κόψει στα δύο ένα ολόκληρο αεροπλανοφόρο!

Για τα σχετικά πειράματα ίδρυ­σαν μια ολόκληρη μεταλλική «πό­λη», εκατό χιλιόμετρα μακριά από κατοικημένη περιοχή και κα­τασκεύασαν τα εργαστήρια δοκι­μής του κανονιού, δεδομένου ότι οι παλμικές δονήσεις της ατμό­σφαιρας προκαλούν τη διάλυση της δομής της ύλης, με αποτέλε­σμα να καταρρέουν τα μέγαρα σαν χάρτινοι πύργοι εντός τριών λεπτών της ώρας (όπως συνέβη πριν τέσσερα χρόνια με το μέγα­ρο του αρχιτέκτονα κ. Ρωμαίου στη Λεωφόρο Κηφισίας)! Επίσης αναγκάστηκαν να φτιάξουν και ειδικές στολές για τους επιστή­μονες.

Όμως η εν λόγω εφεύρεση δεν είχε μόνο πολεμικές εφαρ­μογές. Όπως κάθε επιστημονική ανακάλυψη, μπορεί να βοηθήσει ή να καταστρέψει… Έτσι χρησι­μοποίησαν την μέθοδο μου αυτή και κατασκεύασαν ιατρικές συ­σκευές, οι οποίες διαλύουν με υποήχους τους λίθους των νε­φρών και της χολής και σε πολ­λές άλλες εφαρμογές χρήσιμες για την ανθρωπότητα.

Οι επιπτώσεις και οι αλλαγές που έχουν ήδη επέλθη στην στρατηγική από την παραπάνω εφαρμογή, είναι φοβερές! Όταν θελήσει ένα κράτος να βλάψει έ­να άλλο χωρ/ς πόλεμο, μπορεί να βάλει μυστικά στις μεγαλύτε­ρες πόλεις, ένα ή δύο ηχητικά κανόνια τοποθετώντας τα σε κατάλληλες θέσεις δύο χιλιόμετρα από το κέντρο τους, σε ένα χω­ράφι π.χ. κάτω από ένα αντίσκη­νο και να τα θέσει σε λειτουργία για μισή ώρα. θα δει κανείς τότε τα κτίρια να γίνονται σωροί σκό­νης και τους ανθρώπους, όσοι γλυτώσουν, να είναι ζωντανά πτώματα που δεν θα είναι σε θέ­ση να αμυνθούν! Έτσι όσο οχυ­ρωμένη και αν είναι η πόλη ο ε­χθρός θα την καταλάβει χωρίς να «ακουστεί» ούτε μία πιστολιά.

Το τρομερό αυτό λοιπόν όπλο σαν πατριώτης το πρόσφερα στην Ελλάδα, το απόρριψαν -χαρακτηρισμένο από την επιτρο­πή του ΓΕΣ «ως μη ενδιαφέρον δια τας Ενόπλους Δυνάμεις μας» – με αποτέλεσμα να εξυπη­ρετεί σήμερα άλλες Ένοπλες Δυνάμεις…

Πιστεύω ότι αυτό δεν συνέβη μόνο στην περίπτωση της παρού­σας πατέντας, αλλά συμβαίνει σε πολλές ελληνικές πατέντες-καινοτομίες. Οι κρατικοί μηχανισμοί που τις αξιολογούν, επειδή δεν είναι σε θέση να τις μελετήσουν, τις απορρίπτουν με αποτέλεσμα να τις χρησιμοποιούν οι ξένοι, που τις αγοράζουν αργότερα, εις βάρος της χώρας μας.

Ασφαλώς, πολλές από τις αι­τίες αυτής της κατάστασης που συνεχίζεται, πρέπει να αναζητηθούν και στην πολιτική ψηφοθηρίας των κομμάτων, που διορίζουν ακατάλληλους ανθρώπους σε λάθος θέσεις…

Μια ακόμη αιτία έντονου προβληματισμού σχετι­κά με τις επιπτώσεις των υποήχων στον άνθρω­πο, αποτελεί η γνωστή περίπτωση των τηλεφωνητριών, του ΟΤΕ, που λιποθυμούσαν κατά συρροή πριν δεκα πέντε χρόνια στο κτίριο της οδού Πατησίων.

Ο κ. Γκιόλβας ισχυρίζεται ότι αυτός απάλαξε τον Οργανισμό από αυτό το πρόβλημα και παράλληλα εκ­φράζει τα παράπονα του, γιατί ο ΟΤΕ δεν κράτησε τη «συμφωνία κυρίων» που είχε συνάψει.

Συγκεκριμένα – και σύμφωνα πάντα με τον κ. Γκιόλ­βα – το Νοέμβριο του 1978 ο τότε Υφυπουργός Συγκοινωνιών κ. Μούτσιος, κάλεσε στο γραφείο του τον Έλληνα ερευνητή και παρουσία της διοίκησης του ΟΤΕ κκ. Σέκερη, Ανδρειωμένου και Μουστάκα, του ανέθεσε να ερευνήσει το πιο πάνω πρόβλημα.

Πράγματι μετά από τις επιτόπιες έρευνες και μετρή­σεις η αιτία εντοπίστηκε, εκεί που είχαν αποτύχει δεκά­δες επιστημόνων Ελλήνων και ξένων επί δύο σχεδόν δεκαετίες! Ακολούθησε επιστολή του κ. Γκιόλβα, που γνωστοποιούσε στον ΟΤΕ ότι αναλάμβανε υπεύθυνα τη λύση του προβλήματος και ζητούσε γι’ αυτό 25.000.000 δραχμές, που ήταν η αμοιβή του και το κόστος των υλι­κών που θα χρησιμοποιούσε. Ο διοικητής του ΟΤΕ του ζήτησε να συνεχίσει την εργασία και για το θέμα της α­μοιβής θα συνενοηθει με τον Υφυπουργό.

Κατόπιν αυτής της «προφορικής» εντολής και δεδο­μένου ότι είχαν ήδη εντοπιστεί οι πηγές των υποήχων που προκαλούσαν το φαινόμενο, ακολούθησε νέα σύ­σκεψη στην οποία ο κ. Γκιόλβας ανέπτυξε ότι οι αιτίες του προβλήματος δεν ήταν ούτε ο θόρυβος, ούτε ο κλιματισμός, ούτε τα ψυχολογικά προβλήματα των εργα­ζομένων…

Υπό την πίεση της όξυνσης του φαινομένου, του ζη­τήθηκε να αποκαλύψει το μυστικό» με την υπόσχεση ότι δεν θα μάθαινε κανείς τίποτε, εκτός των τριών πα­ρευρισκομένων.

Ο μοναδικός όρος που τέθηκε από τον κ. Γκιόλβα που τελικά δέχθηκε να αποκαλύψει την αιτία του φαι­νομένου, ήταν μια δοκιμαστική περίοδος τριών μηνών για να διαπιστωθεί αν πράγματι ή λύση ήταν η ενδε­δειγμένη. Μετά θα έπρεπε να του καταβληθεί η ζητού­μενη αμοιβή.

Η αιτία εξουδετερώθηκε και μέχρι σήμερα δεν εκ­δηλώθηκε ξανά παρόμοια σύμπτωμα! Μετά την παρέ­λευση ενός ολόκληρου χρόνου, ο κ. Γκιόλβας επικοι­νώνησε με τον κ. Σέκερη για την καταβολή του εγκρι­θέντος ποσού. Του ζητήθηκε μια επί πλέον παράταση χρόνου για να επιβεβαιώσουν πλήρως την επιτυχία της λύσης.

Αυτή η ανταλλαγή τηλεφωνημάτων συνεχίστηκε μέ­χρι τις εκλογές του 81, οπότε ήλθε στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ. Όπως ήταν φυσικό η νέα διοίκηση επικαλέ­στηκε την έλλειψη εγγράφων στοιχείων, τα οποία θα την βοηθούσαν να διεκπεραιώσει την πληρωμή. Έκτο­τε ο κ. Γκιόλβας έχει επισκεφθεί πολλές φορές τον ΟΤΕ και όποτε περνά από τους θαλάμους των τηλε­φωνητριών, γίνεται αντικείμενο θερμών ευχαριστιών. Πέρα από αυτές όμως, ο ίδιος ισχυρίζεταιι ότι δεν του έχουν καταβληθεί ούτε τα έξοδα που έκανε απασχο­λούμενος ένα μήνα μ’ αυτό το τόσο σημαντικό θέμα!