ΎπερΣτοά Ελλάδος – Η συμμορία, η οποία ευθύνεται για την παράδοση της Ελλάδας στους “δανειστές” της – Πληρωμένο “συμβόλαιο θανάτου” ήταν το Μνημόνιο (Μέρο Α’) – (Μέρο Β’)

 ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ

ΎπερΣτοά Ελλάδος – Η συμμορία, η οποία ευθύνεται για την παράδοση της Ελλάδας στους “δανειστές” της – Πληρωμένο “συμβόλαιο θανάτου” ήταν το
Μνημόνιο (Μέρο Α’)
Κολλέγιο Αθηνών (Κολλέγιο Ψυχικού) ex Αμερικανικό Κολλέγιο Αθηνών

Όλοι αυτοί μεγάλωσαν με τον “φόβο των Ελλήνων” και όχι ως Έλληνες.

Το Κολέγιο Αθηνών δεν είναι ένα ακόμα ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα από τα πολλά, που έχει πλέον η πατρίδα μας. Απλά παριστάνει το εκπαιδευτικό ίδρυμα, γιατί θα έπρεπε να έχει και ένα επίσημο αντικείμενο ενασχόλησης, για να δικαιολογεί την ύπαρξή του.

Στην πραγματικότητα αυτό το “σχολείο” ιδρύθηκε από το κύκλωμα του <<εθνάρχη>> διπλής καταγωγής Βενιζέλου και του επίσης διπλής καταγωγής Μπενάκη ως ένα ασφαλές και κλειστό “εκκολαπτήριο” γόνων διαδοχής …Ιδρύθηκε, προκειμένου εκείνο το κύκλωμα —το οποίο εκείνη τη εποχή λυμαινόταν την εξουσία— να παρακάμψει τη δημοκρατική λειτουργία και σταδιακά να “μεταλλαχθεί” σε ένα ιδιότυπο καθεστώς …

Ένα καθεστώς ακλόνητο, το οποίο —ακόμα και ενάντια στη λαϊκή βούληση— θα διατηρούσε μόνιμη επαφή με την εξουσία. Στόχος αυτού του καθεστώτος ήταν πάντα η εξουσία της χώρας, ανεξάρτητα από το ποιος εξωτερικός ιμπεριαλιστικός παράγοντας την κηδεμόνευε.

Η εξουσία στη Ελλάδα ήταν, είναι και θα είναι ο μόνιμος στόχος του Κολεγίου …

Η εξουσία, που εξασφαλίζει στα μέλη του μόνιμη επαφή με βολέματα και πλούτο. Για την εξουσία αυτήν μπορούν να κάνουν την οποιαδήποτε υποχώρηση ή παραχώρηση απέναντι στον οποιονδήποτε ξένο ή ντόπιο παράγοντα μπορεί να τους την εξασφαλίσει.

Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το Κολέγιο ενός “μεγαλοϊδεατικού” καθεστώτος σχετικά πρόσφατα “αφαίρεσε” από το τίτλο του τον επιθετικό προσδιορισμό “Αμερικανικό”.

Προφανώς μέχρι τώρα δεν ενοχλούσε κανέναν από τους “πατριώτες” του Κολεγίου αυτός ο τίτλος.
Όπως δεν τους ενοχλούσε και εξακολουθεί να μην τους ενοχλεί η αστερόεσσα, που κυματίζει στην αυλή του.

Αυτό λοιπόν το “ευαγές” εκπαιδευτικό ίδρυμα είχε πάντα έναν και μοναδικό στόχο …Να μονοπωλεί την εξουσία και βέβαια την οικονομία στην Ελλάδα.

Είχε μάθει να εκμεταλλεύεται την έννοια της “κρατικής εξουσίας” και να τη μετατρέπει σε μια πολυτελή και άνετη καθημερινότητα για τα μέλη του.

Πέτρος Καλλιγάς από τους ιδρυτές προπάππος του Παύλου Γερουλάνου.

Μιλάμε για κανονική Ανώνυμη Εταιρεία, η οποία θα μπορούσε αντί για “Κολέγιο Αθηνών” να ονομάζεται “Κολλητοί Βενιζέλου, Μπενάκη και Σια”. Γι’ αυτόν τον λόγο η λειτουργία του έλαβε στο τέλος τα χαρακτηριστικά του κοινοβίου.

Τα μέλη του περιορίζονται εντός μιας κοινοβιακής ζωής. Οι σχέσεις τους δεν τελειώνουν μετά το πέρας των σπουδών τους. Καλλιεργούνται και εντείνονται και μετά από αυτές.

Αποτελεί, δηλαδή, μια ειδική κοινότητα μέσα στην ελληνική κοινωνία.

Μια κοινότητα ανθρώπων, οι οποίοι επιδιώκουν και προσπαθούν να μοιράζονται τα πάντα μόνον μεταξύ τους. Βαπτίζονται, παντρεύονται και κηδεύονται μεταξύ τους. Γιατί; Γιατί αυτό τους συμφέρει …

Γιατί μοιράζονται θέσεις και “επιτυχίες” μεταξύ τους. Ο πλούσιος συμμαθητής δίνει θέσεις εργασίας στους φτωχότερους συμμαθητές του.

Ο πολιτικός συμμαθητής δίνει δημόσια έργα στους πλούσιους συμμαθητές του. Όλοι βοηθάνε αλλήλους μέσα στη λογική των αγγλοσαξονικών ομοίων, οι οποίοι αισθάνονται “ανώτεροι” από τους υπόλοιπους …Η αποθέωση της ατομικής ανταγωνιστικότητας με τις “πλάτες” άλλων. Τι σημαίνουν πρακτικά όλα αυτά; Ότι το Κολέγιο στην πραγματικότητα είναι ένα “κατηχητήριο” θρησκευτικού τύπου.

Οι ιερείς μόνον λείπουν από το “οργανόγραμμά” του, αλλά αυτό για τον προτεσταντισμό δεν είναι και πολύ σημαντικό. Το σημαντικό είναι να μεταφέρονται αυθεντικά πρότυπα και να διδάσκονται οι επιθυμητές συμπεριφορές στο “ποίμνιο” …

Πρότυπα και συμπεριφορές, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την ελληνική πραγματικότητα.

Στην πραγματικότητα, δηλαδή, τα μέλη του Κολεγίου συνθέτουν μια ιδιότυπη σέχτα προτεσταντών …

Αυθεντικών προτεσταντών, τύπου “προσκυνητών” του Μέι Φλάουερ και όχι βρετανικού τύπου …Σκληρού τύπου προτεσταντών τύπου Γερμανίας, Κάτω Χωρών, Σκανδιναβίας και βέβαια ΗΠΑ …

Φανατικών προτεσταντών, οι οποίοι από μικροί γιορτάζουν το thanksgiving και ολοκληρώνουν την προσωπικότητά τους στη “Μέκκα” τους, που βρίσκεται στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ …

Γνήσιων προτεσταντών στη συμπεριφορά και τη νοοτροπία, οι οποίοι απλά διατηρούν στο τυπικό επίπεδο την ταυτότητα του Έλληνα και του Ορθόδοξου, γιατί αυτό είναι το “μαγαζί” που τους “ταΐζει”.

Είναι προτεστάντες, που αισθάνονται υπεροχή και οι οποίοι απλά έχουν απέναντί τους ορθόδοξους “ιθαγενείς”.Μέσα στα πλαίσια των γενικών αυτών συμφερόντων και νοοτροπιών η “κοινότητα” αυτή δεν έχει σαφή ιδεολογική ή κομματική τοποθέτηση. Γιατί; Γιατί δεν την συμφέρει.

Είναι πολύ “ανώτερη”, για να “πέσει” στο επίπεδο να διαλέξει πολιτική ή κομματική “μεριά”, όπως οι κοινοί “ιθαγενείς” ορθόδοξοι.

Οι φουκαράδες είναι αυτοί, που διαλέγουν ιδεολογίες και κόμματα και όχι το Κολέγιο. Το Κολέγιο το συμφέρει να κινείται σε όλο το πολιτικό φάσμα και να αλληλοβοηθούνται τα μέλη του, προκειμένου να το “καταλαμβάνουν” στο σύνολό του …

Να το καταλαμβάνουν σαν “ανώτερη” κοινωνική τάξη, η οποία προσφέρει “οδηγούς” σε “κατώτερους” με στόχο να τους καθοδηγήσει.

Όταν λέμε να το “καταλαμβάνει” στο σύνολό του, κυριολεκτούμε.

Από τον “ακροδεξιό” Βορίδη μέχρι τον “αριστερό” Μπίστη “χωράει” σχεδόν το σύνολο του δικομματισμού της εξουσίας …και “περισσεύει” κιόλας.

Από τον “πλουτοκράτη” Λάτση μέχρι την “προλετάρια” κόρη τής σταλινικής Παπαρήγα “χωράει” ολόκληρη η ελληνική οικονομία …και “περισσεύει” κιόλας.

Όλοι αυτοί οι τόσο διαφορετικοί άνθρωποι μεταξύ τους είναι μέλη αυτής της προτεσταντικής κοινότητας. Μιας κοινότητας αγγλοσαξονικού τύπου με μεγάλη εμπειρία στην επιβίωση μέσα σε ξένο και εχθρικό περιβάλλον.

Μιας κοινότητας, της οποίας τα μέλη αλληλοβοηθούνται, ακόμα κι αν βρίσκονται σε αντίπαλες “θέσεις”, απλά και μόνον για να μονοπωλούν όλους τους χώρους. Θα λέγαμε ότι αλληλοβοηθούνται ιδιαίτερα, εάν εμφανίζονται σε “εχθρικές” θέσεις.

Θεωρούμε δηλαδή δεδομένο ότι με τις πλάτες του Κολεγίου προστατεύονται και προοδεύουν από τον Βορίδη του ΛΑΟΣ μέχρι την Παπαρήγα του ΚΚΕ.

Αυτό, το οποίο λέμε, μπορεί να το δει κάποιος για παράδειγμα στη σημερινή κυβέρνηση της συνεργασίας των δωσίλογων.

Όλοι αντίπαλοι, αλλά όλοι συμμαθητές και φίλοι.

Θεωρητικά την συνθέτουν τρία διαφορετικά κόμματα, ενώ στην πραγματικότητα είναι η κυβέρνηση ενός “Κόμματος” …
Του “Κόμματος” του Κολεγίου.

Πρωθυπουργός είναι ο Παπαδήμος του Κολεγίου. Συμμέτοχοι στην Κυβέρνησή του είναι οι δύο αρχηγοί των μεγάλων κομμάτων.

Ο Παπανδρέου του Κολεγίου και ο Σαμαράς επίσης του Κολεγίου. Κορυφαίος Υπουργός τού τρίτου κόμματος είναι ο Βορίδης του Κολεγίου.

Κορυφαίος υποστηρικτής του “τολμήματος”, ο Μητσοτάκης του Κολεγίου. Όλοι αυτοί ανήκουν στην ίδια “κοινότητα” και ως εκ τούτου έχουν δικούς τους “κώδικες” επικοινωνίας …
Προτεσταντικούς “κώδικες”, στους οποίους εντρύφησαν και κατά τις σπουδές τους στις ΗΠΑ.

Γι’ αυτόν τον λόγο και δεν υπάρχουν προβλήματα στις ενδοσυνεννοήσεις τους και βέβαια για τις “έξωθεν” προτιμήσεις τους. Παίζουν διαρκώς μια “παράσταση”, η οποία μπερδεύει τον κόσμο …

Μια “παράσταση”, που, όταν έχει προβλήματα, “ενισχύεται” από διάφορους “εξωγενείς” και “αξιόπιστους” παράγοντες …επίσης του Κολεγίου….

Ο Μάνος ή ο Ανδριανόπουλος —αμφότεροι του Κολεγίου— θα δώσουν μια “ιδεολογική” κάλυψη στην όποια προσπάθεια των “συμμαθητών” τους.

Αν αυτοί δεν φτάνουν, θα “επιστρατευτούν” και οι “διανοούμενοι” τύπου Δήμου ή Χωμενίδη …

Ας ψάξει κάποιος όλα τα βίντεο των “πλυντηρίων” της Κολεγιακής ΜΜΕνημέρωσης και θα το διαπιστώσει …

Όλοι οι υπερασπιστές του “Μνημονίου” ανήκουν στο Κολέγιο …

Όλοι όσοι βγήκαν και είπαν δημοσίως, είτε σε μέσα του εσωτερικού είτε σε μέσα του εξωτερικού, ότι ο ελληνικός λαός είναι “απατεώνας”, “διεφθαρμένος” και “τεμπέλης” είναι επίσης του Κολεγίου …

Όλοι όσοι βγήκαν στα διεθνή ΜΜΕ, για να δηλώσουν το πόσο πολύ “ντρέπονται” που είναι Έλληνες, είναι επίσης του Κολεγίου …

Όλοι όσοι “τρέμουν” στην ιδέα ότι οι Έλληνες μπορεί και να μην πληρώσουν τους τοκογλύφους, ανήκουν στο ίδιο δυναμικό …

Όλοι όσοι θεωρούν ότι οι Έλληνες είναι μη ανταγωνιστικοί, είναι του Κολεγίου.Κατά σύμπτωση, δηλαδή, όλοι όσοι κατηγόρησαν τον λαό για απατεωνιές ή διαφθορά ή τεμπελιά, ήταν κατά “σύμπτωση” συμμαθητές του κορυφαίου διαφθορέα της ελληνικής ιστορίας του Ανδρέα Παπανδρέου του Κολεγίου.

Για τα χρήματα που πρέπει οι Έλληνες να πληρώσουν —για να μην ζημιωθούν οι τοκογλύφοι— οι πρώτοι, οι οποίοι μίλησαν υπέρ αυτού, ήταν κατά “σύμπτωση” οι συμμαθητές του κορυφαίου τραπεζίτη τοκογλύφου της χώρας του Λάτση …επίσης του Κολεγίου.

Για ανταγωνιστικότητα μίλησαν αυτοί, οι οποίοι δεν έχουν φάει ούτε μία μπουκιά ψωμί στη ζωή τους χωρίς “μέσον”, όπως κατά “σύμπτωση” ο Υπουργός Οικονομικών του Μνημονίου Παπακωνσταντίνου …και πάλι του Κολεγίου …Αυτοί, οι οποίοι ζουν ως παράσιτα εις βάρος της χώρας και προς χάρη των συμμαθητών τους …

ΟΙ ΑΔΙΑΦΘΟΡΟΙ, ΤΙΜΙΟΙ ΚΑΙ ΑΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΟΙ.

Τα πράγματα γι’ αυτούς μπορεί σήμερα να είναι “ρόδινα”, αλλά δεν ήταν πάντα τέτοια.

Υπήρχαν εποχές μεγάλης δυσκολίας, γιατί προηγήθηκαν “ατυχείς” επιλογές των “πατέρων” του Κολεγίου.

Η μεγάλη περιπέτεια, στην οποία μπήκε το Κολέγιο, ήταν κατά την εποχή της ναζιστικής κατοχής …
Κατά την εποχή της Προτεσταντικής κατοχής.

Γιατί; Γιατί κάποιοι της “παράταξης” εκτίμησαν τα πράγματα λάθος και κατά συνέπεια ακολούθησαν λάθος επιλογές. Προφανώς χάρηκαν, που η χώρα μας πέρασε στην κυριότητα των ομοδόξων τους …

Χάρηκαν, που θα έμπαινε σε “τάξη” η οθωμανοβαλκανική “Μπανανία”, όπως νόμιζαν.Όμως, από την πολύ τους τη χαρά μπερδεύτηκαν.

Νόμισαν ότι οι Γερμανοί όχι μόνον ήταν “φίλοι” μας, αλλά θα έμεναν και παραπάνω από όσο τελικά έμειναν. Νόμισαν ότι θα βολεύονταν άπαξ και δια παντώς ως οι “κολλητοί” και “ομόδοξοι” των νέων κυρίαρχων …

Ως οι τοπικοί “αντιπρόσωποι” τού “χιλιετούς” Ράιχ, το οποίο ανέτειλε πάνω στα ατσάλινα “πάντσερ”.

Το “προτεσταντικό” Κολέγιο, το οποίο έχει “έρωτα” με την εξουσία και το βόλεμα, τότε έκανε λάθος εκτιμήσεις.

Νόμισε ότι θα αποκτούσε εξουσία ελέω Ναζί και θα μοιραζόταν εκ νέου βολέματα, αλλά έκανε λάθος.

Οι Γερμανοί ήταν πιο αδύναμοι απ’ όσο εκτίμησαν και στο τέλος έφυγαν και τους άφησαν “απροστάτευτους”.

Ποιος έκανε την λάθος εκτίμηση; Ποιος έκανε τη μεγάλη “πατάτα”; Το δεξί χέρι του ιδρυτή και εμπνευστή του Κολεγίου —του Βενιζέλου— ήταν αυτός, ο οποίος αποφάσισε να γίνει δωσίλογος …

Το δεξί χέρι τού ιδρυτή του κόμματος των “Φιλελευθέρων” και ένας από τους “πατέρες” των σημερινών φανατικών τού νεοταξικού “φιλελευθερισμού”. Ο επικεφαλής αυτής της παράταξης αποφάσισε να γίνει ένας από τους “κουκουλοφόρους” της Γκεστάπο.

Ποιος ήταν αυτός; Ποιος δίνει “Βήμα” στο Κολέγιο, για να προβάλει σχεδόν μονοπωλιακά τις θέσεις του;

Ποιος “διαφήμισε” τον Γιωργάκη σαν ικανό να μας κυβερνήσει; Ποιος μας έφερε τα “Νέα” για τον “σωτήρα” Παπαδήμο;

Ποιος “τρέμει” στην ιδέα ότι μπορεί οι τοκογλύφοι να μην πληρωθούν; Ποιος “αγωνιά” για την αξιοπιστία της χώρας, που όμως πρέπει να πληρωθεί με “χρυσάφι” στους τοκογλύφους;Ποιος ήταν αυτός, ο οποίος υπέπεσε στο μέγα λάθος του δωσιλογισμού; …

Ο Δημήτριος Λαμπράκης …Ο πατέρας του πιο φανατικού groupie του Βάγκνερ και του Μπετόβεν …Ο ιδρυτής του περίφημου “συγκροτήματος” …Ο πατέρας του Χρίστου Λαμπράκη …

Η οικογένεια, που “έχτισε” το ΔΟΛ …

Το ΔΟΛιο συγκρότημα του αρχιδωσίλογου της κατοχής και του γιου του.
Αυτός έκανε το μέγα λάθος. Ο ιδιοκτήτης του “Ελεύθερου Βήματος” και των “Αθηναϊκών Νέων”.

Από πού προκύπτει αυτό το συμπέρασμά μας; Από την απλή λογική. Δεν είναι θέμα πληροφοριών.

Γνωρίζει μήπως ο αναγνώστης τον λόγο για τον οποίο είχαμε “περικοπές” στους τίτλους αυτών των εντύπων; Γιατί “καταλήξαμε”, για παράδειγμα, από το “Ελεύθερο Βήμα” στο “Βήμα” και από τα “Αθηναϊκά Νέα” στα “Νέα”; Γιατί απλούστατα δεν μπορούσε ο Λαμπράκης να διατηρήσει τους προηγούμενους τίτλους των εντύπων.

Στα χρόνια της κατοχής είχε συνεργαστεί με τους Ναζί και είχαν δημιουργήσει από κοινού εταιρεία, η οποία συμπεριλάμβανε αυτούς τους τίτλους στην ιδιοκτησία της.Ως εκ τούτου, όταν έφυγαν οι Γερμανοί, αυτοί οι τίτλοι περιήλθαν στην ιδιοκτησία του κράτους ως λεία πολέμου.

Ο δωσίλογος Λαμπράκης δεν μπορούσε να τους χρησιμοποιήσει. Διαπραγματευόμενος —ποιος ξέρει που με ποιους και με τι ανταλλάγματα—, πήρε “άφεση” αμαρτιών και ξαναεμφανίστηκε σαν “δημοκράτης” εκδότης με “κομμένους” όμως τους τίτλους των εντύπων του.

Όμως, το λάθος του δεν αφορούσε μόνον τον ίδιο. Αφορούσε και όλη εκείνη τη “συμμορία”, η οποία είχε επενδύσει στους Ναζί, για ν’ αρπάξει την “εργολαβική” τους εξουσία.Το λάθος του καταδίκασε ολόκληρη τη συμμορία αυτών που παρίσταναν τους Φιλελεύθερους, για να λυμαίνονται τη χώρα …Μια χώρα, την οποία την αντιλαμβάνονταν περίπου σαν ιδιοκτησία τους και γι’ αυτόν τον λόγο θεωρούσαν ότι μπορούσαν να τη “δανείζουν” να την “επινοικιάζουν” και γενικά να την διαπραγματεύονται προς ίδιον όφελος.
…συνεχίζεται

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

ΎπερΣτοά Ελλάδος – Η συμμορία, η οποία ευθύνεται για την παράδοση της Ελλάδας στους “δανειστές” της – Πληρωμένο “συμβόλαιο θανάτου” ήταν το Μνημόνιο (Μέρο Β’)

Από δεξιά, Δημήτριος Λαμπράκης, Ζαν Ασπιώτη (οικογενειακή φίλη),
Λένα Λαμπράκη, Ελζα, Μάκης Ασπιώτης, Κλοτίλδη Πατρινού (παιδαγωγός)
και Χρήστος Λαμπράκης

Αυτή λοιπόν η συμμορία των “Φιλελευθέρων”, στιγματίστηκε στα χρόνια της κατοχής με το “στίγμα” του δωσιλογισμού. Λογικό είναι αυτό.

Όταν το αυθεντικά γκεσταπίτικο “Ελεύθερο Βήμα” συστεγαζόταν στη Χρ. Λαδά με το κόμμα των Φιλελευθέρων, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για τις επιλογές των ηγετών και των ιδιοκτητών.

Όταν ο πρώτος του κολεγιακού κόμματος σου φέρνει στα γραφεία του τους Γκεσταπίτες ως συνέταιρους και συνιδιοκτήτες, ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Ή συνεργάζεσαι με τους Ναζί, εφόσον βρίσκεσαι στο ίδιο κτίριο μ’ αυτούς …ή φεύγεις όχι μόνον από την εφημερίδα, αλλά και από το ίδιο το κόμμα. Απλά πράγματα.

Είναι σαν ο Γιωργάκης του Κολεγίου να μεταφέρει τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Μιχαλακοπούλου του Κολεγιακού ΔΟΛ και δίπλα στο γραφείο του διευθυντή των “Νέων” Κολεγιόπαιδα Καψή να βάλει το γραφείο του σημερινού Ράιχενμπαχ …Κόμμα, εφημερίδα και Γκεστάπο ν’ αποφασίζουν από κοινού και κάτω από την ίδια “στέγη”.

Αυτό ακριβώς έκανε ο Δημήτρης Λαμπράκης.

Είναι δυνατόν να μην στιγματιστεί το κόμμα; Είναι δυνατόν να “επιβιώσει” στέλεχος του κόμματος, το οποίο αρνείται να συνεργαστεί με τον Ράιχενμπαχ;

Αυτό, το οποίο καταλαβαίνει ακόμα και ο Γιωργάκης, είναι δυνατόν να μην το κατάλαβε ένας πονηρός εκδότης, όπως ήταν ο Λαμπράκης και πήρε στο λαιμό του ολόκληρο το κόμμα;

Γιατί δεν το κατάλαβε; Μήπως ήταν βλάκας; Όχι βέβαια. Ήταν πολύ σίγουρος για τη γερμανική ισχύ και ήθελε να φανεί “πλειοδότης” εμπιστοσύνης.

Ήθελε να τους “δείξει” πόσο πολύ σίγουρος ήταν για την “επιτυχία” τους. Η ηγεσία είχε πέσει σε ένα φοβερό “ολίσθημα” και αυτό θα παρέσερνε και το Κολέγιο.

Το λάθος του Λαμπράκη φάνηκε σε όλη του την τραγικότητα όταν έφευγαν οι Γερμανοί. Τότε όλοι αυτοί οι δωσίλογοι έψαχναν βόθρους και υπόγεια για να κρυφτούν. Προκειμένου να σωθούν, διαπραγματεύονταν τα πάντα με τους πάντες.

Τελικά σώθηκαν εύκολα, γιατί πάντα το σύστημα θέλει εκβιάσιμα υποχείρια, για να κάνει τις βρόμικες δουλειές του και τότε θα έκανε την πιο βρόμικη δουλειά του, που ήταν ο ελληνικός εμφύλιος.

Κανένας από αυτούς δεν τιμωρήθηκε, όπως συνέβη με τους δωσίλογους σε όλα τα κράτη …Απλά “βαπτίστηκαν” από την αρχή. Δεν ήταν οι άνθρωποι δωσίλογοι, όπως τους είχαμε “παρεξηγήσει”. Δεν ήταν οι άνθρωποι συνεργάτες των Ναζί, όπως “νομίσαμε”, βλέποντάς τους με τις “κουκούλες” …

Προτεστανική ενδυματολογική “μόδα” ήταν οι κουκούλες. Παρεξήγηση έγινε.

“Αντικομμουνιστές” ήταν οι άνθρωποι. Φανατικοί “αντικομμουνιστές”, που έκαναν την καρδιά τους “πέτρα” και συνεργάστηκαν με τους Ναζί, για να μην “πέσει” η πατρίδα στα χέρια των προλεταρίων …Μιλάμε για παρεξήγηση μεγάλη. Οι άνθρωποι ήταν “δημοκράτες”. Ακραίοι “δημοκράτες”.

Όμως, το ότι γλίτωσαν την τιμωρία δεν σημαίνει ότι θα την έβγαζαν και “τζάμπα”. Τους χρησιμοποίησαν κάποιοι ως δουλικά και δεν τους έκαναν συνεταίρους.

Αυτό βέβαια ήταν και το χειρότερο γι’ αυτούς. Για ένα τέτοιο κύκλωμα, το οποίο έχει μάθει να ζει πλούσια, λυμαινόμενο την εξουσία, η στέρησή της είναι η μεγαλύτερη τιμωρία του.

Αυτήν την τιμωρία θα βίωνε το Κολέγιο από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα. Την είχε “πατήσει” και βρισκόταν στο έλεος των ανταγωνιστών της εξουσίας.

Η αγγλόφιλη Δεξιά, η οποία τους ανταγωνιζόταν για την εξουσία από την εποχή του Βενιζέλου, είχε βρει την ευκαιρία να τους εξουδετερώσει.

Διατηρούσε τους φακέλους των δωσίλογων και τους εκβίαζε. Ούτε τους “άνοιγε” αυτούς τους φακέλους, αλλά ούτε και τους κατέστρεφε.

Ούτε κινούσε διαδικασίες, για να τιμωρηθούν οι δωσίλογοι, ούτε τους απάλλασσε με τελεσίδικες αμνηστεύσεις. Άφηνε το θέμα μετέωρο, ώστε να μπορεί να τους εκβιάζει. Όποιος την ενοχλούσε λίγο παραπάνω, λάμβανε το “μήνυμα” με κάποιες διαρροές …

Τους “τηγάνιζε” στην κυριολεξία. Όμως, αυτή η τραγική εξέλιξη είχε την “προβολή” της και στο Κολέγιο. Όταν δυσκολεύονται οι “πατέρες”, δυσκολεύονται και τα “παιδιά”.

Η “νύχτα” είχε αρχίσει να “πέφτει” βαριά πάνω και από το “εκκολαπτήριο” των γόνων.

Το Κολέγιο, με το τόσο έντονο και προκλητικό δωσιλογικό “στίγμα”, κατόρθωσε και επιβίωσε στα δύσκολα γι’ αυτό μεταπολεμικά χρόνια που ακολούθησαν, γιατί το “έσωσε” η κοινοβιακή του λειτουργία …

Το έσωσε η προτεσταντική του λειτουργία. Τοίχο-τοίχο πήγαιναν τα παιδιά στο Κολέγιο.
Μόνον πίσω από τους μαντρότοιχους του Κολεγίου αισθάνονταν ασφαλή. Άλλωστε τους το είχαν πει οι γονείς τους …

“Αν κάποιος άγνωστος σας πλησιάσει και σας κάνει ερωτήσεις, δεν θα απαντάτε. Θα παρατάτε τις τσάντες στο δρόμο και θα τρέχετε ίσα στο Κολέγιο …Όχι στο σπίτι και μάθουν πού κατοικείτε. Στο Κολέγιο θα πηγαίνετε, όπου θα είστε ασφαλείς και εμείς θα έρθουμε να σας πάρουμε”.

Μιλάμε για μια κοινότητα ελεύθερων πολιορκημένων …
Μια κοινότητα, η οποία εμπιστευόταν μόνον τον εαυτό της …Μόνον μεταξύ τους ανέπτυσσαν σχέσεις εμπιστοσύνης.
Όλοι αυτοί μεγάλωσαν με τον “φόβο των Ελλήνων” και όχι ως Έλληνες.

Μεγάλωσαν ως ξένοι μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Μεγάλωσαν ως Άγγλοι στην Ινδία. Μεγάλωσαν ως Αμερικανοί στη χώρα των Ινδιάνων.

Όμως, εξαιτίας της ναζιστικής τους επιλογής —και καθώς έπρεπε να επιβιώσουν μετά από ένα μεγάλο σφάλμα τους—, έχασαν την αρχική τους αυτοπεποίθηση και άρχισαν να λειτουργούν όχι μόνον ως εχθρική, αλλά και ως διωκόμενη μειονότητα μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Εκπαιδεύτηκαν να λειτουργούν συνωμοτικά, ώστε να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους, αλλά ταυτόχρονα να μην προκαλούν.

Εκπαιδεύτηκαν να λειτουργούν έτσι από τους “επαγγελματίες” του είδους, που είναι οι Εβραίοι της Αθήνας και οι οποίοι σχεδόν στο σύνολό τους ήταν μαθητές αυτού του Κολεγίου.

Από αυτούς τους Εβραίους οι Κολεγιόπαιδες πήραν και έναν ενστικτώδη ανθελληνισμό, ο οποίος τους χαρακτηρίζει.

Γι’ αυτόν τον λόγο οι περισσότεροι από αυτούς, ακόμα κι όταν επιλέγουν να ζήσουν στο εξωτερικό, δεν έχουν νοσταλγία για την πατρίδα …

Δεν έχουν την ανάγκη ν’ ακούσουν …Καζαντζίδη …

Δεν τους έλειπε ποτέ η πατρίδα …

Τους τρόμαζε η πατρίδα. Στο εξωτερικό αισθάνονταν ασφάλεια και όταν τους βόλευε έφερναν το “εξωτερικό” και στην Ελλάδα, για να την κάνουν πιο ασφαλή.

Τους ξένους εμπιστεύονταν περισσότερο και γι’ αυτόν τον λόγο, όταν δεν παντρεύονταν μεταξύ τους, παντρεύονταν ομόδοξους αλλοδαπούς.Με αυτούς ταιριάζουν, εφόσον με αυτούς είναι ίδιοι. Σχεδόν ποτέ με κοινούς ορθόδοξους, καθολικούς ή αγγλικανούς. Σχεδόν πάντα με Αμερικανούς, Γερμανούς, Σκανδιναβούς ή Ολλανδούς.
Μιλάμε για αυθεντικές προτεσταντικές συμπεριφορές …

Συμπεριφορές κρύες και άσχετες με τις πάγιες ελληνικές συμπεριφορές και οι οποίες μπαίνουν ακόμα και μέσα στις οικογένειές τους …
Οικογένειες οι οποίες λειτουργούν εξ’ αρχής με προγαμιαία συμβόλαια …όπου δικηγόροι “παζαρεύουν” το πόσες φορές θα περιλαμβάνεται το σεξ στη ζωή τους …
Οικογένειες, όπου ο καθένας πληρώνει τα δικά του και τρώει από το δικό του πιάτο …

Οικογένειες, όπου ο καθένας πηγαίνει διακοπές ανάλογα με τα δικά του οικονομικά, τα οποία δεν έχουν σχέση με αυτά της οικογένειας …

Οικογένειες, όπου το παιδί πληρώνει ενοίκιο στο σπίτι …
Μιλάμε για τον προτεσταντισμό σε όλο του το “βάθος”.
Τι σχέση έχουν αυτοί με τον ελληνισμό;
Καμία απολύτως.
Αρκεί να προσπαθήσει να σκεφτεί κάποιος τι τέλος θα είχε η Οδύσσεια, αν ο Οδυσσέας ήταν απόφοιτος του Κολεγίου.

Τι θα έκανε; Θα πλήρωνε τη γυναίκα του για την εικοσαετή διαχείριση της περιουσίας του με βάση τις “τρέχουσες” τιμές της αγοράς στελεχών και βέβαια θα της αφαιρούσε από αυτό το ποσόν τις συζυγικές υπηρεσίες, οι οποίες προβλέπονταν για αυτά τα είκοσι χρόνια, αλλά δεν προσφέρθηκαν στον δικαιούχο. Θα καθόριζε το ύψος του ενοικίου που θα ζητούσε από τον Τηλέμαχο —γιατί στο μεταξύ είχε ενηλικιωθεί— και στο τέλος θα φρόντιζε και το θέμα των μνηστήρων.

Θα ανανέωνε το leasing των δωματίων τους, αλλά θα τους χρέωνε ως “πέναλτυ” άμεσα απαιτητό την εικοσαετή καταχρηστική χρήση των κοινόχρηστων χώρων του παλατιού. Σ’ ό,τι αφορά το προσωπικό —και λόγω της οικονομικής κρίσης— θα προχωρούσε σε αλλαγές των συμβάσεών τους …Γλέντι επιστροφής θα γινόταν μόνον αν κάποιος τραπεζίτης συμμαθητής αναλάμβανε τη χορηγία.

Αυτοί οι συμφεροντολόγοι προτεστάντες ήθελαν να ηγούνται της χώρας και συνεργάστηκαν με τους Ναζί, για να της βάλουν “τάξη” …Συμφέρουσα γι’ αυτούς “τάξη”.

Αυτοί οι “ατυχήσαντες” γερμανόδουλοι δωσίλογοι άντεξαν τα “πέτρινα” χρόνια της μεταπολεμικής κυριαρχίας της αγγλόφιλης Δεξιάς και περίμεναν μια νέα “επένδυση”, που θα τους έσωζε. Έκαναν και πάλι αυτό, το οποίο ήξεραν …

Επένδυσαν στο επόμενο ξένο “τραίνο”, το οποίο θα περνούσε από την πατρίδα μας. Εφόσον δεν μπορούσαν ν’ “ανέβουν” στο αγγλικό “τραίνο”, θα περίμεναν το επόμενο.

Γι’ αυτόν τον λόγο επένδυσαν στους ομόδοξους Αμερικανούς …Το μόνο “τραίνο” που υπήρχε εκείνη την εποχή διαθέσιμο …Το μόνο “τραίνο”, το οποίο θα τους πρόσφερε πλούσια και πολλά “thanksgivings”.

Όταν όμως το τραίνο —στο οποίο έχεις εξασφαλίσει “εισιτήριο”— δεν πλησιάζει στον “σταθμό”, γιατί το προηγούμενο δεν φεύγει, τι κάνεις; Διώχνεις το πρώτο, για να πλησιάσει το δεύτερο. Διευκολύνεις τις εξελίξεις, προκειμένου να επωφεληθείς. Αυτό και έκαναν.

Εφόσον λοιπόν το αγγλόφιλο “τραίνο” δεν τους βόλευε, θα φρόντιζαν μόνοι τους να περάσει το επόμενο και άρα το αμερικανόφιλο.

Σε συνεννόηση με τον επόμενο “μηχανοδηγό” οδήγησαν τις εξελίξεις στην Ελλάδα εκεί όπου τους βόλευαν και άρα στην εισαγωγή νέων αφεντικών. Άλλωστε ποτέ δεν έχουν τύψεις γι’ αυτό που κάνουν.

Θεωρούν ότι βοηθούν —με το προτεσταντικό αζημίωτο βέβαια— ομόδοξους και απλά δεν είναι ομόδοξοι με τους Έλληνες.
Πώς το βοήθησαν; Και πάλι με οδηγό τη λογική θα το βρούμε αυτό και όχι με βάση τις πληροφορίες.
Τι κατέστρεψε την αγγλόφιλη Δεξιά στην Ελλάδα; …

“Η αμερικανόφιλη Χούντα”, θα πει κάποιος με στοιχειώδη γνώση της νεότερής μας ιστορίας. Σωστό είναι αυτό.
Την αγγλόφιλη Δεξιά, την οποία εξέφραζε το Παλάτι, την κατέστρεψε η αμερικανόφιλη Χούντα.

Η Χούντα “ξήλωσε” το Παλάτι και η Χούντα έγινε η αιτία να τιμωρηθεί σκληρά η “επάρατη” στη διάρκεια της μεταπολίτευσης.

Ποιοι όμως μας οδήγησαν στη Χούντα;