Μιας και μιλάμε για επιλογές και τιμήματα…

Σε μία οικογένεια, αυτός που έχει την ευθύνη είναι συνετός (γιατί ξέρει ότι θα πληρώσει μετά αυτός την νύφη), άξιος (γιατί αν δεν καταφέρει κάτι αυτός δεν θα γίνει μόνο του -μαγικά), εκτιμά οτιδήποτε του
προσφερθεί (επειδή θεωρεί τα πάντα δική του δουλειά), έχει σθένος (διότι από τα χεράκια του περνάνε όλα), διεκδικεί (γιατί έχει δει την αξία του).

Από την άλλη πλευρά, ο ανεύθυνος, αν όλα έτοιμα τα βρει δεν θα δώσει καμία σημασία, διότι θεωρεί ότι είσαι υποχρεωμένος να τα κάνεις (είναι δουλειά σου). Επειδή γι’ αυτόν είναι σαν να μην του πρόσφερες τίποτα όλο και ζητάει/απαιτεί.
Ό,τι κι αν του κάνεις δεν θα του είναι ποτέ αρκετό, γι’ αυτό νιώθει σαν να του χρωστάει ο κόσμος όλος, και είναι ο λόγος που εκμεταλλεύεται όποιον βρεθεί στο διάβα του. Δεν θα νοιαστεί αν χρειάζεσαι κάτι, τον νοιάζουν μόνο οι ανάγκες του. Όταν του πάνε όλα δεξιά όλο και πιο γαϊδούρι γίνεται κι όταν του τύχει αναποδιά πάντα ο άλλος φταίει.

Η οικογένεια είναι μία μικρογραφία της κοινωνίας.
Η αποποίηση των ευθυνών στην κοινωνία γίνεται μέσω της εκπροσώπησης.
Οι κάφροι είναι το αποτέλεσμα της εκπροσώπησης.
Οπότε και να τους δεχτείς, είναι το τίμημα που φέρει η επιλογή σου.

Stefania Ligerou