Γράφει ο Χρήστος Μπουσιούτας
Ζούμε μια πρωτοφανή κρίση και πάμε για εκλογές στις 25 Ιανουαρίου. Μια κρίση που ξεκινά ουσιαστικά από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα και χωρίζεται σε 3 φάσεις
Την πρώτη, από την μεταπολίτευση μέχρι το 2004 και αφορά την κακή ποιότητα της δημοκρατίας μας, την κακή λειτουργία της δημοσίας διοίκησης, την αναξιοκρατική στελέχωση της, τα ρουσφέτια, την διαφθορά, την διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και την ανυπαρξία θεσμών και διαφάνειας με αποκλειστική ευθύνη φυσικά των δυο κομμάτων ΠΑΣΟΚ – ΝΔ που κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια .
Και όλα αυτά γιατί κάθε κόμμα θεωρούσε τον δημόσιο πλούτο, λάφυρο για την εκάστοτε εκλογική του νίκη και το μοίραζε στις στρατιές των οπαδών, κουμπάρων, μπατζανάκηδων και τον κομματικό μηχανισμό του.
Την δεύτερη που αρχίζει από το 2004 έως το 2009 έχοντας σαν κυρίαρχο πρόβλημα την τεράστια διόγκωση του δημοσίου χρέους και την ατυχή συγκυρία η Ελλάδα να έχει έναν τεμπέλη και αδιάφορο πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή, που όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να αλλάξει τα πράγματα, αλλά την έκανε και με ελαφρά πηδηματάκια ( τρόπος του λέγειν ελαφρά ) για να διώξει από πάνω του τις δικές του ευθύνες.
Την τρίτη από το 2009 έως σήμερα και αφορά την διαχείριση αυτής της κρίσης . Μια κρίση που κλήθηκαν να την διαχειριστούν άνθρωποι μικροί ασήμαντοι και ανίκανοι, παγιδευμένοι στις παλαιοκομματικές τους νοοτροπίες .
Ένας πανικόβλητος τότε πρωθυπουργός, ο Γιώργος Παπανδρέου να τρέχει από δω και από εκεί χωρίς φωνή, χωρίς μυαλό, χωρίς πυγμή και να αποδέχεται τα πάντα.
Έτσι μπήκαμε στο ΔΝΤ στα μνημόνια και τις Τρόικες.
Από την άλλη, ένας ανόητος Αντώνης Σαμαράς να σηκώνει το λάβαρο της αντιμνημονιακής πολιτικής, να διαγράφει την Μπακογιάννη που ψήφισε το ΚΑΚΟ πρώτο μνημόνιο και μετά από ένα χρόνο, κάνοντας τις κωλοτούμπες καλύτερα από την Κομανέτσι, να διαγράφει άλλους 20 γιατί δεν ψηφίσαν το ΚΑΛΟ δεύτερο μνημόνιο και να υπερασπίζεται με πάθος σήμερα, αυτό που μέχρι χθες πολεμούσε.
Και οι διαγραμμένοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να τρέχουν δεξιά και αριστερά να βρουν καινούρια στέγη, στην ΔΗΜ.ΑΡ και στα αποπαίδια της δεξιάς του Καμένου.
Έχουμε και την αριστερά που δεν εμπλέκεται στα πιο πάνω, αλλά δεν είναι άμοιρη ευθυνών στους τομείς που έχει πρόσβαση, έλεγχο και εξουσία.
Έχει ευθύνες η αριστερά για την κατάσταση που επικρατεί στην παιδεία.
Διαλύσατε σύντροφοι της αριστεράς και υποβαθμίσατε τα πανεπιστήμια, επιτρέψατε σε φασίζουσες μειοψηφίες να τα καταστρέφουν και να τα ρημάζουν στο όνομα του ασύλου και από κέντρο διακίνησης ιδεών, να καταντήσουν ένας απέραντος σκουπιδότοπος
Έχει ευθύνες η αριστερά για την κατάντια, την χειραγώγηση του συνδικαλιστικού κινήματος και την αλαζονική συμπροφορά των εργατοπατέρων συνδικα-ληστών.
Διαμορφώσατε ένα συνδικαλιστικό κίνημα που τραμπουκίζει, του δώσατε απίστευτη δύναμη, που δεν ξέρει κανείς, ποιος είναι ο εργαζόμενος και ποιος ο εργοδότης.
Ενώ η χώρα βουλιάζει στην φτώχια και την εξαθλίωση, εσείς υπερασπίζετε προκλητικά προνόμια, μιας δική σας κάστας εργαζομένων, ακόμα και των εργαζομένων της Βουλής, με 18 μισθούς και 300.000 ΕΥΡΩ εφάπαξ.
Λέτε και εσείς τα ίδια ψέματα με τους άλλους για την κατάσταση της χώρας, που αναρωτιέται κανείς αν το ψέμα γεννά το δόλο, η ο δόλος γεννά το ψέμα.
Και όπου σας δόθηκε η ευκαιρία βάλατε και εσείς το δαχτυλάκι σας στο μέλι.
Γιατί όχι μόνο δεν έπρεπε να δεχτεί η αριστερά αλλά να καταγγείλει την επιχορήγηση των κομμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Γιατί όχι μόνο δεν έπρεπε να δεχτεί η αριστερά αλλά να καταγγείλει τα απίθανα και απίστευτα προνόμια των βουλευτών και ευρωβουλευτών.
Όλοι αυτοί σήμερα, ζητούν την ψήφο μας για το καλό μας.
Πριν μας στείλουν στο θάλαμο 9 για το καλό μας, λέω να τους στείλουμε εμείς όλους στο ……..διάολο.
Γιατί δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα και να αλλάξουμε την κοινωνία μας, με τον ίδιο τρόπο και με τους ίδιους ανθρώπους που τα δημιούργησαν.
Use Facebook to Comment on this Post