Ας θυμηθούμε τον κάποτε Ελληνικό ΟΤΕ !

Για χαλαρώσουμε λίγο, χρονιάρες μέρες που είναι, και για να ξεχάσουμε την εν εξελίξει «σωτηρία» μας από τους Σαμαροβενιζέλους, ας θυμηθούμε τον κάποτε Ελληνικό ΟΤΕ.

Που ξεπουλήθηκε επί υπουργίας του έμμεσα από τον Αλογοσκούφη στους Γερμανούς αφού που είχε αρνηθεί πριν στον
Βγενόπουλο που είχε αποκτήσει μεγάλο μετοχικό ποσοστό, συμμετοχή στο ΔΣ του ΟΤΕ. Όπως αρνήθηκε αν θυμάμαι καλά, και κάτι αντίστοιχο στον Κόκκαλη.
Προτίμησε δηλαδή ο Αλογοσκούφης, δηλαδή ο Κώστας Καραμανλής, να πωλήσει ο Βγενόπουλος τις μετοχές του στην Ντόιτσε Τέλεκομ για να έρθει μετά ο ΓΑΠ να τους δωρίσει στο 1/5 της αξίας του και το απαιτούμενο 1/10 του ΟΤΕ, ώστε η Μέρκελ να αποκτήσει πλειοψηφία στον Γερμανικό πλέον ΟΤΕ.
Βρισκόμαστε στον Ιανουάριο του 1981, με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, λίγο πριν από τον μεγάλο καταστροφικό σεισμό της Αθήνας του Φεβρουαρίου του 1981.

Προηγουμένως το 1977, αφού ο υποφαινόμενος προήχθη σε υποδιευθυντή, είχε πάρει διαταγή μετάθεσης του στην Καβάλα ως προϊστάμενος του ΟΤΕ της θαυμάσιας Ανατολικής μας Μακεδονίας (Καβάλα, Δράμα, Σέρρες). Η διαταγή μετάθεσης προήλθε μετά από απαίτηση – διαταγή του τότε φίλου του και Προέδρου της ΠΕΤ-ΟΤΕ Φώτη Γραμματικάκη (εύχομαι να είναι καλά) προς τον τότε διοικητή του ΟΤΕ, αείμνηστο Χρυσό Καβουνίδη. Ο λόγος ήταν ότι το περίπου 900 ατόμων προσωπικό του Τομέα μου, άκουγε περισσότερο εμένα από το φίλο μου τον Φώτη.

Παρά τα τότε μαθήματα μου στο ΕΜΠ, παρά το ότι τότε είχα πάρει στεγαστικό δάνειο που θα το έχανα, παρά την επέμβαση του τότε πρέσβη της Κύπρου και πρώην Καθηγητή μου στο Παγκύπριο Γυμνάσιο αείμνηστου Νίκου Κρανιδιώτη στο πρωθυπουργικό γραφείο του Καραμανλή, παρά την προσπάθεια του εξαίρετου τότε Υποδιοικητή του ΟΤΕ αείμνηστου Μουστάκα (μου διαφεύγει το μικρό του όνομα), ο αείμνηστος Χρυσός Καβουνίδης στάθηκε αδύνατο να μεταπεισθεί. Για το καλό μου, όπως έλεγε, αποκρούοντας κάθε επέμβαση γα αναβολή της μετάθεσης μου. Ευγνωμονώ ακόμα τον τότε υποδιοικητή του ΟΤΕ Μουστάκα, εκτός για την εξαίρετη συμπεριφορά του, και για το ότι μου επέτρεψε μία φορά την εβδομάδα να κατεβαίνω στην Αθήνα για να διδάσκω το μάθημα μου στο ΕΜΠ.

Έτσι τον μεγάλο σεισμό της Θεσσαλονίκης της 20/6/1978 τον έζησα στην Καβάλα, που επίσης ήταν εξαιρετικά ισχυρός. Τότε, από το σεισμό της Θεσσαλονίκης, έπαθε μεγάλη ζημιά το κέντρο Τούμπας της Θεσσαλονίκης, τεχνολογίας SIEMENS. Πήγα τότε στη Θεσσαλονίκη (η ειδικότητα μου πριν πάω στην Καβάλα για πολλά χρόνια ήταν η εγκατάσταση και λειτουργία τηλεφωνικών κέντρων) για να μελετήσω γιατί το κέντρο αυτό έπαθε τη μεγάλη ζημιά. Το συμπέρασμα ήταν επειδή η SIEMENS δεν είχε ενημερώσει για την αντισεισμική στήριξη που προέβλεπαν τα σχέδια της.

Περί το τέλος του 1979 επιστρέφω στην Αθήνα όπου μου ανατίθεται η επιτελική υπηρεσία του προϊσταμένου Υποδιευθυντή Κατασκευών Κέντρων για όλη την Ελλάδα.

Έτσι από το 1980, και αφού εξακρίβωσα ότι κανένα κέντρο της Αθήνας δεν είχε αντισεισμική στήριξη (που συνίστατο στη στερέωση των μηχανημάτων και στην οροφή ώστε να κινιούνται ως σύνολο με το κτίριο) αρχίζω συστηματικά, χωρίς να ερωτήσω κανένα (σχεδόν πάντα δεν ρωτούσα άλλους για την εργασία μου) και σε συσχετισμό με άλλες εργασίες των κέντρων, να εφαρμόζω σε όλα τα τηλεφωνικά κέντρα της Αθήνας αντισεισμική στήριξη.

Κάποια στιγμή τον Ιανουάριο του 1981 με καλεί ο αρμόδιος τότε μακαρίτης Γενικός Διευθυντής, κατά τα άλλα πολύ καλός, και με λέει πώς χωρίς να ρωτήσω κανένα έκανα τόσο μεγάλη δουλειά κτλ. Του απαντώ ότι ήταν απαραίτητη και την έκανα ως αρμόδιος κατασκευαστής. Για να μου πει, ότι ήταν υποχρεωμένος να με καλέσει σε απολογία (στον ΟΤΕ δεν την λέγαμε ποτέ ΕΔΕ) κτλ.

Δεν πρόλαβε όμως γιατί σχεδόν αμέσως μετά ήρθε ο μεγάλος σεισμός της Αθήνας. Και κανένα τηλεφωνικό κέντρο της Αθήνας δεν .έπαθε τίποτε. Εκτός από δύο, το κέντρο Ελευσίνας και το κέντρο Πετρούπολης (αν δεν κάνω λάθος), με μικροζημιές.

Έτσι γλύτωσαν τότε τα κέντρα της Αθήνας από μεγάλες ζημιές που θα πάθαιναν και το κοινωνικό σύνολο από τυχόν μεγάλες επιπτώσεις που θα υπήρχαν σε αυτό.

Ο υποφαινόμενος, τότε είχε ως μόνο όφελος για αυτά το να μην κληθεί σε απολογία. Ούτε καν εύφ(θ)υμο μνεία όπως λέγαμε τότε.
Κάποια στιγμή θα διηγηθούμε για κάποιαάλλη εύφυμο μ,νεία για “ανδραγαθία”

Ευριπίδης Μπίλλης