Μία από τις χιλιάδες συνέπειες της κρίσης είναι ότι πρέπει να σταθούμε σε ευθεία γραμμή με τον καθρέφτη και να σκεφτούμε σοβαρά πόσο αναιδές είναι πλέον να έχουμε γρήγορες και εύκολες απαντήσεις για πολύ σοβαρά θέματα…..
Τον Δεκέμβριο του 2008 δέκα μεγάλες διεθνείς τράπεζες και χρηματοπιστωτικοί οίκοι, γνωστοί ως primary dealers, κατείχαν τόσα κεφάλαια που θα μπορούσαν να ξεπληρώσουν το παγκόσμιο δημόσιο χρέος που κυμαίνεται γύρω στα 35,5 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Ένας από αυτούς τους οίκους, ο Lehman Brothers τον Σεπτέμβριο του 2008 πυροδότησε, με τη χρεοκοπία του, μία από τις σκληρότερες σκηνές στο παγκόσμιο θέατρο της κρίσης. Στο θέατρο της παγκόσμιας κοινωνικής και οικονομικής ανισότητας όπου ο καθολικός τραυματίας πρωταγωνιστής, ο καπιταλισμός, καταρρέει, συνέρχεται, επανέρχεται και αναλύει με δεινότητα τα αίτια της κατάρρευσής του. Καταφανώς ελλείψει αντιπάλου. Είναι το «τίμημα της ανισότητας», όπως το περιγράφει ο Joseph Stiglitz. Το δηλητήριο που γεννιέται από το ίδιο το σύστημα και στρέφεται εναντίον της ίδιας του της μήτρας είναι αυτό που συνδέεται άμεσα με το φαύλο κύκλο της βαθιάς λιτότητας και της ανεργίας που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να οδηγήσει σε ανάκαμψη. «Η διχασμένη κοινωνία του σήμερα θέτει σε κίνδυνο το …………………….ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ
Use Facebook to Comment on this Post