Τι εστί… βερύκοκο!

Και αφού τελικά άπαντες υπήρξαν νικητές από τις ευρωεκλογές (σιγά και μην ερμήνευαν κατά το δοκούν το αποτέλεσμα), τι απέδειξαν τελικά οι κάλπες; Αυτό που δεν μπορεί να αντιληφθεί η πολιτική μικρόνοια των…
θριαμβευτών! Δηλαδή, το πολιτικό κενό στο οποίο βρίσκεται η πατρίδα ή που θα βρεθεί – στο πιο αισιόδοξο σενάριο- στο επόμενο διάστημα. Με πιο απλά λόγια, όπως εγώ τουλάχιστον μπορώ να το αντιληφθώ με τον ταπεινό μου συλλογισμό: η Ελλάδα κυβερνάται από μία λαϊκή μειοψηφία κομμάτων (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), αν και διαθέτουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία, και ελέγχεται από μία μείζονα αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ), αν και πρωτεύσασα στις ευρωεκλογές, η οποία δεν αντιπροσωπεύει παραπάνω από τον έναν στους τέσσερις πολίτες. Η δε υπόλοιπη αντιπολίτευση δεν είναι τίποτε άλλο απ’ ένα συνονθύλευμα τάσεων και ιδεολογιών (ακραίες και εξωπραγματικές), που ενωμένο μαζί δεν εκφράζει παραπάνω από έναν στους τρεις πολίτες. Αν αυτή η πραγματικότητα, η διαπίστωση εκ των ποσοστών που έλαβαν τα κόμματα στις ευρωεκλογές, δεν συνιστά την έννοια του πολιτικού κενού, αναρωτιέμαι τι την συσταίνει. Τι μέλει γενέσθαι; Έλα ντε! Εδώ σας θέλω. Τι να πεις και τι να προσεγγίσεις με αυτούς που μπλέξαμε. Με αυτό το ολίγιστο πολιτικό προσωπικό που μας έτυχε, όχι βέβαια και τελείως από καλοτυχία αφού πρώτοι εμείς (όχι όλοι μας) το συντηρούμε δια της ψήφου μας. Και καταπώς φαίνεται, θέλω να πιστεύω πως όχι επί μακρόν, με αυτή την παραδοξότητα του πολιτικού κενού θα πορευτεί η πατρίδα και, βέβαια, ο Θεός βοηθός. Τώρα, το πώς οι μειοψηφούντες καταφέρνουν να κυβερνούν πλειοψηφικά, η όποια απάντηση ανάγεται στη σφαίρα της ανωμαλίας. Προσωπικά, τυγχάνω να μην είμαι ανώμαλος, συνεπώς δεν δύναμαι να δώσω πειστική εξήγηση. Ας όψεται, το σύστημα. Σας έχω εξηγήσει σε προηγούμενες επικοινωνίες μας τι εστί………………ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ