Περισυλλογή, όχι πανηγύρια

Οι με επίγνωση του υπουργήματος και των ευθυνών τους Αρχιερείς δεν τελούν πανηγυρικές εκδηλώσεις, με πολύ μάλιστα «θυμίαμα», για επετείους (10, 15, 20, κλ.π. χρόνια…) από της αρχιερατικής εκλογής τους. Διότι ακόμη και για τους απλούς χριστιανούς επέτειοι, που έχουν σχέση με το χρόνο, είναι ευκαιρίες περισυλλογής, μετάνοιας και επίγνωσης του πού υστέρησαν, πού έσφαλλαν και πού οφείλουν να διορθωθούν για να έχουν καλήν……………….
απολογία «επί του φοβερού βήματος». Συνήθως πανηγυρικές εκδηλώσεις για τους εαυτούς τους προωθούν οι παλαιοκομματικοί πολιτικοί, τύπου Μαυρογιαλούρου, που διοργανώνουν και εγκαίνια σε άδεια κτίρια. Επίσης οι κοσμικοί ηγεμόνες είναι που επιζητούν κούφιους επαίνους και αναλίσκονται σε καυχησιολογίες.

Οι με συναίσθηση των πνευματικών ευθυνών τους αρχιερείς έχουν πολλές αιτίες να μην πανηγυρίζουν που ο Θεός τους επέτρεψε να υπηρετούν για χρόνια την Εκκλησία και, πέραν της εκζητήσεως του ελέους Του, αγωνίζονται νυχθημερόν και με όλες τους τις δυνάμεις, ώστε να παραδώσουν το ποίμνιο της Μητρόπολής του σε καλύτερη πνευματικά κατάσταση από αυτήν που το βρήκαν. Οι ίδιοι αυτοελέγχονται συνεχώς και όχι μόνο με την ευκαιρία κάποιας επετείου:

Πόσα κηρύγματα έχουν κάνει; Πόσες χοροστασίες; Πόσες φορές έχουν περάσει και διδάξει στις ενορίες της Μητρόπολης τους; Πόσες οικογένειες γνωρίζουν πνευματικά και όχι κοινωνικά; Πόσο κοντά είναι στη νεολαία; Πόσα παιδιά πήγαιναν στα κατηχητικά σχολεία όταν ανέλαβαν και πόσα είναι σήμερα; Σε πόσες χειροτονίες αξίων κληρικών προέβησαν; Πόσοι είναι σήμερα οι θρησκευτικοί γάμοι και πόσοι οι πολιτικοί στη Μητρόπολή τους, σε σχέση με παλαιότερα; Υπάρχει ημέρα και ώρα της ημέρας που δεν «ευαγγελίζονται»; Τελούν οπωσδήποτε κάθε Κυριακή και σε κάθε ευκαιρία τη Θεία Λειτουργία, τις ακολουθίες και τα άλλα Μυστήρια, δίνοντας έτσι το παράδειγμα της ευσεβείας στους πιστούς; Είναι ανάργυροι; Αγωνίζονται για την Ορθοδοξία, μην υπολογίζοντας το κόστος στη ζωή τους; Μήπως δια των λόγων και των έργων τους σκανδαλίζουν και απομακρύνουν από την Εκκλησία πιστούς; Μήπως δεν ήσαν Θεόκλητοι ή Δημόκλητοι, αλλά αυτόκλητοι, χωρίς μάλιστα να αξίζουν να αναλάβουν το τόσο μεγάλο πνευματικό φορτίο; Μήπως ξέχασαν το δύσκολο αλλά θεάρεστο υπούργημά τους και μόνιμα και αποκλειστικά απασχολούνται με τα οικονομικά, με κτίσματα, με προγράμματα, με επιδοτήσεις εκατομμυρίων από τις δημόσιες επενδύσεις, – την ώρα που ο λαός πένεται -, με δημόσιες σχέσεις και επικοινωνιακά τεχνάσματα, με κοσμικό κοινωνικό έργο δια «ξένων κολλύβων», ανταγωνιζόμενοι κοσμικές οργανώσεις; Αντιλαμβάνονται ότι οι ενασχολήσεις με κτίσματα, η έντονη οικονομική δραστηριότητα και οι στρεμματικές αποδόσεις αγροκτημάτων δεν προσμετρώνται στην πνευματική και ………………………ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ