ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟΙ ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΟΙ ΙΕΡΟΥΡΓΟΙ

Συγκινητική , συγκλονιστική η εκ μέρους του Πάπα («Π») αντιμετώπιση του πάθους (ή ιδιότητας; ) της παιδεραστίας των – ελαχίστων; – παιδόφιλων καθολικών ιερέων, τους οποίους χαρακτήρισε ως: Διαβολικούς…
Ως γνωστόν, η παιδεραστία / παιδοφιλία κατατάσσεται στα αμαρτήματα . Είναι όμως όντως ο Διάβολος («Δ») – και – παιδόφιλος; Κατέχει στοιχεία, μαρτυρίες, ντοκουμέντα χειροπιαστά (μπροστινά ή πισινά) ο Άγιος «Π»;. Χωρίς να έχω εντρυφήσει ιδιαίτερα στις … διαολιές, εκτιμώ- λογικά- πως ο «Δ» – ως εραστής χορτασμένος – πρέπει να είναι πολύ καλύτερος, φυσιολογικότερος από μια αμαρτωλή αγέλη : πεινασμένων, ανέραστων, ανώμαλων «αγιασμένων αλητών» που καταστρέφουν αθώα παιδάκια!

Προσωπικά πιστεύω πως η παιδοφιλία είναι ό,τι αισχρότερο/ χειρότερο και για αυτό ασυγχώρητο, θρησκευτικά, νομικά, κοινωνικά, ανθρώπινα.

Τι θα κάνει τώρα το Καθολικό ιερατείο για να περιοριστεί, ή να εξαλειφθεί το κακό;

– Θα ευλογήσει (δια της ένοχης σιωπηρής ανοχής της) τα γεννητικά όργανα των παιδεραστών μελών του;

– Θα χρησιμοποιήσει, στα οπίσθια των πιστών ανηλίκων, ειδικό ΔΙΑΟΛΟΑΠΩΘΗΤΙΚΟ Λιβάνι;

Ή θα εφοδιάσει τους ΙΕΡΟΒΙΑΣΤΕΣ με προφυλακτικά με άρωμα λιβανιού;

– Θα συνεχίσει – κατόπιν εορτής / εορταστικής συνουσίας – να ζητεί συγνώμη και να κάνει: ευχέλαια και εξορκισμούς για να ανακουφίσει τις κατεστραμμένες ψυχές;

– Θα αποσχηματίσει τους σιχαμερούς δράστες / θύτες

– Θα (θου Κύριε …..) ευνουχίσει τους βαρβάτους βρωμερούς που ασχημονούν / εγκληματούν / καταστρέφουν τρυφερές υπάρξεις;

Τι να την κάνουν τη «συγνώμη» τα θύματα και οι οικογένειες τους;

Κατάπλασμα παρηγοριάς για να επουλώσουν τις ανοιχτές πληγές τους;

Πόσο παρήγορο / ανακουφιστικό είναι το Παπικό:

«Αισθάνομαι την ανάγκη να αναλάβω προσωπικά το βάρος και να ζητήσω συγχώρεση για όλο το κακό που προκλήθηκε. Θα υπάρξουν κυρώσεις».

Ανώφελες, υποκριτικές, αλλά και ανεδαφικές διαβεβαιώσεις.

Πως άραγε θα σηκώσει – ακόμη και ένας Παναγιότατος Άτλας – στους ανθρώπινους ώμους του, το βάρος τόσων –και τέτοιων – (ξε) σηκωμένων «λειτουργών»;

Προφανώς – εκτός από τη χαμένη ντροπή – θα χάσουμε και τον «Π», λόγω υπερφόρτωσης!…

Ο Ποντίφικας – παρά το Παπικό Αλάθητο – διέπραξε παπικό λάθος: Απολογείται , αναλαμβάνει ευθύνη / βάρος και ζητεί συγνώμη, ως εάν δεν είναι Αρχηγός / Ηγούμενος Εκκλησίας αλλά σωματείου , οργάνωσης κ.ο.κ

Περιττό να του υπευνθυμίσει κανείς ότι δεν ευθύνεται – άμεσα, ως αυτουργός ο ίδιος – ούτε προΐσταται εσμού / σωματείου παιδόφιλων ώστε, γενναία, να αναλαμβάνει την ευθύνη του επικεφαλής για ό,τι διέπραξαν οι υφιστάμενοί του.

Υπάρχει και μια άλλη ενδιαφέρουσα αποστροφή του λόγου του (Σ.Σ Ζητώ συγνώμη αν δεν αποδόθηκε επακριβώς ή εγώ την παρεξήγησα):

«Θα ήθελα να διακηρύξω την αντίθεσή μου σε κάθε είδους εκπαιδευτικό πειραματισμό στα παιδιά. Δεν μπορούμε να κάνουμε πειράματα με τα παιδιά και τους νέους».

Δηλαδή, οι Άγιοι Ιερωμένοι έκαναν … εκπαιδευτικά πειράματα παιδοφιλίας; Τι είδους διεστραμμένος πειραματισμός /πειρασμός είναι αυτός;

Αιδώς , Άγιοι , Αχρείοι