ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΕΡΙ “ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ” ΣΕ ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΧΩΡΑ. ΑΣ ΤΗΝ ΠΟΥΜΕ “ΕΛΛΑΔΙΣΤΑΝ”

Του Αργύρη Σιδέρη

Μια φορά κι έναν καιρό στην φανταστική χώρα του “Ελλαδιστάν” -ας πούμε- υπήρξαν κάτι υπήκοοι που….

αγαπούσαν την χώρα τους και παρά τις συνεχείς φάπες και τις αντιξοότητες πίστευαν ότι κι αυτή έτρεφε τα ίδια συναισθήματα.
Λειτούργησαν με βάση τα συναισθήματα κι οχι τη λογική.
Δεν περίμεναν ότι η χώρα τους που την αγαπούσαν θα φερόταν ως περιφερόμενη εκδιδόμενη ανά την υφήλιο πόρνη που θα “αγαπούσε” σφόδρα εκτός απο τους πιστούς υπηκόους της και κάποιους άλλους στιγμιαίους εραστές.
Δεν ήξεραν οι κακόμοιροι , δεν ρώταγαν κι όλας γιατί συνήθως, οι απατημένοι το μαθαίνουν … τελευταίοι.
Ένας , ένας λοιπόν, άγνωστοι υπήκοοι μεταξύ τους, μάζεψαν όποιες οικονομίες είχαν και τις κατέθεσαν στην μεγάλη αγάπη τους, την Πατρίδα.
Οικονομίες πούχαν μαζέψει με ιδρώτα κι αίμα μετά απο δεκάδες χρόνια σκληρού αγώνα.
Οικονομίες για τις δύσκολες ώρες υγείας, γηρατειών ή σπουδών των απογόνων τους.
Όμως ήρθε η αποκάλυψη απο κει που δεν φαντάζονταν.
Η αγάπη τους προδόθηκε, η αγαπημένη τους , η Πατρίδα τους, το “Ελλαδιστάν” τους ΠΟΥΛΗΣΕ.
Πουλήθηκε στους στιγμιαίους εραστές της…
Την έδερναν αλύπητα, την μάτωναν, την βίαζαν , την μαστίγωναν, σκότωναν τα παιδιά της , αλλά αυτή η άμοιρη πως να αντιδρούσε μπροστά στη βία των νταβατζήδων εραστών της;
Μοιραία & άβουλη, γυμνή & τρομαγμένη υπέφερε τα πάνδεινα.
Της πήραν όλα τα υπάρχοντά της, γη, αέρα, θάλασσα, οικονομίες, τα πάντα. Ούρλιαζε η κακομοίρα :
-Μην με βαράτε άλλο, σας τάδωσα ΟΛΑ.
-“Τι λές μωρή; -απαντούσαν οι νταβατζήδες-, εμείς ξέρουμε κάποιους ηλίθιους που σου έδωσαν το κομπόδεμά τους να το φυλάξεις. Τσακίσου και τράβα φέρτο”.
Έτσι κι έγινε, πήγε τα πήγε και τα κατέθεσε στα πόδια των νταβατζήδων.
Μετά απο κάποιες μέρες, οι απατημένοι – ηλίθιοι κατά τους .. νταβάδες- υπήκοοι του Ελλαδιστάν, χρειάστηκαν μέρος των οικονομιών τους.
Πάνε στη Πατρίδα λοιπόν και μαθαίνουν ότι κάτι ψιλά έχουν μείνει, το ταμείον είναι μείον και τα υπόλοιπα θα τα πάρουν στην άλλη ζωή ή όσοι ζούν, το … 2043 και βάλε.
Παραφρόνησαν οι εξαπατημένοι και πήραν τους δρόμους να φωνάξουν για το δράμα τους.
Όπου πήγαιναν απο το Ζάππειο μεχρι τη Χαρ. Τρικούπη άκουγαν απο τις διάφορες κομματικές τσατσές ότι είχαν δίκιο και θα κάνουν ότι μπορούν.
Το μόνο που “απόλαυσαν” πραγματικά αντί της … δικαίωσης ήταν το ακατάσχετο μπουνίδι απ τα στρατά των νταβατζήδων και η πλούσια “ποικιλία” χημικών στα μούτρα τους. Στους δρόμους του μαρτυρίου πολλοί δεν άντεξαν και πήγαν βίαια να συναντήσουν τους προγόνους τους.
Τα ΤΙΝΑΞΑΝ τα πέταλα δλδ.
Άλλοι έμειναν σακάτηδες, ανάπηροι δια βίου.
Κάποιοι άλλοι είχαν την φαεινή ιδέα να τρέξουν στα δικαστήρια να βρούν το δίκιο τους καταγγέλλοντας την κλοπή που υπέστησαν απο τους νταβατζήδες, μέσω της αγαπημένης τους Πατρίδας.
Το έκαναν ΚΑΙ αυτό.
Όσοι απέμειναν απο τον συνεχή διετή αγώνα περίμεναν την ΣΙΓΟΥΡΗ απόφαση καταδίκης των ληστών, την δικαίωσή τους και την επιστροφή των κλεμμένων.
*ΣΗΜ: Θα ρωτήσει κάποιος φανταστικός αναγνώστης, αυτής της φανταστικής ιστορίας: “Καλά, σ`αυτήν την φανταστική χώρα το “Ελλαδιστάν” που ήταν η Κυβέρνηση να σώσει του υπηκόους της;
Απάντηση: Απλώς ΔΕΝ υπήρχε ή υπήρχε μόνο για την ικανοποίηση των ορέξεων των στιγμαίων εραστών.
Συνεχίζουμε τη φανταστική ιστοριούλα μας.
Η απόφαση τελικά, εδέησε ο σατανάς και βγήκε.
Ήταν πραγματικά σατανική γιαυτό επικαλούμαστε τον όξω απο δω. Αποφάσισαν λοιπόν οι φανταστικοί δικαστές της φανταστικής χώρας του “Ελλαδιστάν” ότι ΟΛΑ έγιναν καλώς, η αγαπημένη πατρίδα έκανε το καθήκον της , οι βιαστές, κακούργοι, κλέφτες , ληστές έπραξαν σωστά αφού ότι έκαναν ήταν “ΛΟΓΩ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ”.
Δικαίωσαν έτσι τους ληστές και τιμώρησαν τους ληστευθέντες, απατημένους υπηκόους με τα έξοδα της δίκης, ευτυχώς όμως, δεν τους φυλάκισαν.
Κι όλα αυτά επειδή έκαναν το λάθος και ενήργησαν συναισθηματικά δείχνοντας την αγάπη τους για την πατρίδα και όχι με τη λογική του τζογαδόρου επενδυτή.
ΗΘΙΚΟΝ δίδαγμα: ΚΑΜΜΙΑ εμπιστοσύνη στο κράτος, έχουν τα ζάρια στα χέρια τους και είναι μάλιστα ΚΑΙ σημαδεμένα!!