ΘΟΥΛΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ :«Τα δημοκρατικά κεκτημένα τα δανειστήκαμε από τις γενιές του μέλλοντος και οφείλουμε να τα παραδώσουμε ακέραια»

σύμφυτη και ταυτόσημη με την ενότητα και την πολυφωνία του. Γιατί η ενότητα σφυρηλατούσε το «όλον» και την δύναμή του. Γιατί η πολυφωνία εμπέδωνε το «άλλο» με την πολυχρωμία των ιδεών και την διαρκή δημοκρατική αναζήτηση.

Παρόντες και απόντες σήμερα, αγωνιστήκαμε για ένα ζωντανό και δημοκρατικό κίνημα, που λειτουργεί, ως πρόσωπα και όχι ως αριθμοί. Ήμασταν μαζί αλλά δεν ήμασταν, δεν είμαστε, ίδιοι.

Μ΄ αυτήν την πολυσυλλεκτικότητα, ο καθένας μας ξεχωριστά αλλά και όλοι μαζί αλλάζαμε τον κόσμο μέσα από την πολλαπλότητα των πολιτικών, κοινωνικών, ιδεολογικών και ιστορικών αναφορών του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.

Σήμερα, οι στέρεοι και ακατάλυτοι δεσμοί του ΠΑΣΟΚ, που γεννήθηκε το 1974 με την ιστορική πρωτοβουλία του Ανδρέα Παπανδρέου ως δημοκρατικό, πατριωτικό και ριζοσπαστικό Κίνημα με αυτόνομο σοσιαλιστικό λόγο, με την Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό, εκφυλίζονται σε σκιές φαντασμάτων.

Αποτελεί χρέος, στην κρίσιμη και ισχυρότατη αυτή καμπή για το ΠΑΣΟΚ να καθορίσουμε την στάση μας με θάρρος και μοναδικό κριτήριο την επαναθεμελίωση της ενότητας και της προοπτικής των μεγάλων οριζόντων για το ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητα από το πολιτικό και συναισθηματικό κόστος.

…Όλοι αισθανόμαστε, ότι κανείς πια δεν μπορεί να έχει τα περιθώρια για προσωπικές στρατηγικές. Γιατί, απλά δεν υπάρχουν.

Οι αμετανόητοι, όμως, σημερινοί διαχειριστές του ονόματος και των συμβόλων του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, ως μέτοχοι της τραγικής συγκυβέρνησης, προφανώς, αποφασίσανε να θέσουν σε εφαρμογή το τελευταίο τους σχέδιο: Την εκποίηση των πάντων, το γενικό ξεπούλημα της χώρας και των πλουτοπαραγωγικών της πηγών, την έκπτωση της ζωής των Ελλήνων πολιτών. Και προκειμένου να λάμψει ο νεοφιλελευθερισμός σε όλο του το μεγαλείο, οδηγούν την επιχείρηση με κωδική ονομασία «εξαφανίστε το ΠΑΣΟΚ», στο όνομα του ΠΑΣΟΚ ,στην τελευταία της φάση.

Απεμπόλησαν το πλεονέκτημα της Δημοκρατικής Παράταξης και της ιστορικής δεσπόζουσας θέσης της στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αποκλείοντας την από την δυνατότητα να επικοινωνεί, να επικαλύπτει και να προσδιορίζει ιδεολογικά και προγραμματικά τις όμορες πολιτικές δυνάμεις. Αυτές που προσδιορίζονται σήμερα, είτε ως Αριστερά είτε ως Κοινωνικό Κέντρο. Έτσι το ΠΑΣΟΚ από κυρίαρχη και πλειοψηφική συνιστώσα αυτού του μεγάλου ρεύματος, υποκαταστάθηκε από μια κουκίδα θολού τοπίου στην ομίχλη.

Και όχι μόνον. Δεν σταμάτησαν εκεί. Αλλά το πήγαν και παρακάτω.

Στην πλάτη δημοκρατικών πολιτών, που εκφράζονται από το εγχείρημα της ανασύνθεσης της λεγόμενης Κεντροαριστεράς και ασφυκτιούν κάτω και ανάμεσα στην πίεση του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, παίξανε με σημαδεμένη τράπουλα. Ενθαρρύνοντας την ίντριγκα, το παζάρι, τον αμοραλισμό. Και με έναν ιδιότυπο «μικρομεγαλισμό» σχεδίασαν μια ξεθωριασμένη «Ελιά» για να προσθαφαιρέσουν, ό,τι απέμεινε από το ΠΑΣΟΚ υπέρ της πολιτικής και επαγγελματικής τους αποκατάστασης. Μόνο με αλαζονεία. Μόνο με ηγεμονισμό.

Συνθλίβοντας όλους εκείνους τους δημοκρατικούς πολίτες και τους αγωνιστές, που με ειλικρίνεια και αληθινή αγωνία αντιμετωπίζουν και ανταποκρίνονται θετικά στην ιστορική ανάγκη αναγέννησης και ανασυγκρότησης ενός πολιτικού χώρου, που έχει συκοφαντηθεί και ενοχοποιηθεί για, σχεδόν, όλα, όσα έχουν συμβεί στην χώρα μετά την μεταπολίτευση.

Ακυρώνοντας την πρόταση για μια σύγχρονη, πλειοψηφική, πολυκομματική Κεντροαριστερά, που, όπως σε όλες τις χώρες της Ευρώπης έτσι και στην Ελλάδα, αποτελεί την θετική, ριζοσπαστική απάντηση στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής μας.

Ένας μεγάλος αριθμός συμμετεχόντων στο δεξιόστροφο νεοσυντηρητικό πείραμα των «58», μιας ελιτίστικης ομάδας καθηγητών και πολιτικών στελεχών, χωρίς επαφή με την κοινωνία, έδωσε δείγματα γραφής της «προοδευτικότητας» του κατά την Κυβερνητική του αλλά και κομματική του θητεία τα χρόνια του ένδοξου «εκσυγχρονισμού». Και ήταν τόσο καθαρά τα αποτελέσματα των πολιτικών που εφάρμοσαν, που παρέδωσαν τη χώρα έρμαιο στα χέρια της ΝΔ και του κ. Καραμανλή το 2004.

Για να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους:

Η Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη στην Ελλάδα είχε ηγέτη, οδηγό και καθοδηγητή τον Ανδρέα Παπανδρέου και εκφράστηκε από το ΠΑΣΟΚ των κοινωνικών αγώνων και της Αλλαγής. Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες στην κίνηση των ‘’58’’, που βαφτίζεται σε “Προοδευτική Δημοκρατική Παράταξη” ;…., υπήρξαν υπονομευτές, συκοφάντες και πολέμιοι και του Ανδρέα και του ΠΑΣΟΚ…το «βρώμικο ΄89»…το ΝΑΙ στο Σχέδιο Ανάν…

Ήρθε λοιπόν η ώρα για μια νέα μεταπολίτευση; Θα προκύψει μόνον από την ριζική αυτομεταρρύθμιση των παραδοσιακών κομμάτων; Θα ισοδυναμεί με την ανανέωση, την αναγέννηση, την επανίδρυσή τους;

Ναι, ήρθε. Και καθορίζεται, ιεραρχείται και διασφαλίζεται από τα τρία πολύτιμα κεκτημένα της Δημοκρατικής Παράταξης: -Την συσπείρωση, την οντότητα, την συνοχή, το κύρος της και την ανάδειξή της σε πλειοψηφική δύναμη -Την ίδρυση και την αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ, ως προοδευτικού σοσιαλιστικού κινήματος – Την ταυτότητα, την φυσιογνωμία και το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ ως πατριωτικού, δημοκρατικού, σοσιαλιστικού κινήματος με σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό και ως αυθεντική έκφραση μιας σύγχρονης, πλουραλιστικής και ευρωπαϊκής Αριστεράς στην Ευρώπη και στον Κόσμο των ανοιχτών συνόρων και των πρωτόγνωρων αλλαγών.

Κι αυτά τα τρία δημοκρατικά κεκτημένα οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε, όλοι μας, ότι τα δανειστήκαμε από τις γενιές του μέλλοντος και οφείλουμε να τα παραδώσουμε ακέραια.

Στο τέλος της σημερινής διαδικασίας στο ΠΑΣΟΚ Ημαθίας της Κεντρικής Μακεδονίας, προς την Ομάδα Διαχείρισης του Ονόματος και των Συμβόλων του ΠΑΣΟΚ, λέμε:
«Κρατείστε, εσείς, τις “γκρίζες” πρωτοβουλίες των ‘’58’’ και τις ξεθωριασμένες ελιές για να ξεπουλάτε την χώρα και τους ανθρώπους μας στην κατοχή της Γερμανικής Ευρώπης… εμείς κρατάμε το κόκκινο για τη ροδιά, το πράσινο για τα παιδιά και τον Ήλιο για την Ελλάδα που δεν θα δύσει ποτέ ξανά..γιατί με το νταούλι και με τον ζουρνά θα τον μεθύσουμε τον Ήλιο, σίγουρα ναι».