Ο κοινός κίνδυνος ενώνει τους ευημερούντες Αυστριακούς – αλλά όχι τους πτωχευμένους Έλληνες!

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Η Αυστρία ανήκει χωρίς αμφιβολία στις υψηλού κινδύνου ευρωπαϊκές χώρες όσον αφορά στην αναβίωση του ναζισμού.

Διαθέτει παλαιότερο σχετικό παρελθόν (με την…

προσάρτησή της στη χιτλερική Γερμανία από τον Μάρτιο του 1938 ως την απελευθέρωσή της, τον Μάιο του 1945) και πρόσφατο παρελθόν (όταν ο ακροδεξιός και γιος χιτλερικών Χάιντερ κατόρθωσε να μπει σε κυβέρνηση συνασπισμού).

Διαθέτει και παρόν, αφού η ακροδεξιά του Στράχε φιλοδοξεί να αναδειχθεί σε πρώτη δύναμη στις ευρωεκλογές του Μαΐου, με το Κόμμα των Ελευθέρων να προηγείται στις δημοσκοπήσεις με 28%, ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες ακολουθούν με 2% και το Λαϊκό Κόμμα έρχεται τρίτο με 22%.

Ήδη, στις εθνικές εκλογές της 29ης Σεπτεμβρίου 2013, το συγκεκριμένο κόμμα αναδείχθηκε σε πρώτο κόμμα της αντιπολίτευσης και τρίτο σε δύναμη, συγκεντρώνοντας το 20,5% των ψήφων – και επιτιθέμενο συνεχώς στην Ελλάδα.

Μάλιστα, ο Αντρές Μέλτσερ, ο «θεωρητικός» του κόμματος, που θα ηγηθεί του ευρωψηφοδελτίου, αποκαλεί συνεχώς τη χώρα μας «βαρέλι δίχως πάτο».

Τον περασμένο Νοέμβριο η Βιέννης φιλοξένησε μια άτυπη «συνάντηση εργασίας» των ευρωπαϊκών ακροδεξιών κομμάτων και στις 24 Ιανουαρίου στην αυστριακή πρωτεύουσα σημειώθηκαν βίαια επεισόδια, εξαιτίας της εμμονής των νοσταλγών του ναζισμού να οργανώσουν τον ετήσιο χορό της ακροδεξιάς στα χειμερινά ανάκτορα του Χόφμπουργκ.

Μάλιστα, επισήμως το κόμμα αυτό παραλλήλισε τις διαδηλώσεις εναντίον του με τη… Νύχτα των Κρυστάλλων, στη Γερμανία του 1938, όταν (μεταξύ 9ης και 10ης Νοεμβρίου) επιθέσεις δέχθηκαν και οι Εβραίοι της Αυστρίας.

Επομένως, ο κίνδυνος για την Αυστρία είναι ορατός.

Γι’ αυτόν τον λόγο, οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας αισθάνθηκαν την ανάγκη να αντιδράσουν.

Την Τρίτη, 11 Φεβρουαρίου, Σοσιαλδημοκράτες και Λαϊκοί (που μετέχουν στον μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό), έδωσαν μαζί το «παρών» στην εκδήλωση για τα 80 χρόνια από την έναρξη ενός ολιγοήμερου, αλλά εξαιρετικά αιματηρού, εμφυλίου πολέμου, που ξεκίνησε στις 12 Φεβρουαρίου του 1934.

Εκεί, στο κεντρικό νεκροταφείο της Βιέννης, μπροστά στο «Μνημείο των θυμάτων για μια ελεύθερη Αυστρία, 1934-1945», ο Αυστριακός καγκελάριος και αρχηγός των Σοσιαλδημοκρατών Βέρνερ Φάιμαν και ο αντικαγκελάριος και αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος Μίχαελ Σπίντελεγκερ, κατέθεσαν από κοινού στεφάνι, παρουσία εκπροσώπων διαφόρων οργανώσεων θυμάτων και αντιστασιακών καθώς και εκπροσώπων θρησκευτικών δογμάτων.

Η τελευταία φορά που τίμησαν από κοινού τα θύματά τους οι δύο παλαιοί αντίπαλοι, ήταν το 1964.

Έκτοτε, πέρασε μισός αιώνας χωρίς να επαναληφθεί η τελετή.

Αλλά φέτος, οι Αυστριακοί πολιτικοί που μάχονται το ναζισμό, διαπιστώνοντας τον κίνδυνο, θέλησαν να μιλήσουν γι’ αυτά που ενώνουν και όχι γι’ αυτά που χωρίζουν τους Αυστριακούς, «ως υπόμνηση για το μέλλον», όπως υπογραμμίστηκε.

Με αφορμή την τελετή, πραγματοποιήθηκαν στην Αυστρία συζητήσεις σχετικά με εκείνα τα γεγονότα του εμφύλιου σπαραγμού, που διευκόλυναν την προσάρτηση της χώρας στη ναζιστική Γερμανία.

Κεντρική προσωπικότητα της εποχής ο χριστιανοκοινωνιστής καγκελάριος Ένγκελμπερτ Ντόλφους, αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που οι μεν θεωρούν δολοφόνο των Σοσιαλιστών και δημιουργό του «αυστροφασισμού» και οι δε μάρτυρα του αγώνα κατά του Ναζισμού, που για να φέρει σε πέρας το έργο του επέβαλε ένα αυταρχικό καθεστώς.

Κατά την φετινή επέτειο, και οι δύο πλευρές απέφυγαν επιμελώς να αναφερθούν στον Ντόλφους – προς χάριν της εθνικής ενότητας ενώπιον του παλαιού… νέου εχθρού – αν και αυτός είχε επιβάλει τη δικτατορία που προκάλεσε τον εμφύλιο με τους 1.500 νεκρούς, μετά από μια επιδρομή στα γραφεία του Σοσιαλιστικού Κόμματος από τις δυνάμεις ασφαλείας.

Αλλά προφανώς, οι Αυστριακοί (που ευημερούν) είναι ηλίθιοι και εδώ στην Ελλάδα (που έχουμε χρεοκοπήσει) είμαστε έξυπνοι…