Γιατί Λοβέρδος και Κουβέλης έβαλαν τέλος στους 58 – η επόμενη ημέρα

Τις τελευταίες ημέρες οι έντονες οι συζητήσεις που αφορούν την κεντροαριστερά, μονοπωλούν την πολιτική ατζέντα καθώς οι επερχόμενες εκλογές επιταχύνουν την ανάγκη για δημιουργία ισχυρών σχηματισμών…

Η αλήθεια

Ο πολιτικός θρυμματισμός του ΠΑΣΟΚ για τους γνωστούς λόγους, έφερε στελέχη του, κυρίως του συνδικαλισμού, στην πόρτα του ΣΥΡΙΖΑ και ήταν αυτά που του έδωσαν και την πρώτη δημοσκοπική ώθηση. Στελέχη που πίστεψαν πως η παραμονή στον υποσχόμενο κρατισμό, θα διατηρήσει τα προσωπικά οφέλη. Η επιλογή τους για τον ΣΥΡΙΖΑ, έγινε διότι την εποχή εκείνη ήταν ο μόνος σχηματισμός με κυβερνητική προοπτική, κυρίως λόγω του επικοινωνιακού Τσίπρα και του γενικότερου ρεύματος προς αυτόν και όχι λόγω του αξιόπιστου και σωτήριου πολιτικού του λόγου.

Η στάση του Λοβέρδου

Το πρώτο νέο κόμμα που ξεπήδησε από την πολιτική κρίση του αυτοπροσδιοριζόμενου κεντροαριστερού μπλοκ, ήταν ο πολιτικός φορέας – Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα- που σύστησε ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο άλλοτε διεκδικητής της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Με τη συνδρομή του Χρήστου Αηδόνη, άλλου ανεξάρτητου βουλευτή, πρώην στελέχους του ΠΑΣΟΚ, έδωσαν το πρώτο στίγμα για ένα νέο πολιτικό λόγο, εντός και εκτός Βουλής, που εστιάζει όχι σε ιδεολογήματα, αλλά στα προβλήματα της κοινωνίας, επιχειρηματικότητα, λιτότητα, ανεργία, πρόνοια.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος, μαχητικός πολιτικός, από την αρχή της δημιουργίας του νέου κόμματος δεν έτρεφε αυταπάτες πως θα έφερνε τα πάνω – κάτω στο πολιτικό γίγνεσθαι, ωστόσο απελευθερωμένος από τα λάθη του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ, αλλά και έχοντας την υπουργική εμπειρία του μνημονιακού σοκ, μπορούσε να προτείνει τις λύσεις. Τις παρουσίασε σε όλα τα επίπεδα και έφτασε να κερδίσει μέρος της κοινωνίας, σχετικά με ισοδύναμα μέτρα που δεν οδηγούν σε λιτότητα και ύφεση.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος, ήταν ίσως ο πρώτος που αναφέρθηκε έντονα, σε συνασπισμό της κεντροαριστεράς και του κοινωνικού κέντρου, όχι ως αυτοσκοπό για την πολιτική επιβίωση, αλλά για την διαπραγματευτική ισχύ της χώρας απέναντι σε Τρόικα και δανειστές.

Ο Πρόεδρος της Συμφωνίας για τη Νέα Ελλάδα, πιστεύει πως η κίνηση των 58 συγγενών με το ΠΑΣΟΚ, δεν έχει μέλλον. Και τούτο διότι αφενός τα στελέχη που τους απαρτίζουν, ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματική αγορά της κρίσης και αφετέρου έσπευσαν να καλέσουν όλα τα «καμένα» πολιτικά χαρτιά του ΠΑΣΟΚικού παρελθόντος για να δημιουργήσουν ένα ρεύμα, και που τελικά γύρισε μπούμερανγκ.

Ακόμη ο Ανδρέας Λοβέρδος, πιστεύει, πως η κουβέντα που ανοίγουν οι 58 για την συσπείρωση της κεντροαριστεράς υποκινείται από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, με στόχο την πολιτική επιβίωση του τελευταίου και κάποιων επιτηδείων που ουδεμία σχέση έχουν με τη διάσωση της χώρας.

Η στάση του Κουβέλη

Η ΔΗΜΑΡ δεν κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει την διάλυση του ΠΑΣΟΚ, καθώς ο Κουβέλης δεν «φωνάζει» και δεν εμπνέει πως έχει στο αίμα του τη μαχητικότητα (ισχυρίζονται οι επικοινωνιολόγοι), ιδιαιτέρως τους καιρούς της κρίσης και παρά το εγχείρημα της συμμετοχής του στην κυβέρνηση.

Με την παραδοχή αυτή, το κόμμα του, κατά την τελευταία πολιτική του σύνοδο, προχώρησε στην εκλογή νεαρού Γραμματέα, ικανού να εμπνεύσει στα τηλεοπτικά πάνελ και να συγκρουστεί με το ρεύμα του επίσης νεαρού Τσίπρα και τους αντίστοιχους νέους Γραμματείς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Το γκολ που έβαλε στο ΠΑΣΟΚ, προσωπικά ο Φώτης Κουβέλης, κερδίζοντας στήριξη για την ΔΗΜΑΡ από την κοινοβουλευτική ομάδα των Ευρωσοσιαλιστών του Χάνες Σβόμποντα, ισχυροποιεί την αρχηγική του παρουσία εντός της ΔΗΜΑΡ αλλά και γενικότερα στο χώρο της πολύφερνης νύφης της κεντροαριστεράς.

Η άρνηση του Φώτη Κουβέλη για συζητήσεις με τους 58, εστιάζει στο γεγονός, πως ο Πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, θεωρεί το σχηματισμό τους ως μία μετάλλαξη του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ που προσπαθεί να ξεπλυθεί από τις αμαρτίες του.

Λοβέρδος – Κουβέλης, η κοινή πορεία

Ανδρέας Λοβέρδος και Φώτης Κουβέλης με διαφορετικές διαδρομές και κουλτούρες, αλλά πάντα μαχόμενοι στο χώρο του κοινωνικού κέντρου, έχουν επιτύχει μία πρώτη συμφωνία για όσα είναι άμεσες δράσεις, πρώτα για την Ελλάδα, και ύστερα για τον πολιτικό τους χώρο.

Η συμφωνία τους περιλαμβάνει:

Πρώτον: κοινή κάθοδο στις ευρωεκλογές και κοινή στήριξη άξιων υποψηφίων στις αυτοδιοικητικές, διατηρώντας την ξεχωριστή τους ταυτότητα.

Δεύτερον: Δημιουργία μετώπου κοινών προτάσεων για την ανάσχεση του κύματος λιτότητας και φτώχειας που έχει πνίξει τη χώρα.

Τρίτον: Δημιουργία πολιτικού λόγου στο πλαίσιο του κοινωνικού πατριωτικού κέντρου, αποκλείοντας τους οπορτουνιστές και όσους θέλουν να είναι με το ένα πόδι σε μία αναποτελεσματική κυβέρνηση και με το άλλο σε μία βάρκα πολιτικής διάσωσής τους, της επόμενης ημέρας, υπό κάποιο άλλο όνομα (βλ. τους 58).

Λοβέρδος – Κουβέλης, η επόμενη ημέρα

Η σκέψη του Φώτη Κουβέλη βρίσκεται και στην επόμενη ημέρα. Μία επιτυχημένη ενωτική παρουσία στο χώρο της κεντροαριστεράς με την υποστήριξη του Ανδρέα Λοβέρδου, που θα φέρει θετικά αποτελέσματα για την Ελλάδα, στρώνει το δρόμο για την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Από την άλλη η συνεχής κατακρήμνιση του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ αλλά και οι αποτυχημένες ενέργειες των «θραυσμάτων» του να δημιουργήσουν κάτι «νέο» με τα παλαιά και φθαρμένα συστατικά, φέρνουν τον Ανδρέα Λοβέρδο, όλο και πιο κοντά στην ηγεμονία ενός πατριωτικού κέντρου, ως απάντηση στην πολιτική λιτότητας και φοροεπιδρομών της ΝΔ και του καταστροφικού αριστερού κρατισμού του ΣΥΡΙΖΑ.

Γράφει ο Τάκης Αναστασάκης
για το www.news4all.gr