Περιμένοντας τη νέα «φουρνιά»

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΕΙΝΑΙ και η συμπεριφορά τους που εκνευρίζει. Νεόπλουτοι (με τα λεφτά μας), κι άλλοι «κληρονομικώ δικαιώματι». Με πλούτη αφιλτράριστα (ποιοτικώς) και…

αφορολόγητα (ποσοτικώς) περασμένα στα παιδιά τους.

ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ απ’ τον θρασύτατο κ. Φιλιππίδη, που οι φυλακή του Μάλτεπε(=λόφος θησαυρών) του συγκρατεί τη γλώσσα, κατεβάζει τους τόνους και του μαυρίζει την ψυχή. Σιγά-σιγά, με ρέγουλα και βαθμηδόν, μέχρι να σταθεροποιηθεί στου (ελληνικού) κελιού τη σιγουριά.

ΑΝ τον καλούσαν στην Ελλάδα π.χ. για φιέστα ποδοσφαιρική, θα’ χε ξεκινήσει με τα…πόδια. Τον κάλεσε η ελληνική Δικαιοσύνη κι αντί να τσακιστεί και να’ ρθει (παρατώντας τις «δουλειές» του στην…Τουρκία) ξεχείλισαν οι οθόνες μας με τον τσαμπουκά της…αθωότητάς του. Όταν μιλάει το χρήμα, (απο)κτηθέν στη βιοπάλη φυτευτών σε καίρια πόστα, οι άνθρωποι σωπαίνουν (και περιμένουν).
Ο έτερος «πολύς» (στραβοχυμένος) μεγιστάνας κ. Κοντομηνάς ανέβασε…πυρετό και περιμένει τον ανακριτή (του) στο νοσοκομείο. Είναι πρακτική απελπισίας (ιδέ Ευσταθίου); Είναι «η φυγή προ της βίας» (αρχή του Λεσατελιέ); Πάλι καλά και δεν τον καλεί στο γραφείο του.
Κι απόμεινε με τους «πιστούς» του καναλιού του να δίνουν κουράγιο στο αφεντικό. Στρατευμένοι και…πεισμόνως, ωστόσο, σε ποσοστό χλωμό, μιας και το 66% του «ΑΛΦΑ» το ορίζουν χέρια…Λουξεμβριανά (RTL).

ΚΑΙ την κα Σακελαροπούλου πού την πας; Επιμένει στη μη παραίτηση και στα 200-250 χιλιαρικάκια της το χρόνο, θυμίζοντας Λυριτζήδες και Οικονόμου, Τσαπανήδες και (λιγότερο) Παναγιωταρέες του παρελθόντος. Απ’ το δημόσιο ταμείο, κι ύστερα…«πού πήγαν τα λεφτά»; Ίδρωσε και παραπάνω κυρία, άξιος ο μισθός της, (παν)άξιος και ο κ. Στουρνάρας για τα καλά του λόγια υπέρ της ανέκφραστης, άχροης και άοσμης κυρίας του Τ. Τ.

ΑΥΤΟΙ είναι στα «μανταλάκια», αυτούς σχολιάζουμε και περιμένουμε. Τι; Τη νέα φουρνιά. Με φρέσκους αλώσιμους και αναλώσιμους.
ΣΤΟ μεταξύ, οι κ. κ. Σημίτης, Καραμανλής και Παπανδρέου παραμένουν στη σιωπή. Με τις εξόδους τους και πίσω χωροφύλακες. Δεν προτίθενται να «βοηθήσουν» στη διερεύνηση της αλήθειας. Ούτε να συμμεριστούν τον «πόνο» τ. συνεργατών τους που (συν)έγραψαν μερικές (γκρίζες) σελίδες της πρόσφατης πολιτικής μας ιστορίας. Το «Γουδή» είναι παρελθόν και το ξέρουν.