«Πόλεμος ένδοξος…»

Του Θανάση Νικολαΐδη
«ΣΑΝ βγεις στον πηγαιμό για την Ελλάδα», με κρουαζιερόπλοιο, να εύχεσαι μην πέσεις σε λιμάνι αποκλεισμένο. Κι αν είσαι Ευρωπαίος; Τράβα τη μερσεντές σου στους «δρόμους» της Χαλκιδικής κι αν βγεις γερός, σταυροκοπήσου. ΚΑΙ για την Αθήνα του Παρθενώνα; Πάρε βαθειά ανάσα. Για το θυμικό και για τη τσέπη σου. Ανά 20 χιλιόμετρα και πριν καλά-καλά το αμάξι πιάσει την τελική, σε περιμένει ο…
ληστής. Φρενάρεις, σταματάς και, εκεί στις κατεβασμένες μπάρες, καταθέτεις την αξιοπρέπειά σου.
Και τον οβολό σου. Για δρόμους που δεν έγιναν. Στην Ελλάδα που τα ευρωπαϊκά κονδύλια φαγώθηκαν πριν γίνουν άσφαλτος, εργολάβοι τα’ κονόμησαν και μεσάζοντες έγιναν πλούσιοι.
ΣΕ μιαν Ελλάδα, λοιπόν, αφυδατωμένη, πέφτεις στα νύχια των μεγαλοεργολάβων. Διόδια, σου λένε. Αν τα γουστάρεις. Αλλιώς συνέχισε, χωρίς δρόμους και μην ψάχνεσαι για το ακριβό…γάλα (από ΔΕΝ έχουμε Λαλιώτη, έχουμε Χρυσοχοΐδη. Ο πρώτος «έφυγε νωρίς» απ’ το προσκήνιο (κομήτης είναι, θα ξανάρθει), αλλά υπάρχει και παρασκήνιο. Ο σημερινός έδωσε(;) τη μάχη των διοδίων, έπεσε…αντιηρωικά και συνεχίζει. Προς τι; Γιατί; Για να νιώθει ο εποχούμενος σαν ποντικός στη φάκα. Περιτριγυρισμένος από δυσκίνητες μπάρες και με τον εφιάλτη των διοδίων. Υπερβολές, θα σου πει ο βουλευτής. Και τι ψυχή έχουν 23 ευρώ για Θεσσαλονίκη-Αθήνα που κοντεύουν τα 30; Δεν του απαντάς μη χαλάσεις τη διάθεσή σου, ωστόσο, οι του σιναφιού του που…ξεραίνουν το «σκ…» τους επέμεναν και δεν πληρώνουν διόδια! Εξαίρεσαν τον εαυτό τους από ό,τι τρομάζει και ταλαιπωρεί τον πολίτη. Ο τουρίστας επιμένει. Οδικώς και…αρχαιολογικώς. Πολύ ακριβά του πουλάμε το τουριστικό μας προϊόν. Με τα διόδια που φαίνονται και με τις κλεψιές που δεν φαίνονται. Κι αν ήρθε στην Ελλάδα για να τον κλέψει ο ταξιτζής και για να τον φεσώσουν με μια πορτοκαλάδα, δεν θα ξανάρθει! Κι αν δεν ξανάρθει; Φτάνει που ο ρωμιός έκανε τη «δουλειά» του και ξανά προς τη…δόξα. Με την ανασφάλιστη εργασία, χωρίς έκδοση αποδείξεων και εγγυήσεις υγειονομικών δεδομένων. ΔΙΟΔΙΑ; Πάλη με τους μεγαλοεργολάβους στα μαρμαρένια αλώνια; Κύριε Χρυσοχοΐδη, υπάρχει και ο «ένδοξος» δρόμος της παραίτησης.
«Πόλεμος γαρ ένδοξος ειρήνης αισχράς αιρετότερος».