Ο Γλαύκος Κληρίδης και οι άλλο

Όταν κάποιος αρχηγός κράτους, είτε εν ενεργεία είτε τέως, εγκαταλείψει τα εγκόσμια ακούς τόσο από φίλους και…

συνεργάτες όσο και από πολιτικούς αντιπάλους τα καλύτερα για αυτόν λόγια, και το ίδιο ακριβώς έχει συμβεί και με τον πρόσφατα αποβιώσαντα πρώην πρόεδρο της Κύπρου Γλαύκο Κληρίδη.

Είναι γεγονός αναντίλεκτο ότι ο Κληρίδης υπήρξε ένας έντιμος πολιτικός ηγέτης που έχαιρε μεγάλης εκτίμησης και σεβασμού τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό. Σε αντίθεση δε με τους τελευταίους κύπριους προέδρους ήταν διαλεκτικός, ήρεμος, ανεκτικός και γενικά ένας πολιτικός που σπάνια προκαλούσε τους πολιτικούς του αντιπάλους, στάση πάρα πολύ σωστή και επιβαλλόμενη σε μια μικρή χώρα που αντιμετωπίζει θανάσιμους κινδύνους.

Με κίνδυνο να κατηγορηθώ σαν αιρετικός και κακός, μέσα στην δοσμένη συναισθηματική φόρτιση που έχει δημιουργηθεί με την απώλεια του ανδρός, θα επιχειρήσω να κρίνω τον Κληρίδη με αντικειμενικότητα και χωρίς την όποια δικαιολογημένη η όχι εμπάθεια που ο κάθε πολίτης τρέφει σήμερα προς τους πολιτικούς. Εγώ δεν είμαι πολιτικός, είμαι ένας απλός πολίτης που εκφράζει τα αισθήματα του μέσου πολίτη που βιώνει την σημερινή θλιβερή κατάσταση στην οποία οι πολιτικοί μας έχουν οδήγησαν. Σε αντίθεση με τις όποιες εξάρσεις συναισθηματικού και μικροκομματικού παροξυσμού που μετήλθαν διάφοροι πολιτικοί, εγώ θα παραθέσω κάποια γεγονότα που έχουν επισυμβεί κατά την διάρκεια της προεδρίας Κληρίδη για να αποτιμήσω την πολιτική του πορεία αντικειμενικά και τούτο γιατί πιστεύω ότι αυτό μας βοηθά να μαθαίνουμε από τα παθήματα μας. Τον Κληρίδη, όπως και άλλους ιστορικούς ηγέτες του ευρύτερου ελληνισμού δεν μπορεί κανείς, ιστορικά μιλώντας, να τον καταδικάσει ή αθωώσει. Για τα όσα ορθώς η κακώς έπραξε είτε θα βαραίνουν προς την μια ή την άλλη μεριά και αυτό εσείς θα το κρίνετε.

Εκτός από τα θετικά της προσωπικότητας του Κληρίδη που προανέφερα, θα πρέπει να αναδείξω επίσης την σωτήρια στάση που τήρησε αμέσως μετά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή όταν είχε αναλάβει προσωρινά την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς επίσης και την επιδέξια πολιτική του στάση που οδήγησε την Κύπρο στην ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στα αρνητικά του Κληρίδη, στην δεκάχρονη παρουσία του στην προεδρία της Δημοκρατίας, κατά την άποψη μου μπορεί κάποιος να αναφέρει τα ακόλουθα: (1) Το φιάσκο των πυραύλων S300, το 1998, (2) Την απάτη του χρηματιστηρίου το 1999-2000 και (3) Το σχέδιο Αναν.

(1) Η πολυδάπανη αγορά των ρωσικών πυραύλων S-300 και η μετέπειτα αποθήκευσή τους στη Κρήτη κρίνεται ως μία άκρως αποτυχημένη πολιτική μπλόφα του Κληρίδη γιατί δεν επέδειξε την απαιτούμενη διορατικότητα για να προσμετρήσει τις αντιδράσεις όχι μόνο της Τουρκίας αλλά και των ΗΠΑ, της Βρετανίας, του Ισραήλ. Τελικά το ‘’grand de finale’’ που συχνά πυκνά μας διαφήμιζε μετατράπηκε σε μπούμερανγκ και σε φέσωμα εκατοντάδων εκατομμυρίων στις πλάτες των φορολογουμένων. Για δε το θέμα της μίζας που πληρώθηκε σε πολιτικούς και συνεργάτες τους για το deal αυτό θα αναφερθώ σε μελλοντικό άρθρο μου.

(2) Στο θέμα της απάτης του χρηματιστηρίου έχω αναφερθεί αρκετές φορές στο παρελθόν και δεν θέλω να σας κουράσω. Θα πρέπει όμως να αναδείξω ότι ο Γλαύκος Κληρίδης επέδειξε μια εγκληματική ολιγωρία να αποτρέψει αυτό το τεράστιο οικονομικό έγκλημα το οποίο απετέλεσε την αφετηρία της σημερινής οικονομικής κατάρρευσης της Κύπρου. Ο Κληρίδης τότε βρισκόταν σε μια μεγάλη ηλικία και σε μια μεγάλη ηλικία συνήθως οι σωματικές ασθένειες μειώνουν το σθένος και την πνευματική ευρωστία και τα πολιτικά αντανακλαστικά. Άλλωστε η πλήρης σχεδόν ενασχόληση του με το εθνικό θέμα δεν του επέτρεπαν να έχει επαρκεί έλεγχο στην εσωτερική διακυβέρνηση. Τα πράγματα τότε εξελίχθηκαν μοιραία για τους απλούς πολίτες και τούτο γιατί ο περίγυρος του προέδρου αποτελείτο από σπιθαμιαίου αναστήματος άτομα που δεν ξέρουν τι ρέει μέσα στο αίμα τους. Πλείστοι τότε υπουργοί και συνεργάτες του, με πρωτοπόρο τον Πρόεδρο Νίκο Χρυσάνθου Αναστασιάδη, αφέθηκαν ανενόχλητοι να δράσουν και να καταληστεύσουν τις οικονομίες μιας ζωής του κυπριακού λαού. Η μόνη αναφορά του Κληρίδη στο έγκλημα του ΧΑΚ ήταν η ειρωνική δήλωση του ‘’Ας είχαν το νουν τους οι πολίτες και ας μην τζόγαραν στο ΧΑΚ’’, δηλαδή για τον τότε πρόεδρο δεν έφταιγαν οι υπουργοί και συνεργάτες του που έστησαν αυτή την απάτη αλλά η άγνοια του απλού πολίτη στο θέμα του Χρηματιστηρίου. Γνωστά και επαναλαμβανόμενα τα φαινόμενα αυτά μέχρι και σήμερα που οδήγησαν τότε τον Κληρίδη να αποκαλέσει την Κύπρο μπανανία .

(3) Ο Κληρίδης μαζί με τον Νίκο Αναστασιάδη ήταν οι εμπνευστές του τερατουργήματος που ακούει στο όνομα ‘’Σχέδιο Ανάν’’ για λύση του Κυριακού, ένα σχέδιο που θα παρέδιδε την Κύπρο χειροπόδαρα στην Τουρκία και στη βρετανική αποικιοκρατία. Ως συνομιλητής των Τούρκων για δεκαετίες όφειλε να γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας τη στρατηγική και τις μεθοδεύσεις τους και για αυτό θα διαφωνήσω με όσους διατείνονται ότι οι χειρισμοί του στο θέμα αυτό διείποντο από τον λεγόμενο πατριωτικό ρεαλισμό. Ώς νομικός δε, όφειλε να αντιληφθεί πως με το σχέδιο Ανάν η Κύπρος θα καθίστατο τουρκικό προτεκτοράτο. Τόσο ο Κληρίδης όσο και ο Αναστασιάδης δεν αισθάνθηκαν ποτέ την ανάγκη να απολογηθούν για την στάση τους στο Σχέδιο Ανάν που ο κυπριακός λαός απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία.

Ο Γλαύκος Κληρίδης ήταν από του πολιτικούς που εκτιμούσα γιατί αγαπούσε πραγματικά την πατρίδα του και παρά τα όποια λάθη του για μένα ήταν και θα παραμείνει ένας αδιάφθορος, έντιμος και σεμνός πολιτικός, στοιχεία και χαρακτηριστικά άγνωστα στους σημερινούς μας ηγέτες. Είμαι σίγουρος ότι λόγω της σεμνότητας που τον διέκρινε, όλες αυτές οι τιμές που κάποιοι, για δικούς τους λόγους, επέλεξαν να του αποδώσουν μετά θάνατον δεν θα τις αποδεχόταν. Ο καλύτερος τρόπος να τιμήσεις έναν γνήσιο πατριώτη πρόεδρο όπως ήταν ο Κληρίδης είναι να προσπαθείς να πραγματώσεις τα οράματα του στην πράξη, με σεμνότητα, ανιδιοτέλεια και πολιτικό και όχι μόνο ήθος. Οι όποιες εξάρσεις θαυμασμού, πολιτικής καπηλείας και συναισθηματικού και μικροκομματικού παροξυσμού που ακούστηκαν στο επικήδειο του, δεν βοηθούν γιατί μας αποσπούν από τα σημερινά τραγικά αδιέξοδα.

Το καλύτερο μνημόσυνο για τον Γλαύκο Κληρίδη είναι να κάνουμε ότι μπορούμε σαν λαός να πραγματώσουμε την μεγάλη του επιθυμία να δει την Κύπρο ελεύθερη και ευημερούσα. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο θα πρέπει εμείς οι πολίτες να αποκτήσουμε τους ηγέτες που μας αξίζουν και σίγουρα οι σημερινοί ηγέτες απέδειξαν ότι δεν μας αξίζουν. Όταν η Πολιτική ασθενεί, πάσχει η Πολιτεία και όταν η Πολιτεία πάσχει υποφέρουν όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες. Αυτό είναι κάτι που υπογράμμισε με απαράμιλλη ορθότητα ο Περικλής στις δημηγορίες του. Συχνά εν τούτοις, λαός και ηγεσία ξεχνούν αυτή την αδήριτη νομοτέλεια, και για αυτό ακριβώς τον λόγο βρισκόμαστε στη σημερινή κατάντια ως ελληνισμός. Καλά θα κάνουμε να στραφούμε στους αρχαίους ημών σοφούς προγόνους, να διαβάσουμε λίγο Θουκυδίδη, ιδιαίτερα τις δημηγορίες του Περικλή. Μας χρειάζεται γιατί μόνο μέσα από την αυτογνωσία μας θα μπορέσουμε να αποτινάξουμε το ζυγό της ελεεινής κομματοκρατίας που τόσα δεινά έχει επιφέρει στην πατρίδα μας.

Όμηρος Αλεξάνδρου

omirosalexandrou.blogspot.com.