«Πολυτεχνείο» και (ιδιωτικά) κανάλια

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΕΙΧΑΜΕ τις αντιρρήσεις μας για την ιδιωτική τηλεόραση. Στο βάθος…καμαρώναμε. Για τα μονοπώλια της αποκλειστικής ενημέρωσης με την…κρατική ύλη και την προπαγάνδα που θα ‘ταν παρελθόν. Έπεσαν στις χώρες του (αν)υπαρκτού σοσιαλισμού, σηκώθηκαν και οι απαιτήσεις μας για ελεύθερη(;) έκφραση. Στην ψυχαγωγία που θα ‘φερνε πολιτισμό και τον πλουραλισμό…
ΣΤΗΝ πατρίδα μας των άκρων και της υπερβολής, η ιδιωτική μας τηλοψία ανέβηκε τα σκαλιά, κατεβάζοντας τον πήχη. Στην ψυχαγωγία και την ενημέρωση και με τα ραδιοτηλεοπτικά συμβούλια ανενεργά. Για υπερβάσεις επιτήδειων που είχαν στην άκρη το πρόστιμο-πρόβλεψη. Το’ βγαζαν από μερικών δευτερολέπτων διαφήμιση, για αυτό και είχαν ξεσαλώσει. Καναλάρχες και «δημιουργοί».

ΝΑ’ ρθουμε στα χτεσινά της γιορτής για το Πολυτεχνείο. Άλλοτε κάτι μας παρουσίαζαν (και) τα ιδιωτικά κανάλια, μέχρι που εξατμίστηκε το ενδιαφέρον τους, βάσει δαπάνης και τηλεθέασης. Κυρίως, για λόγους …ξεπεσμού. Στηθήκαμε για τα ντοκιμαντέρ που μας ταξίδευαν στο παρελθόν μπολιάζοντας τη σκέψη μας με ό,τι έπρεπε να θυμόμαστε και είδαμε…

ΚΑΙ τι δεν είδαμε, ανήμερα της επετείου. Από ράλι και πλέμπα της κινηματογραφικής μας πινακοθήκης, μέχρι την εξοντωτική σαχλαμάρα της τηλεοπτικής μας καθημερινότητας. Με τις «θεές» να επιδεικνύουν τα κάλλη τους και τους μαντράχαλους να φλυαρούν, ένα…κουπάκι του τηλεκοντρόλ δρόμο από κίναιδους αραδιαστούς για κουτσομπολιό και…μηνύματα κωδικοποιημένης ανωμαλίας.

ΚΑΙ μας απόμεινε το κρατικό κανάλι. Με το ιστορικό του αρχείο που δεν σβήστηκε με το «μαύρο» κι ούτε λεηλατήθηκε με την πρόσφατη αναταραχή. Παλιότερα και σε ανύποπτο χρόνο, είχε συλήσει, μερικώς, την ΕΡΤ το βέβηλο χέρι του ιδιώτη, ξαλαφρώνοντάς την από κα΄ποιους θησαυρούς.

ΑΥΤΗ, λοιπόν, η ΔΤ κρατήθηκε στο ύψος της, κρατώντας το επίπεδο που βρίσκονταν ανέκαθεν. Προσάρμοσε τις εκπομπές της στο πνεύμα και το κλίμα της ημέρας κι απ’ το «Πολυτεχνείο» πέρασε στον βίο και την πολιτεία των χουντικών. Με τον κ. Πατακό «οίκοι» (αντί στο κελί) να επιμένει με γεροντικό γινάτι στο «δίκαιο της Επανάστασης».

ΠΑΡΑΤΑΜΕ την ανεμελιά των ιδιωτικών μας καναλιών, αντιπαρερχόμαστε τα ανούσια με στοιχεία τηλεοπτικής αλητείας που μας σερβίρουν και περιμένουμε. Τη Δημόσια Τηλεόραση με τη σοβαρότητα και τις εγγυήσεις της.