Κράτος ή παρακράτος η ΕΥΠ;

Δεύτερον, η δράση της υπηρεσίας καταστρατηγεί τη θεσμοθετημένη διαδικασία εισαγγελικών εντολών και παραβιάζει κατά σύστημα το Σύνταγμα και τους νόμους θίγοντας τα δικαιώματα των πολιτών.

Και τρίτον, νυν και πρώην υπάλληλοι της ΕΥΠ διαθέτουν πληροφορίες, στοιχεία και διασυνδέσεις, τα οποία μόνο επειδή εργάζονται ή εργάστηκαν εκεί είναι σε θέση να κατέχουν, προς πώληση στην «ελεύθερη αγορά», ενώ κάποιοι εργάζονται και απευθείας για μεγαλο-επιχειρηματίες.

Η κατάσταση αυτή έχει δημιουργήσει ένα απίστευτο σκηνικό, όπου κυριολεκτικά όλοι «ακούνε» όλους: Οι υπάλληλοι της ΕΥΠ παρακολουθούν πολιτικούς αλλά και άλλους υπαλλήλους, οι πολιτικοί άλλους πολιτικούς αλλά και υπαλλήλους της ΕΥΠ, οι επιχειρηματίες άλλους επιχειρηματίες, τους πολιτικούς και τους δικαστικούς, οι νυν υπάλληλοι τους πρώην υπαλλήλους και τούμπαλιν, όλοι μαζί σε ένα ασταμάτητο παιχνίδι καταρράκωσης κάθε νομιμότητας και εν τέλει υπονόμευσης του δημοσίου συμφέροντος.

Φυσικά, αυτόν τον καιρό, το ζήτημα των παράνομων υποκλοπών δεν είναι μόνο ελληνικό: Το περιοδικό Spiegel έγραψε για την παρακολούθηση του κινητού τηλεφώνου του Άγγελα Μέρκελ από μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, η εφημερίδα Le Monde για 70 εκατομμύρια υποκλοπές τηλεφωνικών δεδομένων γάλλων πολιτών και το περιοδικό L’ Espresso δημοσίευσε έγγραφα που είχε διαρρεύσει ο Εντουαρντ Σνόουντεν, σύμφωνα με τα οποία η Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ κατασκόπευε την ιταλική κυβέρνηση αλλά και οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες αντάλλασσαν πληροφορίες με την αμερικανική υπηρεσία.

Στην Ελλάδα, ωστόσο, αυτό που ίσως εντυπωσιάζει ιδιαίτερα είναι όχι μόνο ότι οι παραβιάσεις του απορρήτου και των δικαιωμάτων μοιάζουν να μην αποτελούν την εξαίρεση αλλά τον κανόνα, αλλά και ότι αυτά δεν συμβαίνουν καν με μία παραπλανημένη αίσθηση καθήκοντος προς την πατρίδα αλλά για πολιτική σκοπιμότητα ή ίδιον όφελος.

Μιλήσαμε με παράγοντες οι οποίοι είτε βρίσκονται εν ενεργεία στην υπηρεσία είτε έχουν στο παρελθόν υπάρξει σε σημαντικές θέσεις είτε είναι –ή έχουν διατελέσει- αρμόδιοι για τον έλεγχό της. Τις απαντήσεις που πήραμε τις έχουμε ανασυνθέσει ως λεγόμενα «συνομιλητών», με σκοπό να μην είναι δυνατόν κανείς να φθάσει στα πραγματικά πρόσωπα. Είναι απαραίτητο για την προστασία τους. Και τη δική μας….

«Άτυπες παρακολουθήσεις γίνονται συνέχεια»

Σύμφωνα με το νόμο, η ΕΥΠ οφείλει να ζητά από τον εισαγγελέα άρση του απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας! Για την ακρίβεια, η υπηρεσία ζητά εντολή από τον εισαγγελέα που εδρεύει στην ΕΥΠ, ο οποίος στη συνέχεια τη διαβιβάζει στον εισαγγελέα εφετών. Αυτή η εντολή είναι η προϋπόθεση για να γίνει οποιαδήποτε «συνακρόαση», όπως είναι ο όρος που χρησιμοποιείται.
Τηρείται, όμως, η διαδικασία;

«Συνήθως τηρείται σε περιπτώσεις τρομοκρατίας και οργανωμένου εγκλήματος», μας απαντούν οι συνομιλητές μας. «Όπως επίσης και όταν υπάρχει πολιτικό ενδιαφέρον. Δηλαδή, αν υπάρχει εντολή, τηρείται. Άτυπες παρακολουθήσεις, όμως, γίνονται συνέχεια. Αλλά δεν μπορείτε να το αποδείξετε. Και φυσικά δεν χρησιμοποιούνται στο δικαστήριο, αν υπάρξει». Από τη στιγμή, όμως που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως στοιχεία, ρωτάμε, σε τι χρησιμεύουν;

«Εξαρτάται», μας απαντούν «αν μιλάμε για παρακολουθήσεις που γίνονται σε σχέση με μία νόμιμη έρευνα ή όχι. Αν δεν γίνονται σε σχέση με νόμιμη έρευνα, όπως καταλαβαίνετε, δεν έχει καμία σημασία. Πολλοί επιχειρηματίες, πολιτικοί, διάφοροι υπηρεσιακοί παράγοντες, έχουν προσωπικές σχέσεις με υπαλλήλους της ΕΥΠ, νυν και πρώην, οι οποίοι έχουν πρόσβαση σε διάφορα τμήματα της υπηρεσίας. Φυσικά, στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για οικονομική συναλλαγή, είτε με χρήματα είτε με άλλου είδους ανταλλάγματα, όπως στη γνωστή περίπτωση όπου μεγαλο-επιχειρηματίας της ναυτιλίας άνοιξε σε κάποιον εκδοτικό οίκο…»

Το ζήτημα αυτό τέθηκε πρόσφατα και από μία μάλλον αναπάντεχη πλευρά, από τον βουλευτή δηλαδή της Νέας Δημοκρατίας Άρη Σπηλιωτόπουλο, για τον οποίο μάλιστα λέγεται ότι δεν είναι ο μόνος στο κυβερνών κόμμα που έχει τέτοιες ανησυχίες.
«Μήπως κάποιοι» δήλωσε ο Α. Σπηλιωτόπουλος «προσπορίζονται χρήματα προς ίδιον όφελος, βγάζοντας δεύτερο χαρτζιλίκι, πουλώντας πληροφορίες που δεν τους ανήκουν;»

«Είναι σαφές ότι αυτό ισχύει» επιβεβαιώνουν οι συνομιλητές μας. «Εκτός, μάλιστα, από τους, ας πούμε ευυπόληπτους επιχειρηματίες, υπάρχουν και στοιχεία του οργανωμένου εγκλήματος, ακόμη και βαρυποινίτες, που έχουν επαφές με υπαλλήλους της ΕΥΠ ή αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. και του Λιμενικού, αποσπασμένους στην ΕΥΠ. Αυτό είναι λογικό ως ένα σημείο, διότι κάποιοι αποτελούν το δίκτυο πληροφοριοδοτών. Όμως, εξίσου εύκολα οι σχέσεις αυτές οδηγούν σε άλλου είδους συναλλαγές. Πρόκειται για χάος. Το κάθε τμήμα, ο κάθε υπάλληλος σχεδόν, κάνει ότι θέλει. Και κανένας δεν τον ελέγχει. Ακούνε όποιον θέλουν ό,τι ώρα θέλουν».

«Βέβαια» συνεχίζουν οι συνομιλητές μας «υπάρχουν και πολλές περιπτώσεις όπου οι συνακροάσεις γίνονται με νόμιμους στόχους, ακόμη κι αν οι ίδιες δεν είναι νομότυπες. Τότε η παρακολούθηση γίνεται στο να μάθουν τι ξέρει κάποιος. Στη συνέχεια, θα γίνει προσπάθεια να αποσπαστεί από αυτόν ή κάποιον άλλον ως μάρτυρα αυτό που ήδη ξέρουν. Και φυσικά, βάσει των όσων ξέρουν, αλλά δεν θα παρουσιάσουν φυσικά στο δικαστήριο, θα ζητήσουν πλέον εντολή και συνακρόαση θα γίνεται από εκεί και στο εξής νομότυπα».

Δηλαδή, ρωτάμε, τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής τους παρακολουθούσατε πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα ή μετά; «Τους άκουγαν από πριν. Αλλά η εντολή ήρθε μετά τη δολοφονία. Γι αυτό και δεν θα βρείτε δημοσιευμένη συνομιλία από πριν. Θα βρείτε μόνο καταγραφές κλήσεων κ.λ.π., αυτά δηλαδή που τεχνικά θα ήταν έτσι κι αλλιώς η υπηρεσία σε θέση να βρει εκ των υστέρων».

Και αν εξαιρέσουμε, ρωτάμε, τις περιπτώσεις όπου ένας υπάλληλος παρακολουθεί κάποιον με κίνητρο οικονομικά ανταλλάγματα, με ποιο σκεπτικό γίνονται οι άτυπες παρακολουθήσεις πολιτικών;
«Το αρχικό σκεπτικό « μας απαντούν «είναι ότι η υπηρεσία παρακολουθεί πολιτικούς που είναι ευάλωτοι και θα μπορούσαν να πέσουν θύμα εκβιασμού και να θέσουν σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια. Αν κάποιος είναι, ας πούμε, σεξουαλικά εκτεθειμένος. Ή αν είναι τζογαδόρος. Αλλά φυσικά και οποιονδήποτε θεωρεί με οποιονδήποτε τρόπο συνδεδεμένο με ύποπτους για τρομοκρατία, όπως ας πούμε, συγκεκριμένους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Ή τουλάχιστον, αυτή είναι η αιτιολογία».

Διάφοροι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ φαίνονται να υποπτεύονται όσα υποστηρίζουν οι συνομιλητές μας, μεταξύ των οποίων και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία έχει κάνει λόγο στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής για «προκλητικές και συνεχόμενες παρεμβολές που κάποιοι δεχόμαστε στις επικοινωνίες μας…»

Και φυσικά ποιος μπορεί να ξεχάσει το περιστατικό που αποκαλύφθηκε το 2011, όπου ανάμεσα στις συνομιλίες για τους στημένους αγώνες ποδοσφαίρου που είχαν έρθει στη δημοσιότητα, είχαν διαρρεύσει και συνομιλίες πολιτικών που συζητούσαν την ευρωπαϊκή πολιτική και φορολογικά μέτρα που τους υποδεικνύονταν από το εξωτερικό.

Παλαιά και νεότερα «βαλιτσάκια»

Η ΕΥΠ προμηθεύτηκε το πρώτο της σύγχρονο σύστημα συνακροάσεως κατά τη διακυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, το 2007. Πρόκειται για ένα σύστημα «επισύνδεσης», σταθερό, που στεγάζεται στον 15ο όροφο του κτιρίου της Κατεχάκη. Κόστισε περίπου 3.5 εκατομμύρια ευρώ. Η αντιτρομοκρατική υπηρεσία της ΕΛ.ΑΣ. προμηθεύτηκε ένα ίδιο, ένα χρόνο αργότερα.

Το σύστημα αυτό λειτουργεί ως εξής:
Όταν ληφθεί η απόφαση για «συνακρόαση» -φυσικά, βάσει του νόμου, πρέπει να υπάρχει εισαγγελική εντολή- η υπηρεσία ζητά από τον πάροχο (δηλαδή την εταιρεία, ΟΤΕ, Vodafone, Wind κ.α.) να «κουμπώσει», όπως λένε, την γραμμή. Από εκεί και πέρα, κάθε συνομιλία στη συγκεκριμένη γραμμή καταγράφεται. Όταν παραγγέλθηκε αρχικά το σύστημα, είχε τη δυνατότητα να καταγράφει οκτακόσιες διαφορετικές συνομιλίες ταυτόχρονα. Έκτοτε, έχει αναβαθμιστεί. Πληροφορίες λένε ότι έχει πλέον δυνατότητα 5.000 ταυτόχρονων συνακροάσεων.

Αρκετά νωρίτερα, την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, η ελληνική κυβέρνηση είχε δεχτεί πιέσεις από παράγοντες των ΗΠΑ να προμηθευτεί η ΕΥΠ ένα «βαλιτσάκι», το οποίο τελικά αγόρασε μεταχειρισμένο από αμερικανική εταιρεία προς 400 χιλιάδες δολάρια περίπου. Η συσκευή αυτή, που μοιάζει πραγματικά με βαλιτσάκι, σάρωνε το φάσμα των εκπομπών και είχε τη δυνατότητα εντοπισμού στίγματος, δηλαδή της θέσης κάποιου. 

Δεν ήταν όμως ιδιαίτερα αποτελεσματικό. Λειτουργούσε ικανοποιητικά μόνο σε ανοιχτούς χώρους, ενώ σε αστικό περιβάλλον, με πολλές παρεμβολές, απαιτούσε πολύ χρόνο, με αμφίβολα αποτελέσματα. Μπορούσε σε κάποιες περιπτώσεις να καταγράψει συνομιλίες, αλλά με μεγάλη δυσκολία. Είχε, επίσης, μικρή σχετικά εμβέλεια και γι αυτό η όποια χρήση της γινόταν από ένα βανάκι. Αλλά αυτό δεν ήταν το μόνο πρόβλημα.

«Όταν ανάμεσα στο κινητό τηλέφωνο και στην κυψέλη, παρεμβάλλεται το «αυτί», μας λένε οι συνομιλητές μας, «αν το σύστημα δεν είναι αρκετά καλό, δεν είναι «παθητικό», όπως λέμε, αυτός που μιλάει στο τηλέφωνο μπορεί να σε καταλάβει. Συνήθως ένας τρόπος είναι ότι κομμάτια της συνομιλίας σου χάνονται. Κυριολεκτικά μπορεί κάποιος να σου απαντάει κι εσύ μετά από δύο δευτερόλεπτα να του λες «πες μου». Κι εκείνος να σου απαντάει «μα μόλις σου είπα…». Όταν συμβαίνει αυτό συχνά, μπορεί να το καταλάβεις. Όσο πιο σύγχρονο και ακριβό το σύστημα, τόσο πιο «παθητικό» είναι».

Από τον πρώτο εθνικό προϋπολογισμό της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, με υπουργό Προστασίας του Πολίτη τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο προϋπολογισμός της ΕΥΠ αυξήθηκε. Παρά τις διάφορες αιτιάσεις παραγόντων για τον σκοπό της αύξησης, ειδικά εν μέσω κρίσης, ουδέποτε υπήρξε πειστική απάντηση. Πληροφορίες, ωστόσο, μαρτυρούν ότι από εκείνη την περίοδο και μετά η ΕΥΠ προμηθεύτηκε τα «βαλιτσάκια» που έχει σήμερα.

Τα βαλιτσάκια αυτά δεν είναι σαν τον ηλικιωμένο προκάτοχό τους. Και δεν απαιτούν καμία συνεργασία με τον πάροχο. Σαρώνουν κι αυτά εκπομπές και εντοπίζουν στίγμα, αλλά μπορούν επίσης να καταγράψουν 10.000 συνομιλίες ταυτόχρονα, με άριστη ποιότητα και αφαίρεση θορύβου, έχουν δυνατότητα αναγνώρισης φωνής και εντοπισμού λέξεων-κλειδιών στο φάσμα εκπομπής, με εμβέλεια που μπορεί να φτάσει τα 30 χιλιόμετρα. Η τιμή του καθενός από αυτά μπορεί να ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο, αν και υπάρχουν και «φτηνά», προς μόλις 100.000.

Η ΕΥΠ έχει πέντε τέτοια «βαλιτσάκια», μας λένε οι συνομιλητές μας. «Δεν γνωρίζουμε πότε ήρθαν, ποιος τα παρήγγειλε ή πόσες καταγραφές έχει ο σκληρός τους δίσκος. Από αυτά, τα δύο αγνοούνται αυτή τη στιγμή. Έχει διαταχθεί προκαταρκτική εξέταση και ερευνάται το που βρίσκονται και ποιος τα χειρίζεται. Και στο παρελθόν έχουν εξαφανιστεί βαλιτσάκια. Ένα πέρασε κάποιο καιρό στη Χαριλάου Τρικούπη. Λίγο αφότου έπεσε η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, εμφανίστηκε παρατημένο στην Ιπποκράτους και το μαζέψανε. Συζητιέται ότι τουλάχιστον ένα από τα δύο που λείπουν τώρα ήταν για καιρό στα χέρια υψηλόβαθμου στελέχους, το οποίο έχει πλέον φύγει από την υπηρεσία».

Οι διοικήσεις της ΕΥΠ είναι μαριονέτες
Ο κυκεώνας υποκλοπών και παρακολουθήσεων, ωστόσο, που κυριαρχεί στο πολιτικό σύστημα και στο επιχειρηματικό κατεστημένο, δε σχετίζεται φυσικά μόνο με την τεχνική υποδομή της ΕΥΠ, καθώς ο ίδιος εξοπλισμός κυκλοφορεί στην αγορά. Οποιοσδήποτε με αρκετά χρήματα μπορεί να προμηθευτεί «βαλιτσάκι» και, σύμφωνα με πληροφορίες, τουλάχιστον οκτώ κυκλοφορούν εκεί έξω. Βρίσκονται στα χέρια ορισμένων από τους επιφανέστερους επιχειρηματίες της χώρας και χειριστές τους είναι –ποιοι άλλοι;- νυν ή πρώην υπάλληλοι μυστικών υπηρεσιών, που έχουν εκπαιδευτεί να τα χρησιμοποιούν.

Το θέμα αυτό έθιξε άλλος ένας ανήσυχος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος κατά τη συζήτηση επί της έκθεσης πεπραγμένων του 2011 της ΑΔΑΕ (Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών), η οποία έγινε στις 26.3.2013, ρώτησε: «Η εισαγωγή ή η κατασκευή ενός τέτοιου μηχανήματος αποτελεί εγκληματική ενέργεια; Έχει ποινικοποιηθεί η παράνομη εισαγωγή και παράνομη χρησιμοποίηση του μηχανήματος;» Για να λάβει την απάντηση από τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ Ανδρέα Λαμπρινόπουλο ότι «δεν καλύπτεται από το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο» για να προχωρήσει σε τέτοιου είδους ελέγχους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο παρελθόν και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας έχει απευθύνει ερώτηση σχετικά με κενά στη νομοθεσία και ζητήματα διασφάλισης απορρήτου, μετά από καταγγελίες της ΑΔΑΕ.

Θα έλεγε, βέβαια, κανείς ότι ένα από τα καθήκοντα της ίδιας της ΕΥΠ θα ήταν να φροντίσει να μην συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αλλά η τήρηση αυτού του καθήκοντος είναι πρωτίστως ζήτημα πολιτικής βούλησης. Και τέτοιου είδους πολιτική βούληση σπανίζει στην ΕΥΠ.

Όλες οι πολιτικές ηγεσίες μία από τα ίδια είναι» μας λένε οι συνομιλητές μας. Αναφέρονται με ιδιαίτερη απαξίωση στον Θοδωρή Δραβίλλα, σημερινό διοικητή της ΕΥΠ, ο οποίος είναι, κατά τα λεγόμενά τους, «άσχετος» και βρίσκεται εκεί μόνο επειδή τον θεωρεί «άνθρωπό του» ο Αντώνης Σαμαράς –κατηγορία που απευθύνουν και στον σημερινό Α’ υποδιοικητή, τον καλαματιανό Παναγιώτη Κοντούλη. 

Αλλά ούτε και τον προκάτοχο του Θ. Δραβίλλα, τον Κωνσταντίνο Μπίκα, μοιάζουν να έχουν σε ιδιαίτερη εκτίμηση, όπως ούτε και τον διοικητή επί διακυβέρνησης Καραμανλή, τον Γιάννη Κοραντή, ο οποίος μετά την αντικατάστασή του πολιτεύτηκε με το ΛΑΟΣ.

«Όλοι μαριονέτες είναι» μας λένε. «Οι υπεύθυνοι των τμημάτων σηκώνουν ο καθένας δική του παντιέρα». Η κυριότερη μορφή μοιάζει να είναι ότι οι διοικητές βρίσκονται εκεί όχι για να μάθ0ουν πως λειτουργεί η υπηρεσία, αλλά ως «χάρη» από τους πολιτικούς «προστάτες» τους. «Ο Μπίκας, λόγου χάρη, ήταν προστατευόμενος του Κάρολου Παπούλια. Αυτός ήθελε να πάει στην πρεσβεία του Βερολίνου, αλλά ξεσηκώθηκε η επετηρίδα και δεν του έκατσε. Μετά ήταν να πάει στο Κάιρο και ξαφνικά βρίσκεται διοικητής της υπηρεσίας. Ουδέποτε ενδιαφέρθηκε πραγματικά. Κουμάντο έκανε ο Παπαγεωργίου, ο Α’ υποδιοικητής».

Ο «έλληνας αξιωματικός πατριώτης» Φ. Παπαγεωργίου και ο Δ. Μελισσανίδης

Δεν υπάρχει περίπτωση να ξεκινήσεις να μιλάς για την ΕΥΠ και να μην ακούσεις το όνομά του στα πρώτα κιόλας λεπτά της συνομιλίας. Ο Φώτης Παπαγεωργίου, μέχρι και το 2009 βρισκόταν στην Αντιτρομοκρατική. Στην ΕΥΠ τοποθετείται ως Α’ υποδιοικητής επί υπουργίας Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Πολιτικά συγγενείς και με μία σχέση που κρατάει χρόνια, φέρουν αμφότεροι υπερηφάνως την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη. Συνάδελφοι, ωστόσο, του Παπαγεωργίου, αφήνουν να εννοηθεί ότι η συμβολή του είχε υπερτιμηθεί, γεγονός που ασφαλώς ευνοείται από τις πολιτικές, επικοινωνιακές και επιχειρηματικές του επαφές. 

Δεν είναι λίγοι μάλιστα αυτοί που ισχυρίζονται ότι αρκετές πληροφορίες έφταναν στα χέρια του ακριβώς λόγω της σχέσης του με τον πολιτικό του προϊστάμενο. Ο ίδιος ασφαλώς φροντίζει να καλλιεργεί τον μύθο του. Είχε σχεδόν καταστεί ανέκδοτο εκείνης της περιόδου ο τρόπος με τον οποίο περιφερόταν και επαναλάμβανε σε πρώτη ευκαιρία την εθνικοπατριωτική ατάκα που είχε απευθύνει στον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο, ο οποίος του είχε πει κατά τη σύλληψή του «Ένας νενέκος είσαι»… «Εγώ είμαι Έλληνας αξιωματικός πατριώτης», λέει ότι είχε απαντήσει ο Παπαγεωργίου. Είναι ο ίδιος που ανέκρινε τον Σάββα Ξηρό στον Ευαγγελισμό με πρακτικές οι οποίες προκάλεσαν αντιδράσεις και έθεσαν υπό αίρεση την αξιοπιστία του κατηγορητηρίου.

Επί διακυβέρνησης της ΝΔ θεωρεί ότι πέφτει σε δυσμένεια –είχε τοποθετηθεί στο τμήμα αντιμετώπισης διεθνούς τρομοκρατίας. Επί υπουργίας Χ. Μαρκογιαννάκη στο Δημόσιας Τάξης, ο Φ. Παπαγεωργίου παραιτείται. Και πάλι δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι γνώριζε πως η κυβέρνηση Καραμανλή δεν θα κρατούσε και είχε ήδη κλείσιμο ματιού από τον –και πάλι- πολιτικό του προϊστάμενο Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για τη μετάταξή του στην ΕΥΠ.

Ο Φ. Παπαγεωργίου και από τη θέση του στην Αντιτρομοκρατική και μετέπειτα στην ΕΥΠ είναι σίγουρα από τους καλύτερους γνώστες των εθνικών συστημάτων παρακολούθησης. Όπως μαθαίνουμε, είναι ένας από τους ανθρώπους που εμπιστεύθηκε το κράτος από το 2005 στις αποστολές στο εξωτερικό εν όψει της προμήθειας συστήματος συνακροάσεως. Το 2008 μάλιστα, ως νούμερο δύο στην Αντιτρομοκρατική, όταν δηλαδή πρόκειται να προμηθευτεί και η Αντιτρομοκρατική τον εξοπλισμό παρακολούθησης, όπως είχε ήδη κάνει η ΕΥΠ, μαθαίνουμε ότι ο Παπαγεωργίου επιμένει να ζητηθεί προσφορά από τη Siemens. 

Οι γνωρίζοντες ισχυρίζονται ότι κάτι τέτοιο θα είναι άσκοπο, καθώς η εταιρεία δεν σχεδιάζει αυτού του είδους εξοπλισμούς κι έτσι η προσφορά της θα είναι πολύ ακριβότερη. Παρ’ όλα αυτά ζητείται προσφορά, η οποία είναι υπερδιπλάσια των υπολοίπων και απορρίπτεται.

Ο Παπαγεωργίου συνταξιοδοτήθηκε. Σήμερα τον βλέπουμε στο πλευρό του προσωπικού του φίλου Δημήτρη Μελισσανίδη στις εξέδρες της ΑΕΚ. Είναι φίλοι από παλιά, όπως και με τον αδελφό του επιχειρηματία Ιάκωβο, με τον οποίο, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, έχουν θεαθεί ουκ ολίγες φορές σε στέκια στη Γλυφάδα και στον Πειραιά, αλλά και σε γνωστό σκυλάδικο στην Καλλιθέα. Όπως γράφτηκε πριν λίγο καιρό, ο Φ. Παπαγεωργίου ανέλαβε καθήκοντα συμβούλου ασφαλείας του Δ. Μελισσανίδη, ενώ στους οπαδικούς ιστότοπους της ΑΕΚ πανηγυρίζουν και για την εμπλοκή του στα διοικητικά της ομάδας τους.

Όσο βολικά βεβαίως κι αν νιώθει ο ίδιος στο νέο του κοστούμι, είναι ένα ζήτημα το πώς επιτρέπει το κράτος σε πρώην υψηλό και καταρτισμένο στέλεχος της Αντιτρομοκρατικής και της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, με γνώσεις και διασυνδέσεις που δεν διακόπηκαν ποτέ, να πουλά τις υπηρεσίες του σε επιχειρηματίες… Παρ’ όλα αυτά ο ίδιος ο Φ. Παπαγεωργίου δεν διστάζει να διατυμπανίζει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί τις πολύ καλές του σχέσεις με την ΕΥΠ και συγκεκριμένα με το τμήμα παρακολουθήσεων.

Η ΕΥΠ, η Αντιτρομοκρατική και το ΠΑΣΟΚ

«Είναι λάθος να εξαιρείται από την κουβέντα των υποκλοπών η Αντιτρομοκρατική» μας λένε οι συνομιλητές μας. «Συχνά οι δύο υπηρεσίες αλληλοκαλύπτονταν αλλά κυρίως σήμερα, με αυτή την κυβέρνηση η οποία δεν διστάζει να κατηγορήσει ως τρομοκράτη όποιον δεν συμφωνεί μαζί της, το φαινόμενο εντείνεται. Το παράδειγμα με τους κατοίκους στις Σκουριές είναι ενδεικτικό».
Και μας υπενθυμίζουν τις δηλώσεις του Γιώργου Καρατζαφέρη περί παρακολούθησης βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ: 

«Οι κοριοί της ΕΥΠ δούλευαν εδώ και καιρό για να δέσουν μία υπόθεση μεταξύ ενός βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και της οργάνωσης που δρα στις Σκουριές στη Χαλκιδική».
Και βέβαια, τις παρακολουθήσεις στη Χαλκιδική δεν έχει επισημάνει μόνο ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ αλλά και το δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας» που αποκάλυψε πως απομαγνητοφωνήσεις τηλεφωνικών συνεντεύξεων δημοσιογράφων τόσο ελληνικών όσο και ξένων ΜΜΕ περιλαμβάνονται στη δικογραφία για τις Σκουριές, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικό υλικό εγκληματικής δράσης.

Και τα πρόσωπα όμως μοιάζει να εναλλάσσονται σε κάποιο βαθμό ανάμεσα στις δύο υπηρεσίες. «Όταν ανέλαβε ο Δένδιας το υπουργείο» μας λένε «ο προκάτοχός του, ο υπηρεσιακός δηλαδή υπουργός και πρώην αρχηγός της Αστυνομίας Ελευθέριος Οικονόμου, τον προέτρεψε να προσέχει ιδιαίτερα την Αντιτρομοκρατική και τον επικεφαλής της, Άλκη Τζοΐτη. «Να δεις ότι θα σε βοηθήσει πολύ» του είπε».
Λέγεται μάλιστα ότι ο Ν. Δένδιας αρχικά αισθάνθηκε προσβεβλημένος, το θεώρησε κάποιου είδους υπόδειξη και κάλεσε τον αρχηγό της Αστυνομίας ζητώντας του να απομακρύνει τον Α. Τζοΐτη. «Παρ’ όλα αυτά, έκτοτε είναι 30 φορές τη μέρα στο τηλέφωνο μαζί του» μας λένε.

Ο Α. Τζοΐτης βρέθηκε στην ηγεσία της Αντιτρομοκρατικής και πάλι επί υπουργίας Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, από την ΕΥΠ όπου υπηρετούσε ως τότε και όπου φέρεται να ήταν από τους χειριστές της σκανδαλώδους υπόθεσης παρακολουθήσεων και απαγωγών Πακιστανών το καλοκαίρι του 2005. Η αναβάθμισή του ήταν, λέγεται, απαίτηση του προσωπικού του φίλου, Φώτη Παπαγεωργίου6. Παρότι είχε διαρρεύσει ότι ο δεσμός μεταξύ Παπαγεωργίου και Τζοΐτη έχει διαρραγεί, εντούτοις οι πηγές μας επιμένουν ότι διατηρούν ακόμη στενή φιλική σχέση.

«Τυχερός άνθρωπος αυτός ο Χρυσοχοΐδης» μας λένε οι συνομιλητές μας. «Του έσκασε –κυριολεκτικά- στα χέρια η βόμβα του Ξηρού. Γι αυτό, βέβαια, καλύτερα να ρωτήσετε τους Βρετανούς…»
Και η συζήτηση διακόπτεται αμήχανα, για κάμποση ώρα.
«Πάντως, επανέρχονται «οι υπηρεσίες είναι ΠΑΣΟΚ. Παραμένουν ΠΑΣΟΚ. Και ψάχνονται για την επόμενη ημέρα…»

Πηγή περιοδικό Unfollow