Μια απάντηση στις «λατινοαμερικάνικες θεωρίες συνωμοσίας» των «Νέων»

Αγαπητά NEA, επειδή για μια ακόμα φορά διαστρεβλώνετε την πραγματικότητα με το σημερινό σας κείμενο περί «λάτιν σχεδίου του Σύριζα» για τα ΜΜΕ, ας μιλήσουμε συγκεκριμένα. Στο άρθρο γράφετε γενικά και αόριστα για διάφορα φοβερά και τρομερά που συνέβησαν στο χώρο των …
ΜΜΕ σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, χωρίς όμως να δίνετε παραδείγματα.

Εχουμε και λέμε λοιπόν: Στις χώρες της Λατινικής Αμερικής όπου εξελέγησαν αριστερές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις, δεν φιμώθηκαν τα ΜΜΕ. Αντίθετα, έγιναν πιο πλουραλιστικά. Στις χώρες αυτές, όλα τα ΜΜΕ ήταν συγκεντρωμένα στα χέρια 3-4 μεγαλοεπιχειρηματιών. Σας θυμίζει κάτι; Tα εν λόγω ΜΜΕ, λοιπόν, εξαπέλυσαν ανηλεή πόλεμο απέναντι στις νέες κυβερνήσεις, φτάνοντας μάλιστα ορισμένα στο σημείο να καλούν σε δολοφονία του προέδρου! Αυτό συνέβη, για παράδειγμα, με το Globovision στη Βενεζουέλα, το μόνο κανάλι την άδεια του οποίου δεν ανανέωσε ο Τσάβες, επειδή δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις του νόμου. Δεν το έκλεισε ούτε το «φίμωσε», όπως διέρρεε η εγχώρια και ξένη προπαγάνδα.

Για την ιστορία, τον Απρίλιο του 2002, όταν έγινε το αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του νόμιμα εκλεγμένου προέδρου Ούγο Τσάβες, το Globovision αποσιώπησε εντελώς τις πολυπληθείς διαδηλώσεις υπέρ του προέδρου και τα βίαια επεισόδια ανάμεσα σε πολίτες που παρέμεναν πιστοί στον Τσάβες και σε οπαδούς της παρ’ ολίγο χούντας. Αντ’ αυτού, έδειχνε σαπουνόπερες και ριάλιτι σόου.

O «επάρατος» Τσάβες ίδρυσε το Telesur, μια ισπανόφωνη αλυσίδα διεθνούς εμβέλειας ως απάντηση στο CNN. Το στοίχημα πέτυχε, αλλά, κατά τη δική σας κρίση, μάλλον δεν έπρεπε, να γίνει κάτι τέτοιο. Σε όλες, λοιπόν, τις χώρες της Λατινικής Αμερικής με αριστερές κυβερνήσεις, ψηφίστηκαν νόμοι που ορίζουν ότι κανένας ιδιώτης δε μπορεί να κατέχει πάνω από συγκεκριμένο αριθμό ΜΜΕ. Άρα, δεν μπορεί να ελέγχει ασφυκτικά την ενημέρωση. Η πιο πρόσφατη είναι η περίπτωση της Αργεντινής, η κυβέρνηση της οποίας δικαιώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, όταν ο όμιλος Clarin προσέφυγε εναντίον της για το νέο νόμο για τα ΜΜΕ.

Σας υπενθυμίζω ότι κάτι ανάλογο είχε ψελλίσει πως θα έκανε κι εδώ όχι κανένας σοσιαλιστής πρωθυπουργός, αλλά ο κεντροδεξιός Κώστας Καραμανλής. Στην πορεία βέβαια, οι «νταβατζήδες» για τους οποίους έκανε λόγο στον Μπαϊρακτάρη, του έκοψαν την όποια φόρα.

Και, για να επιστρέψουμε στη Λατινική Αμερική, σε όλες τις χώρες που αναφέρετε στο άρθρο σας, επανεξετάστηκαν οι άδειες των οπτικοακουστικών μέσων. Όλοι θα έπρεπε πια να συμμορφωθούν με το νόμο. Όσοι καναλάρχες χρησιμοποιούσαν δημόσιες συχνότητες, αναγκάστηκαν να πληρώσουν τα δέοντα ή να χάσουν την άδεια. Απαράδεκτο και αυτό, υποθέτω.

Τέλος, αν υπάρχουν Ισπανόφωνοι ανάμεσά σας, σας προκαλώ να κάνετε ένα πείραμα. Μπείτε στο site του BBC, αναζητήστε τις «επίμαχες» χώρες (Αργεντινή, Βολιβία, Εκουαδόρ, Βενεζουέλα, Βραζιλία), επιλέξτε country profile και πηγαίνετε στην κατηγορία media. Ρίξτε μια ματιά και μετρήστε πόσα ΜΜΕ σε αυτές τις χώρες είναι συμπολιτευόμενα ή έστω, αριστερόστροφα και πόσα όχι. Kατόπιν, επανεξετάστε το σημερινό σας κείμενο για «λάτιν σχέδιο», γιατί μάλλον πρέπει να το ξαναγράψετε από την αρχή. Αλλά, αυτό υποθέτω πως το γνωρίζετε ήδη.

Hasta luego, λοιπόν, που λένε και οι φίλοι μας οι Λατίνοι.

Πηγή: left.gr