Δυσοίωνες εξελίξεις

Εάν οι απαιτήσεις της Τρόικας οδηγήσουν στην πτώση της κυβέρνησης, η Ελλάδα θα στερηθεί την προεδρία της Ευρωζώνης: κάτι που μάλλον δεν επιθυμεί το ΔΝΤ αφού, όπως φαίνεται, οι Η.Π.Α. έχουν τοποθετήσει στο στόχαστρο τη Γερμανία, μέσω της Ελλάδας – η γαλλική ακροδεξιά και η Ιαπωνία

Είναι προφανές ότι, η Γερμανία επιθυμεί την επιστροφή μας στη …
δραχμή – γεγονός που συμπεραίνεται, μεταξύ άλλων, από τις «φιλικές συμβουλές» ορισμένων οικονομολόγων της, σύμφωνα με τους οποίους η δραχμή είναι το μοναδικό αντίδοτο στην κρίση χρέους της χώρας μας. Πρόσφατα δε, «τεκμαίρεται» από την επιμονή του βαυαρικού «αδελφού κόμματος» των συντηρητικών της καγκελαρίου (CSU), το οποίο απαιτεί την έξοδο όλων των προβληματικών χωρών από το ευρώ – ξεκινώντας από την Ελλάδα.

Πιθανολογείται ότι, οι συνεχιζόμενες επιθέσεις διαφόρων Γερμανών εναντίον του συστήματος διακανονισμού πληρωμών της ΕΚΤ (Target II), εντάσσονται στα παραπάνω σχέδια τους – ενώ αποσιωπούν το ότι, μέσω αυτού ακριβώς του «εργαλείου» κατάφεραν οι γερμανικές τράπεζες, καθώς επίσης οι επιχειρήσεις, να αποσύρουν το 2008/09 περί τα 400 δις € από το Νότο (σύμφωνα με οικονομικό ινστιτούτο της Γερμανίας).

Εν τούτοις, η Ελλάδα είναι η «μακράν» λιγότερο εκτεθειμένη χώρα στο σύστημα – όπως φαίνεται από το διάγραμμα που ακολουθεί. Επομένως, δεν θα έπρεπε να κατευθύνονται αποκλειστικά και μόνο στην πατρίδα μας τα πυρά, με στόχο τη θυσία της για να διασωθούν η Ισπανία και η Ιταλία, οι οποίες είναι οι πλέον ωφελημένες από το μηχανισμό – πόσο μάλλον για να επιτύχει η Γερμανία τους «ύπουλους» στόχους της.

Δανειστές και οφειλέτες της ΕΚΤ: Η Γερμανία (κόκκινο) αποτελεί τον μεγαλύτερο δανειστή της ΕΚΤ, ενώ φαίνεται πως πρόσφατα αποφάσισε να αλλάξει πολιτική, απομειώνοντας τις απαιτήσεις της. Η Ιταλία και η Ισπανία (ανοιχτό και σκούρο γαλάζιο) είναι οι μεγαλύτεροι οφειλέτες της ΕΚΤ.

Συνεχίζοντας έχουμε τη βεβαιότητα ότι, ο κίνδυνος αυτός είναι γνωστός στον πρωθυπουργό – κρίνοντας από την επιμονή του για την ολοκλήρωση όλων όσων επιθυμεί η Τρόικα. Στόχος του είναι, μεταξύ άλλων, να μην υπάρξουν εμπόδια, όσον αφορά την ανάληψη της προεδρίας της Ευρωζώνης από την Ελλάδα – την οποία θα προτιμούσε η Γερμανία να αποφύγει.

Βέβαια, εάν οι απαιτήσεις της Τρόικας οδηγήσουν στην πτώση της κυβέρνησης, η Ελλάδα θα στερηθεί την προεδρία – κάτι που μάλλον δεν επιθυμεί το ΔΝΤ αφού, κατά την άποψη μας, οι Η.Π.Α. έχουν τοποθετήσει στο στόχαστρο τη Γερμανία, μέσω της Ελλάδας.

Η αιτία είναι αφενός μεν τα τεράστια πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της, τα οποία δημιουργούν μεγάλα προβλήματα στον πλανήτη, αφετέρου η πρόθεση της Γερμανίας να ανακτήσει την εθνική της ανεξαρτησία – ηγούμενη απολυταρχικά της Ευρώπης και εκδιώκοντας τις Η.Π.Α.

Φυσικά η καγκελάριος υποψιάζεται τα σχέδια της υπερδύναμης, γεγονός που συμπεραίνεται από τη «φημολογούμενη» προϋπόθεση που έθεσε στην Ελλάδα – με βάση την οποία, εάν δεν λαμβάνονταν μέτρα εναντίον της ακροδεξιάς, η χώρα μας θα εμποδιζόταν να αναλάβει την προεδρία.

Δυστυχώς για την ίδια, αλλά και για την ακροδεξιά, οι Η.Π.Α., όπως φαίνεται, δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη. Σε κάθε περίπτωση, το επόμενο δίμηνο θα είναι εξαιρετικά κρίσιμο για την πατρίδα μας – ενώ θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τα πάντα.

Περαιτέρω, η ακροδεξιά παράταξη της Γαλλίας, η οποία είναι εναντίον του ευρώ, καθώς επίσης εναντίον της «δικτατορικής Ευρωζώνης των τραπεζών», όπως την αποκαλεί, διευρύνει την επιρροή της – συνεργαζόμενη πλέον με το ακροδεξιό κόμμα της Ολλανδίας και έχοντας την πρόθεση να προβεί σε νέες συνεργασίες, σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Ο προβλεπόμενος αποπληθωρισμός, η ύφεση και η ανεργία λειτουργούν αναμφίβολα προς όφελος της – αφού αυξάνεται συνεχώς η εκλογική δύναμη της ακροδεξιάς, σε ολόκληρη την ήπειρο μας.

Ολοκληρώνοντας η Ιαπωνία, παρά τα συνεχή μέτρα στήριξης της οικονομίας της (εκτύπωση νέων χρημάτων), δεν φαίνεται να επιτυγχάνει το στόχο της – την καταπολέμηση δηλαδή του αποπληθωρισμού, από τον οποίο υποφέρει πάνω από 20 έτη.

Όπως διαπιστώνεται από το διάγραμμα που ακολουθεί, παρά το ότι η νέα κυβέρνηση της κατόρθωσε αρχικά να αντιστρέψει την τάση, επιτυγχάνοντας ανάπτυξη, η εικόνα άλλαξε εντελώς ξαφνικά – ενώ ο δείκτης του χρηματιστηρίου της, αν και κατάφερε να «αποκολληθεί» από τις 9.000 μονάδες, δεν μπορεί να ξεπεράσει τις 15.000.

Ανάπτυξη στην Ιαπωνία ανά τρίμηνο (σε ποσοστό).

Η χώρα συνεχίζει λοιπόν να είναι σε κρίσιμη κατάσταση, παρά την τεράστια υποτίμηση του νομίσματος της, με στόχο την ανάπτυξη μέσω της αύξησης των εξαγωγών – ενώ οι μισθοί, καθώς επίσης η εσωτερική ζήτηση υποχωρούν ξανά, με το δημόσιο χρέος να πλησιάζει το 250% του ΑΕΠ της.

analyst.gr