Εθνική προδοσία

του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα

«Το έθνος συνέπεσε εν τέλει με το κράτος, όχι γιατί το κράτος διευρύνθηκε, αλλά…

γιατί το έθνος ακρωτηριάστηκε και συρρικνώθηκε, γιατί αφανίστηκε ή εκτοπίστηκε
ο ελληνισμός της Ρωσίας (μετά το 1919), της Μικράς Ασίας (μετά το 1922), των
Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής (ιδίως μετά το 1945) και την Βόρειο Κύπρο (1974,
ενώ σήμερα παρευρισκόμαστε μάρτυρες της αποσύνθεσης και της μαζικής φυγής του
Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου».1

Προφητικά τα λόγια του Παναγιώτη Κονδύλη, Όμως δεν ήταν σε θέση να προβλέψει
ότι σήμερα δεν είναι το έθνος που συρρικνώνεται στα κρατικά του όρια, αλλά και το
κράτος κινδυνεύει (τα σημάδια είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού) να συρρικνωθεί,
χάνοντας όχι μόνο την εθνική του ανεξαρτησία, αλλά και ευρισκόμενο στα πρόθυρα
του ακρωτηριασμού και του διαμελισμού. Οι γείτονές μας θέλουν να μας φτάσουν
στα σύνορα, πριν τους βαλκανικούς πολέμους. Μάλλον κάπου στην Ελλάδα του 1864
και ακόμη πιο πίσω.

Σκοπιανοί διεκδικούν την Ελληνική Μακεδονία, (μη σας παραξενεύσει το εφιαλτικό
σενάριο ενός άλλου «συνωστισμού στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Η αποτελεσματική
μέθοδος με τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης είναι γνωστή). Αλβανοί
εποφθαλμιούν την Ήπειρο (Τσαμουριά κατ’ αυτούς), οι Τούρκοι διεκδικούν την

Δυτική Θράκη, το μισό Αιγαίο, και την Κύπρο, μη αναγνωρίζοντας μάλιστα ότι
υπάρχει κράτος με το όνομα Κύπρος. Και οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις και ο
Ελληνικός Λαός σε πλήρη αφασία.

Η Ελλάδα βρίσκεται στην χειρότερη παρακμιακή της πορεία από συστάσεως του
ελληνικού κράτους. Και αυτή η παρακμή, μάλλον πρέπει να μιλάμε κυριολεκτικά, για
ηθική, πνευματική, πολιτική, οικονομικοκοινωνική και πολιτισμική σήψη, δεν έχει
τέλος. Γιατί το παρασιτικό καταναλωτικό μοντέλο της μεταπολίτευσης που εφάρμοσε
ο Ανδρέας Παπανδρέου και ακολούθησαν όλα τα κόμματα από δεξιά και αριστερά,
σύμφωνα με το παράδειγμά του, συνεχίζει να επικρατεί. Δεν έχει αλλάξει τίποτε στην
νοοτροπία του Έλληνα στο ζήτημα αυτό.

Ένας νέος εμφύλιος εμφανίστηκε μετά την μεταπολίτευση, με βάση την
πολυπολιτισμική νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, την οποία υπηρετούν συνειδητά
οι εθνοκάπηλοι της δεξιάς, που πουλούν την Ελλάδα και οι εθνομηδενιστές της

Αριστεράς, που λόγω ενός βλακώδους και ανιστόρητου «διεθνισμού», δεν τους
ενδιαφέρει αυτό που λέγεται έθνος – κράτος. Ολα παραδομένα στον Μαμωνά του
παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού.

Συνεπώς η πληθυσμιακή και εδαφική συρρίκνωση της Ελλάδας, που βρίσκεται προ
των θυρών, γι’ αυτές τις δύο κατηγορίες, δεν παίζει κανένα ρόλο και δεν έχει καμία
σημασία. Το διακηρύττουν και οι δύο πλευρές με πάμπολλες τοποθετήσεις, τις οποίες
εδώ δεν χρειάζεται να τις αναπαράγουμε. Έχουμε αναφερθεί σε άλλα μας κείμενα
και αναλύσεις στα σχετικά θέματα και αρκετοί πατριώτες έχουν περιγράψει με τα
μελανότερα χρώματα το φαινόμενο.

Το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης στο σύνολό του είτε ως κυβέρνηση είτε
ως αντιπολίτευση, είναι ο κύριος υπεύθυνος αυτής της καταστροφικής πορείας του
τόπου. Και τα δεινά δεν φαίνεται, στον εθνικό και κοινωνικό ορίζοντα, να έχουν
τέλος. Το αντίθετο μάλιστα. Τα φαινόμενα της παρακμής συνεχίζουν με ακάθεκτο
ρυθμό και ένταση. Η Ελλάδα δεν κινδυνεύει τελικά από συρρίκνωση, αλλά από
πλήρη αφανισμό ως έθνος και ως λαός. Δεν μας φταίνε οι ξένοι για την κατάντια
μας. Το άλλοθι ότι για όλα φταίνε οι ξένοι, μας αποπροσανατολίζει πάντοτε από τις
πραγματικές αιτίες και τις δυνατότητες διεξόδου, γιατί μας οδηγεί στην απάθεια..

Πρώτα φταίμε εμείς ως Έλληνες, γιατί εμείς δίνουμε δικαιώματα στους ξένους να
μας φέρονται, όπως μας φέρονται, δηλαδή ως υποτελείς ραγιάδες. Η Ελλάδα έγινε
αποικία χρέους και προτεκτοράτο της Γερμανίας και των ξένων γενικά από δική μας
υπαιτιότητα.

Δεν κουνιέται φύλο. Πλήρης αφασία. Η σήψη δημιούργησε και το καρκίνωμα της
Χρυσής Αυγής και έπεται και συνέχεια.

Με βάση αυτά τα δεδομένα μόνο ένα πατριωτικό κίνημα, ναι πατριωτικό
κίνημα, είναι σε θέση να ανατρέψει αυτήν την πορεία και δημιουργήσει
προϋποθέσεις αναστροφής και ηθικής, πνευματικής και παραγωγικής ανάταξης
και ανασυγκρότησης της χώρας. Οι προϋποθέσεις υπάρχουν, λείπει το ιστορικό
υποκείμενο της αλλαγής.

Το γρηγορότερο δυνατό πρέπει να δημιουργηθεί ένα Πανεθνικό – Παλλαϊκό Κίνημα
για να σωθεί η πατρίδα μας από τον πλήρη αφανισμό, πριν είναι αργά.

Ένα είναι γεγονός: Όσοι υπηρέτησαν με τον ένα ή άλλο τρόπο αυτό το σύστημα της
παρασιτικής οικονομίας της αγοράς από όλες τις πολιτικές παρατάξεις, δεν είναι
δυνατόν, θα ήταν παράλογο και να το σκεφτούμε, ότι είναι σε θέση να μας σώσουν.

Πρέπει να το πάρει απόφαση ο Ελληνικός Λαός. Το πολιτικό σύστημα της
μεταπολίτευσης σάπισε οριστικά και αμετάκλητα. Τελείωσε. Τελεία και παύλα!

Οι ψηφοφόροι που ζητούν καταφύγιο, εγκαταλείποντας το ένα κόμμα και
προστρέχοντας στο άλλο δεν πρόκειται να σωθούν με τον καιροσκοπισμό τους.

Αν θέλει να σωθεί ο Ελληνικός Λαός, ας αλλάξει ρότα. Με ξόρκια και ευχολόγια, με
παθητικότητα και αναλγησία και επίκληση των κομμάτων και της μεταλλαγής των
κομμάτων, δεν πρόκειται να προκύψει κανένα θαύμα. Το είπαμε και το ξαναλέμε. Το
φαύλο και χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης τετέλεσται.

Μόνο η ενεργοποίηση των υγειών δυνάμεων του Ελληνικού Λαού μπορούν να
αναστρέψουν και αναχαιτίσουν όλη αυτή την επικίνδυνη πορεία, που αφορά βέβαια
όλους.

Η Ελλάδα είναι ένας ευλογημένος τόπος και έχει όλες τις προϋποθέσεις εν δυνάμει,
χρειάζεται όμως άλλη εθνική στρατηγική.

Αρκεί να σταματήσουμε την προδοσία!