«Βοήθεια…»(!;)

Του Θανάση Νικολαΐδη

Εν μέσω αστυνομικών και…επαναστατών. Ένιωσε αγωνίστρια για κλάσματα του δευτερολέπτου η κα Κωνσταντοπούλου, έβαλε τα δυνατά της και εξέβαλε φωνήν μεγάλην. «Βοήθεια!» με την ξερή φωνή (συνιστάται για βασανιστήριο), ξερή κι αυτή στη φάτσα, χωρίς μια σύσπαση να φανερώνει τρόμο, και με αγανάκτηση ιερή. Για το καθεστώς και την…Αστυνομοκρατία…
ΚΑΙ είναι τόση η αστυνομοκρατία, που δεν τολμάς να μιλήσεις στον διπλανό (αντικαθεστωτικά), να βγεις στο δρόμο με πανό, να γράψεις συνθήματα σε τοίχους (ακόμα και να…μουντζουρώσεις πινακίδες της τροχαίας), να πετάξεις τα σκουπίδια σε ανοιχτές χωματερές…

ΑΓΚΑΖΕ, την άλλη μέρα, με την κα Μακρή-ειρηνική συμπόρευση και φευγαλέα «ιδεολογική» συνύπαρξη- για την εισαγγελία, κι ύστερα ντόρος περί το συμβάν και θόρυβος.

ΚΑΤΙ θα είδε (δεν γεύτηκε) από αστυνομική βία η κα Κωνσταντοπούλου και το παρεξήγησε. Το μεγέθυνε και το άπλωσε στην καθημερινότητα κι ας ήταν κρούσμα με κάποιους βάρβαρους των ΜΑΤ να χτυπάνε πεσμένους καταγής κι ανυπεράσπιστους. Τα ΜΑΤ, περί το Ραδιομέγαρο, θύμιζαν παρατεταγμένες μπαλαρίνες οπλισμένες με ρόπαλα και ασπίδες, άπραγες και ανενεργές. Κι όταν τα…πλήθη πάτησαν την κόκκινη γραμμή, μπήκαν εμπόδιο, με τα κλομπ χαμηλωμένα, χωρίς κλωτσιές, βρισιές και ροπαλιές.

ΚΑΤΙ, λοιπόν, θυμήθηκε από αστυνομική βία, καπάκωσε τον εαυτό της με την κάπα του αντιστασιακού κι ας ήταν αραχνοΰφαντο περιτύλιγμα. ατένισε την…συναγωνίστρια στα κάγκελα και ένιωσε να απογειώνεται. Χωρίς να το υποψιάζεται τα…ρίγη που προκάλεσε με την ξινή και αποκρουστική κραυγή της.

ΦΑΝΑΤΙΚΟΣ αντιΠΑΣΟΚ ο γεννήτοράς της κ. Νίκος Κωνσταντόπουλος του ΣΥΝ και παραλίγο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μιλούσε αλλά δεν εκνεύριζε. Άκουγε τον συνομιλητή του. Τον υπολόγιζε, κατέγραφε τα λεγόμενά του. Η εν λόγω κυρία στυλώνει κάπου τα μάτια της (αλλά κι αν τα κινούσε, θα τα παρεμπόδιζαν οι παρωπίδες), ρίχνει τις λέξεις σαν από ριπή χωρίς χρώμα, κλείνει τ’ αυτιά στον συνομιλητή και δεν μορφάζει ακόμα κι αν την τσινήσεις με βουκέντρα.

ΚΙ αν βρεθεί έλληνας που δεν βασανίζεται ακούγοντάς την, θα’ ναι το ίδιο τυχερός με εκείνους που…επιβίωσαν «συνεργαζόμενοι» μαζί της σε εξεταστικές επιτροπές κλπ. Ευτυχής ο κ. Μαρκογιαννάκης. Τυχερός ο κ. Γεωργιάδης. Τη γλύτωσαν φτηνά. Χωρίς νοσηλείες και…ψυχοφάρμακα.