τι θα έκανες.. αν.. ;

Από πολύ μικρή είχα πολύ έντονα μέσα μου την ανάγκη, να ζήσω όσα θέλω όσο θα…

είμαι νέα.. Όχι να δουλεύω σκληρά για να ζήσω μετά την σύνταξη (που επικρατούσε πολύ στην χώρα μας και τώρα όλοι το πληρώνουν ακριβά..) αλλά να δουλεύω έξυπνα, ευχάριστα και παράλληλα να ζω μια αξιοπρεπή ζωή και να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα. Μπορεί να σας ακούγεται παραμυθένιο, όμως είναι πολύ εφικτό. Αρκεί να ξέρεις τι θέλεις, να κάνεις θυσίες για να χτίσεις σιγά σιγά και ταυτόχρονα να χαίρεσαι την κάθε στιγμή. Να αναθεωρείς συνεχώς και να διορθώνεις τα λάθη σου. Να πιάνεις τις ευκαιρίες,να θες συνέχεια να μαθαίνεις και κάτι,οτιδήποτε. Φυσικά και δεν εννοώ ότι μετά τα 60 δεν ζεις.. αλλά κατά την γνώμη μου καλό είναι στα 60 σου να είσαι ήδη γεμάτος από όμορφες στιγμές (και δυσκολίες που σε κάνουν πιο δυνατό) και όχι από απωθημένα. Για να είσαι περισσότερο γαλήνιος. Δεν θα ήθελα να “ξυπνήσω” ξαφνικά τότε και να πω “γιατί δεν έζησα νωρίτερα όπως ήθελα παρά μόνο με άγχος, χωρίς θάρρος;” και ακόμα πιο πολλά. (Όλα αυτά είναι καθαρά προσωπικές μου απόψεις και δεν προσβάλω κανέναν που ζει διαφορετικά)

Θα αναρωτιέστε γιατί σας τα λέω όλα αυτά.. Ένας από τους λόγους είναι το παρακάτω βίντεο..2.39 σημαντικών λεπτών. Το βρήκα στο http://vagelisstories.blogspot.gr και προσωπικά με ταρακούνησε. Χρειαζόμαστε τελικά συνεχώς υπενθυμίσεις. Κάποιες φορές ξεχνάμε τα όνειρά μας λόγω γεγονότων που προκύπτουν και κάνουν όλο και πιο δύσκολη την επιβίωσή μας. Αν τα ξεχνάμε όμως, που οδηγούμαστε; Πόσες φορές αφήνουμε τις στιγμές να περνάνε χωρίς να τις χαιρόμαστε γιατί αγωνιούμε συνεχώς για το μετά; Έχουμε συνεχώς τις ευκαιρίες να δούμε τα πράγματα πιο καθαρά..ας μην τις αφήνουμε! Για το καλό όχι μόνο του καθενός ατομικά αλλά συνολικά για την κοινωνία μας.

Δείτε το βίντεο: