Η κρίση οδηγεί τους Ελληνες στο… παγκάκι

Οι νεοάστεγοι της κρίσης ήρθαν για να μείνουν στους δρόμους και στις πλατείες της Ελλάδας. Η πολιτεία εμφανίζεται για μία…

ακόμα φορά ανέτοιμη να αντιμετωπίσει το φαινόμενο των Ελλήνων νοικοκυραίων που οδηγούνται στο περιθώριο. Σε 3 εκατομμύρια υπολογίζονται οι Έλληνες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Την ίδια στιγμή, 40.000 άνθρωποι ζουν χωρίς σπίτι.

Όλα όσα θεωρούνταν δεδομένα τις περασμένες «χρυσές» δεκαετίες της ελληνικής οικονομίας αποτελούν πλέον μία ανάμνηση του «ένδοξου» παρελθόντος. Μέσα σε τέσσερα χρόνια σκληρής λιτότητας και ύφεσης, 500.000 παιδιά παλεύουν να επιβιώσουν σε οικογένειες που δεν μπορούν πια να τους προσφέρουν ούτε τα βασικά, ένα πιάτο φαΐ και ένα ζεστό κρεβάτι! Τα συσσίτια της Εκκλησίας μοιράζουν 250.000 μερίδες φαγητού σε όλη την Ελλάδα, ενώ μόνο από το συσσίτιο του Δήμου Αθηναίων τρέφονται καθημερινά πάνω από 8.000 άτομα.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ 89,7% ΤΩΝ ΑΣΤΕΓΩΝ

Προκειμένου να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του προβλήματος, αξίζει να σημειωθεί ότι προ κρίσης τα συσσίτια σε όλη τη χώρα ήταν υποδιπλάσια από τα σημερινά. Ένα ακόμη πιο ανησυχητικό στοιχείο, σύμφωνα με τη ΜΚΟ ΚΛΙΜΑΚΑ, αφορά το ότι το 89,7% των αστέγων είναι Έλληνες! «Στο παρελθόν, οι άστεγοι ήταν ναρκομανείς και αναξιοπαθούντες αλλοδαποί. Σήμερα, μία νέα κατηγορία αστέγων αποτελείται από Έλληνες οικογενειάρχες με μικρά παιδιά και από γέροντες-συνταξιούχους με προβλήματα υγείας», δηλώνει χαρακτηριστικά στο «Καρφί» η υπεύθυνη και συντονίστρια του Προγράμματος Στήριξης Αστέγων της ΚΛΙΜΑΚΑΣ, Άντα Αλαμάνου.

«Έχει αλλάξει ριζικά το προφίλ του αστέγου. Κύριος λόγος είναι τα οικονομικά χρέη. Ένας συνδυασμός παραγόντων οδηγούν σε αυτή την ακραία μορφή φτώχειας. Οι περισσότεροι έχουν χρόνια κατάθλιψη ή άλλου είδους προβλήματα ψυχικής υγείας. Πολλά από αυτά πηγάζουν σίγουρα και από το γεγονός ότι είναι άνεργοι. Οικογένειες με νοίκι, δάνεια, χαράτσια δεν τα βγάζουν πέρα. Στην αρχή στρέφονται σε φίλους και συγγενείς. Έρχεται κάποια στιγμή που και η οικογένεια δεν μπορεί να στηρίξει άλλο.

Έτσι, καταλήγουν στο δρόμο», τονίζει η κ. Αλαμάνου. Όσοι από αυτούς σταθούν τυχεροί καταφέρνουν να φιλοξενηθούν σε κάποιον ξενώνα. Οι υπόλοιποι καταλήγουν σε παγκάκια, υπόγειες στοές, πλατείες και εγκαταλειμμένα κτίρια. Τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής καταδεικνύουν ότι μέσα στα χρόνια του μνημονίου οι άνθρωποι που έμειναν άστεγοι αυξήθηκαν τουλάχιστον κατά 25%.

Τα νέα στοιχεία για το 2013 αναμένονται ακόμα πιο σοκαριστικά. Σύμφωνα με πανελλαδική έρευνα της ΚΛΙΜΑΚΑΣ, το 89,7% των αστέγων είναι Έλληνες και το 60,7% από αυτούς είναι άνδρες ηλικίας 41 έως 55 ετών. Είναι κυρίως άνεργοι από τον κατασκευαστικό κλάδο και τον ιδιωτικό τομέα.

«ΚΟΣΤΟΥΜΑΤΟΙ» ΜΕ ΜΟΡΦΩΣΗ!
Οι περισσότεροι άστεγοι εντοπίζονται σε Αθήνα και Πειραιά. Τα «στέκια» των αστέγων εκτείνονται απ’ άκρη σ’ άκρη σε ολόκληρο το νομό Αττικής. Σταδιακά έκαναν την εμφάνισή τους και στις άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας, όπως η Θεσσαλονίκη, τα Χανιά, το Ηράκλειο Κρήτης και τα Τρίκαλα. Σε σχετική έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υπογραμμίζεται το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι είναι οι «κοστουμάτοι» άστεγοι με υψηλή μόρφωση! Ζούσαν στις μεγάλες πόλεις, είχαν ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο και λόγω κρίσης δεν το διατήρησαν.

Ο ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ

Τον τελευταίο χρόνο, το 64% των ανέργων κοιμάται στο δρόμο. Η ΚΛΙΜΑΚΑ, άλλες ΜΚΟ και οι δήμοι προσφέρουν πληθώρα παροχών στους νεοάστεγους της κρίσης. «Εμείς δεχόμαστε καθημερινά αστέγους που έρχονται για να φάνε και να κάνουν ένα ζεστό μπάνιο. Οι υπηρεσίες ανακούφισης, όμως, δεν αρκούν. Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να έχουν δικαίωμα στην επανένταξη.

Πρόκειται για την πιο ακραία μορφή κοινωνικού αποκλεισμού. Τα άτομα αυτά χρειάζονται εξειδικευμένη φροντίδα. Τα ψυχιατρικά νοσοκομεία αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες τους. Χρειάζεται ολοκληρωμένη παρέμβαση. Πρώτο μέλημα είναι η πρόληψη. Άπαξ όμως και κάποιος βρεθεί στο περιθώριο, πρέπει να υπάρξει και άμεση αποκατάσταση. Ζητάμε εθνική πολιτική με συντονισμένες δράσεις. Τα εθελοντικά προγράμματα στήριξης και το Κοινωνικό Παντοπωλείο δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες των αστέγων. Χρειάζεται κοινωνική βούληση και πολιτική επιλογή», υποστηρίζει η κ. Αλαμάνου.

Των Χριστίνας Σεμερτζάκη, Θωμαής Βούλγαρη
tokarfi.gr