ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΥΝΟΡΟ

Παραμονή 28ης Οκτωβρίου σήμερα και σας προτείνω να πάρουμε φόρα για να κάνουμε κάποια άλματα στο…χωροχρονικό συνεχές! Δεν θα σας γυρίσω πίσω στο 1940, άλλωστε έχω αναφερθεί εκτενώς σε παλαιότερα άρθρα για την επέτειο του ηρωικού ΟΧΙ. Αρχαιόπληκτος ον (τουλάχιστον το…πλήγμα προέρχεται απ τους προγόνους μου και ουχί από την σημερινή, μεταμοντέρνα, πολύχρωμη multicultural society με…μπλε και πράσινους κόκκους) λέω να διακτινιστούμε στην κλασσική αρχαιότητα. Σκεφτόμουν που λέτε, τους αρχαίους απόλιδες, τους ανθρώπους εκείνους δηλαδή που έμειναν χωρίς πόλη (χωρίς πατρίδα ουσιαστικά σύμφωνα με την έννοια τηςπόλης-κράτους) επειδή αυτή καταστρέφονταν είτε από φυσικά αίτια είτε από εχθρική επιδρομή, ως αποτέλεσμα πολεμικής σύρραξης.

Λαμβάνοντας υπόψιν, ότι δεν υπήρχε μεγαλύτερη συμφορά στον αρχαίο Ελληνικό κόσμο για τον πολίτη από το να μην έχει…πόλη, αρκετοί απόλιδες, (οι οποίοι ήταν γεννημένοι ελεύθεροι) μετέβαιναν εθελουσίως στην Λακεδαίμονα για να βρουν καταφύγιο και να ζήσουν ως Σπαρτιάτες αν και γνώριζαν πολύ καλά, ότι ούτε πολιτικά δικαιώματα θα είχαν διότι δεν ήταν γηγενείς Λακεδαιμόνιοι (ίσχυε το δίκαιον του αίματος, που περιφρονούν οι σημερινοί νεογραικύλοι πολιτικάντηδες αλλά και πολλοί νεογραικύλοι…σκέτο) ούτε και θα γίνονταν ποτέ όμοιοι, δηλαδή ελεύθεροι Λακεδαιμόνιοι οπλίτες. Το πολύ πολύ να υπηρετούσαν, ως είλωτες τους ομοίους εάν δεν τους σκότωνε, ως πράκτορες η κρυπτεία. (Το σώμα της κρυπτείας απετελείτο από μυστικούς εκτελεστές, οι οποίοι και θανάτωναν οιονδήποτε θεωρούσαν, ότι αποτελούσε απειλή για την ασφάλεια της αρχαίας Σπάρτης, συνήθως φοβούμενοι μιας ευρείας κλίμακας εξέγερσης των ειλώτων.)

Κατά συνέπεια, οι εν λόγω Έλληνες απόλιδες, αντάλλασσαν τους εξευτελισμούς και τις βουρδουλιές (την ζωή του δούλου με άλλα λόγια) με το δικαίωμα να ζουν στην Σπάρτη! Και όταν κάποιοι τους ρωτούσαν: «Γιατί δεν επέλεξες μια πόλη με πλούτη και ευκαιρίες, όπως τις Θήβες, την Κόρινθο ή τας Αθήνας», αυτοί απαντούσαν: «Οι άλλες πόλεις φτιάχνουν μνημεία και ποίηση ενώ η Σπάρτη βγάζει άντρες!» Μεγαλειώδες;; Συμφωνώ, απλά μην προσπαθήσετε να το…επεξεργαστείτε! Πρόκειται για εντελώς ασύγκριτα μεγέθη, αναφορικά με τον τρόπο σκέψης, τις δομές, τα πρότυπα και τα οράματα του κοινωνικού «γίγνεσθαι» τω καιρώ εκείνω σε σχέση με το σήμερα!

Ας παραμείνουμε όμως για λίγο ακόμη σε αυτή την εποχή. Κατά την διάρκεια της μάχης των Θερμοπυλών, όταν ο βασιλιάς Λεωνίδας έμαθε, ότι το πέρασμα προδόθηκε στους Πέρσες από τον Εφιάλτη, διάλεξε τρειςαγγελιαφόρους ημεροδρόμους να τρέξουν γρήγορα στην Σπάρτη και να ενημερώσουν την πόλη για την έκβαση της μάχης. Και οι τρεις αρνήθηκαν! Θεωρούσαν μεγίστη συμφορά το να μην πολεμήσουν και να μην δώσουν την ζωή τους για την πατρίδα, κάτι για το οποίο γεννιόνταν, ανατρέφονταν και εκπαιδεύονταν! Μόνο, όταν ο Λεωνίδας τους απείλησε, ότι θα τους σκοτώσει εάν δεν πήγαιναν, τότε μόνον τότε υπήκουσαν!

Φτάνουν λοιπόν κάποια στιγμή στην Σπάρτη, λένε τα κακά μαντάτα και αντί να καθίσουν να ξαποστάσουν κομματάκι, στρίβουν προς την αντίθετη κατεύθυνση και αρχίζουν να τρέχουν και πάλι προς τις Θερμοπύλες! Ήθελαν, άκουσον άκουσον, να προλάβουν το τέλος της μάχης για να πεθάνουν και αυτοί, ως ένδοξοι και τιμημένοι Λακεδαιμόνιοι οπλίτες! Και όντως! Οι δυο τα κατάφεραν. Ο τρίτος όμως, ένας Σπαρτιάτης ονόματιΑμομφάρετος δεν έτρεξε τόσο γρήγορα ο καψερός και όταν έφτασε στις Θερμοπύλες η μάχη είχε τελειώσει ενώ οι σύντροφοί του κείτονταν νεκροί. Βλέποντας κατά συνέπεια, ότι οι Πέρσες είχαν περάσει, δεν του έμενε τίποτε άλλο να κάνει από το να γυρίσει πίσω στην πατρίδα.

Δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη φαντασία για να αντιληφθεί κανείς το τι έγινε, όταν επέστρεψε στην Σπάρτη! Μόνο που δεν τον λιθοβόλησαν! Νέοι και γέροι, άντρες, γυναίκες και παιδιά τον ειρωνεύονταν συνεχώς και αδιαλείπτως και τον αποκαλούσαν «ο τρέσας», κάτι σαν «ο δειλός» σε ελεύθερη μετάφραση, επειδή πολύ απλά δεν έτρεξε τόσο γρήγορα όσο οι άλλοι δύο για να προλάβει να πεθάνει! Ένα χρόνο αργότερα, ο Αμομφάρετος εξιλεώθηκε γι αυτή του την…προσβολή, όταν έπεσε ηρωικά μαχόμενος στην μάχη των Πλαταιών. Αλλά μην νομίσετε, ότι έγινε και ήρωας! Απλά, απεκατέστησε την τιμή του και θεωρήθηκε άξιος να λέγεται Λακεδαιμόνιος οπλίτης με το όνομά του να αναγράφεται στην επιτύμβια στήλη των πεσόντων στις Πλαταιές. Σας ξαναρωτώ: Μεγαλειώδες;; Είναι όπως λέμε…άλλο φρούτο!

Όμως για πείτε μου, τι…φρούτα βγάζει η σημερινή μας Ελλάδα;; Χρειάζεται να ρωτήσω ή αποτελεί πλεονασμό;; A ναι, ξέχασα! Φέτος δημιουργήσαμε…πλεόνασμα! Και μάλιστα πρωτογενές! Τοιουτοτρόπωςλοιπόν, θα αναθρέψουμε τις επόμενες γενεές! Αφαιμάζοντας τους Έλληνες πολίτες (οπλίτες, μην το ξεχνάτε αυτό) για να μας δίνουν την δόση μας οι ξένοι αφεντάδες μας! Με ποιό διακύβευμα;; Μα είναι ηλίου φαεινότερο!Τον ορυκτό μας πλούτο, την δημόσια και ιδιωτική μας περιουσία, τις ζωές μας, την αξιοπρέπειά μας, μα κυρίως…την ελευθερία μας! Διότι, όπως έλεγαν οι αρχαίοι Λακεδαιμόνιοι, «η ελευθερία δεν εξαγοράζεται με χρυσάφι αλλά με ατσάλι!»

Συνεπώς, αυτό που ζούμε σήμερα, δεν αποτελεί καμία επιτομή ελευθερίας (πόσο μάλλον δημοκρατίας) αλλά μια έκφανση ελευθεριότητας, η οποία έχει εντέχνως εμφιλοχωρήσει από τους δυνάστες μας (το ποιοι είναι, το γνωρίζετε πολύ καλά) σε αυτό το ψευδεπίγραφο matrix των ανθρωπίνων κοινωνιών ή καλύτερα στην φάρμα των (δίποδων) ζώων! Αλήθεια, ποιος από εσάς θυμάται το μάτι του Σάρουμαν στην ταινία «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών;» Αυτό το τεράστιο μάτι, που εν είδει ραντάρ, παρακολουθεί τους πάντες και τα πάντα! Εποπτεύει και καταγράφει κάθε κίνηση, ψάχνοντας για εν δυνάμει απειλές, οι οποίες θα αμφισβητήσουν την εξουσία του! Σας θυμίζει κάτι αυτό το μοντέλο;; Ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά;; Πιο κοντά μας σε σχέση με κάθε άλλη φορά;; Στον διπλανό μας;; Μήπως και μέσα μας;;

Και ξαναρωτώ: Μήπως την τσίμπλα σε αυτόν τον οφθαλμό τον λένεπατριωτισμό;; Μήπως είναι οι αξίες του Ελληνισμού;; Η κοινή καταγωγή, το έθνος και η φυλή;; Έχουν αυτά την δύναμη, σαν πύρινη λάβα, να ξεχυθούν και να τυφλώσουν τον γιγάντιο μονόφθαλμο Κύκλωπα;; Μήπως σήμερα, πιότερο από ποτέ, επιβάλλεται να μιμηθούμε τον προγονό μας, τον πολυμήχανο Οδυσσέα και με όπλο την αδάμαστη θέληση και την εξυπνάδα του γένους που σέρνουμε πίσω μας, να τυφλώσουμε το τέρας, που μας τρομοκρατεί και μας κατατρώγει καθημερινά;;

Ας δούμε όμως και πώς γίνεται η κάθαρση, πώς επέρχεται η Νέμεση στηνΟδύσσεια. Όταν ο βασιλιάς Οδυσσέας φτάνει στην πολυπόθητη Ιθάκη του και αντικρίζει τον υιό του Τηλέμαχο, ανεξάρτητα από την συγκινησιακή φόρτιση, η οποία κατέκλυζε τα στήθη του, του λέει τα εξής: «Κράτησε την οργή σου διότι δεν ήρθε ακόμη η ώρα!». Και μόνο όταν με περισσή ψυχραιμία και υπομονή, κατορθώνει να εγκλωβίσει τους μνηστήρες, μέσα στο παλάτι, τότε και μόνον τότε αρπάζει το τόξο του και δρώνταςσυντονισμένα με τον Τηλέμαχο τους αποδεκατίζει, μην αφήνοντας…κολυμπιθρόξυλο! Να σας θυμίσω τώρα, ποιος ήταν ο αρχηγός των μνηστήρων;; Ο Αντίνοος! Αποτελεί όνομα κωδικό, όπως σχεδόν ολόκληρη η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, οι οποίες δεν υπήρξαν τυχαία τα…Ευαγγέλια τουΜ. Αλεξάνδρου!

Αντίνοος λοιπόν! Αντί της νόησης! Ο μεγαλύτερος εχθρός του Ελληνισμού!Νεκρώνει τις συνάψεις και σε κάνει να αφήνεις τους άλλους να ενεργούν αντί για σένα! Διότι πρέπει να γνωρίζουμε, ότι ο εχθρός είναι και αυτός πολυμήχανος. Όπλα του, οι σύγχρονοι Εφιάλτες, τα…ορκ του νοητικου ελέγχου και της υποταγής των συνειδήσεων και βεβαίως η πλημμυρίδα των…λαθροορκ, που απειλεί το εθνος μας με αφανισμό! Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι νεογραικύλοι πολιτικάντηδες, επιχειρούν στις μέρες μας να ποινοκοποιήσουν τον πατριωτισμό. Διότι ξυπνάει φυλετικές μνήμες! Κάνει τον Έλληνα να…γειώνεται με το ένδοξο παρελθόν του, σε αυτήν την ιερή Ελληνική γη! Μεταμορφώνει τους Έλληνες σε ένα έθνος πανθήρων αντί ενός λαού προβάτων!

Πριν 73 χρόνια, ο Ιωάννης Μεταξάς είπε το ΟΧΙ στους Ιταλούς. Επειδή όμως, ως γνωστόν, πάσχουμε από…λειψανδρία ηγετών, σας προτείνω να γίνει ο καθένας από σας, μέσα του, ένας μικρός ηγέτης και να διατρανώσει με χιλιάδες μικρά, καθημερινά ΟΧΙ, την αντίστασή του απέναντί σε αυτούς, που ασελγούν στο κορμί του Ελληνισμού! Με προμετωπίδα την ΝΟΗΣΗ,ας βροντοφωνάξουμε ΟΧΙ, σε αυτούς, που μας θέλουν έναν άβουλο, ομογενοποιημένο ανθρώπινο κιμά! Και ας ξυπνήσουμε ΛΕΥΤΕΡΟΙ στην έρημο του πραγματικού! Αυτό ίσως να είναι το τίμημα…