«Η δημοκρατική «βία» παράγει την βία…»

αντιμέτωποι με το νοσηρό κοινωνικό φαινόμενο της βίας, που κατατρώει τα «σπλάχνα» της κοινωνικής συνοχής. 

Και μόλις, λοιπόν, είδαν τον κύκλο αίματος να ανοίγει και να διευρύνεται έτρεξαν άρον-άρον να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα που προκάλεσαν. Βαρύγδουπες δηλώσεις, σπασμωδικές κινήσεις, κροκοδείλια δάκρυα και ως άλλοι Πόντιοι Πιλάτοι να «νίπτουν τα χείρας τους» λες και δεν ήξεραν λες και δεν το περίμεναν. 

Και τελικά –ω του θαύματος- βρήκαν τον ένοχο. Τα άκρα φταίνε και πράγματι ορθά έστω και καθυστερημένα τα οδηγούν στο περιθώριο.

Είναι γεγονός ότι η αναρρίχηση των άκρων στην κοινωνική συνείδηση έφερε την βία και τα παρεπόμενά της, αλλά ποιος οδήγησε την κοινωνία στα άκρα και σε ο,τι συνεπάγεται από αυτά; «Τίνι τρόπω» δυναμώνουν τα άκρα; Πανεύκολα, φτάνει να ακολουθήσει κανείς μια «βίαιη» πολιτική, άλλωστε η βία γεννάει την βία. Όσοι υπακούουν πιστά στα κελεύσματα της Τρόικας, όσοι ασκούν την πολιτική του καιροσκοπισμού, του πολιτικαντισμού και του σφετερισμού του δημοσίου συμφέροντος και όσοι έστησαν ένα εκφυλισμένο πολιτικό σύστημα γνωρίζουν πολύ καλά αυτόν τον τρόπο.

Ως γνωστόν, οι ακραίες αντιλήψεις καιροφυλαχτούν και σε περιόδους πολυεπίπεδης κρίσης απλώνονται πάνω από την κοινωνία εντείνοντας τα κοινωνικά αδιέξοδα και υφαρπάζοντας βίαια και τις τελευταίες ηθικές επιταγές, αξίες και ελπίδες των πολιτών. 

Στο πλαίσιο αυτό κατανοούμε ότι εκτός από την ατιμωρησία, τη διαφθορά, την ιδεολογική «ένδεια», την αποχή των πολιτικών από την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, την έλλειψη ολοκληρωμένης παιδείας, την ανασφάλεια των πολιτών από την εγκληματικότητα και την λαθρομετανάστευση, τον δήθεν προοδευτισμό και την ενοχική τάση των πολιτικών να μιλήσουν για θέματα που αποτελούσαν μέχρι τώρα ταμπού, η ανάλγητη και στείρα πολιτικής της λιτότητας που προκαλεί την ανέχεια, την ολοένα και αυξανόμενη ανεργία και ισοπεδώνει την κοινωνική πολιτική είναι η γενεσιουργός αιτία της έξαρσης της βίας στην κοινωνία. 

Αναντίρρητα, καταδικάζουμε την βία για την οποία απαιτείται ο νόμος να φανεί αμείλικτος και οι αρμόδιες αρχές να εξαντλήσουν την αυστηρότητά τους. Είναι όμως, χρέος όλων μας να καταδικάσουμε επιτέλους και την δημοκρατική «βία», που οδηγεί σε αυτά τα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας.

Αν πραγματικά οι Κυβερνώντες θέλουν να βάλουν το μαχαίρι στο κόκκαλο, τσακίζοντας τα άκρα και την βία, αυτό θα επιτευχθεί με περισσότερη δημοκρατία, με αλλαγή πολιτικής πλεύσης και κοινωνική προστασία και όχι με πολιτική βιαιότητα και αναλγησία, που εξαθλιώνει την κοινωνία!

Βία είναι το χέρι που βάφεται με αδικοχαμένο αίμα…αλλά «βία» είναι και οι υπογραφές και οι πολιτικές αποφάσεις που «οπλίζουν» με δύναμη τέτοια ακραία και απάνθρωπα χέρια, ώστε να προβούν σε πράξεις κοινωνικής διάλυσης! Τέλος στην βία…τέλος όμως και στην δημοκρατική «βία», γιατί αυτοί που «σπέρνουν» την δημοκρατική «βία» είναι πλέον βέβαιο ότι θα θερίσουν αιματοβαμμένη βία μιας απάνθρωπης κοινωνίας!

Με εκτίμηση,

Γιώργος Δρακούλης
Πρόεδρος Χριστιανοδημοκρατικής Νεολαίας