Ο Αληθινός Εμφύλιος

Αυτά είναι για τους ειδικούς στην συνωμοσιολογία και μόνο. Είναι η ώρα να κατανοήσουμε ότι όσοι επιμένουν να διχοτομούν ιδεολογικά κοινωνίες όπως η σημερινή Ελλάδα ,μια χώρα βουτηγμένη κυριολεκτικά στην ανασφάλεια και στην απόγνωση, πράττουν θανάσιμο έγκλημα.

Η Δεξιά και η Αριστερά είναι έννοιες που εκατομμύρια Έλληνες, όσοι γεννήθηκαν μετά την μεταπολίτευση, τις ”αγνοούν”. Προσοχή: μπορεί να τις αγνοούν μεν στον πυρήνα τους, αλλά δεν σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πολιτικοποιημένοι ή δεν έχουν πίστη σε μια ιδεολογία, πέραν της Δεξιάς και της Αριστεράς. Και όταν λέω πέραν αυτών, δεν εννοώ στα άκρα τους. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η σημερινή σύγχυση και ο αποπροσανατολισμός στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, ένας αποπροσανατολισμός που σκόπιμα διαχέεται στην κοινωνία.

Θολές και αόριστες γενικολογίες περί Κεντροαριστεράς, περί Κεντροδεξιάς, έχουν κατακλύσει εδώ και χρόνια στήλες εφημερίδων και παράθυρα τηλεοράσεων. Με την ίδια ευκολία που έρχονται στα σπίτια και στα γραφεία οι εξωφρενικοί λογαριασμοί, οι χαμηλοί μισθοί, τα χαράτσια και οι φόροι, έτσι και το μιντιακό κρατικοδίατο κατεστημένο βγάζει στο προσκήνιο τις δήθεν ήρεμες και ορθολογικές φωνές του πολιτικού μας προσωπικού. 

Τους πρόθυμους να πάρουν το…. πολιτικό κόστος και να κάνουν τις κενού περιεχομένου ‘μεταρρυθμίσεις’ που απαιτεί η τρόικα για να ξεπληρώσουμε το χρέος μας (ήταν 300δις το 2010 και έγινε 340 δις σήμερα), ώστε να ζούμε με δικά μας λεφτά, όχι με δανεικά και ελλείμματα (ήταν 14% το 2009 και σήμερα έχουμε, λένε, πρωτογενές πλεόνασμα…).

Όλοι όσοι έχουν μεταλλαχθεί εδώ και μήνες σε αντιφασίστες, είτε κυβερνούν είτε αντιπολιτεύονται, οφείλουν να γνωρίζουν ότι όταν παίρνουν μέτρα για τις ζωές άλλων (οι κυβερνώντες) και όταν μοιράζουν υποσχέσεις ανέξοδες (η αντιπολίτευση), ουσιαστικά θρέφουν τα βίαια αντανακλαστικά ακραίων ατόμων, όπως αυτά που ανήκουν στην ΧΑ ή στον ακροαριστερό χώρο.

Και εδώ θέλω να είμαι σαφής: μπορεί κάποιοι να θεωρούν (και δικαίως οι περισσότεροι) ότι είναι το ίδιο πράγμα ο νεοναζισμός με τον αναρχισμό, ο φασίστας με τον αντιεξουσιαστή, αλλά τελικά όλοι κρίνονται από τις πράξεις τους. Άσχετα αν παρατηρούμε, δήθεν έκθαμβοι, τις γνωστές εκλεκτικές συγγένειες της ακροδεξιάς με θύλακες παράνομης δράσης σε αστυνομία, στρατό, ίσως και στην δικαιοσύνη. Ούτε 40 χρόνια δεν πέρασαν από τότε που τα τανκς μπήκαν στην θέση τους με διάταγμα της Βουλής των Ελλήνων.

Οπότε, κάποιοι νοσταλγοί της στρατιωτικο-αστυνομικής δημοκρατίας, καλό είναι να καταλάβουν ότι δεν είναι λιγότερο φονταμενταλιστές από τους οπαδούς της ανατροπής του αστικού κοινοβουλευτισμού, που σίγουρα υπάρχουν σε μια μικρή μειοψηφία αναρχο-κομμουνιστών, εντός ή εκτός αριστερών κομμάτων.

Για να το πω πιο απλά: το να είσαι δεξιός ή αριστερός, ακροδεξιός ή ακροαριστερός, στην σημερινή Ελλάδα, είναι σίγουρο ότι έχεις περισσότερες πιθανότητες να αναγνώσεις αυτά που συμβαίνουν γύρω σου με παρωπίδες, με δογματικό τρόπο, και να αντιδράσεις φανατικά ή και επικίνδυνα (είτε με την ψήφο σου, είτε με την δράση σου, είτε με τον λόγο σου). Το ίδιο ισχύει και για τους φανατικούς νεοφιλελεύθερους και για τους φανατικούς μαρξιστές, όταν αναλύουν τα της οικονομικής κρίσης.
Εκτός της Δεξιάς και της Αριστεράς, εκτός των άκρων τους, εκτός ιδεολογιών και ιδεοληψιών γενικότερα, υπάρχει σήμερα και η Πραγματικότητα.

Οι οικονομικές ανισότητες, οι τάξεις, η κοινωνική μηχανική της βιοπολιτικής που εξοντώνει τον ατομικό και συλλογικό ψυχισμό, η ανασφάλεια και η απόγνωση. Αυτά είναι φαινόμενα αποϊδεολογικοποιημένα. Αυτές είναι καθημερινές και αναμφισβήτητες συναντήσεις του καθενός μας με την κοινωνία. Και εκεί δεν χρειάζεται να διαμεσολαβήσει κανένα κόμμα, καμιά ιδεολογία, καμία πολιτική ή οικονομική θεωρία για να μας κινητοποιήσει.

Ο αληθινός εμφύλιος είναι πρώτα μέσα μας, και μετά μέσα στην κοινωνία.

Εντός μας συγκρούεται η ημιμάθεια, ο δογματισμός και η τυφλή πίστη σε αρχές, με την ορθολογική προσέγγιση της κοινωνικής πραγματικότητας. Και εντός της κοινωνίας, συγκρούονται αυτοί που αποκωδικοποιούν χωρίς παρωπίδες ότι συμβαίνει στις ζωές μας, με εκείνους που προτιμούν να μένουν πιστοί στις ιδεολογικές τους καταβολές και να αγνοούν το προφανές: ότι η χώρα αυτή δεν ανήκει σε καμιά Δεξιά και σε καμιά Αριστερά. 

Τουλάχιστον για όσους δεν ζήσαμε εμφύλιο και χούντα, αλλά ζήσαμε τις πιο σύγχρονες δικτατορίες, αυτές των πολιτικών ‘εταιρειών’ που ψήφιζαν οι γονείς μας και έγιναν πελάτες τους. Και μην θεωρούν οι κύριοι της εξουσίας, και αυτής και της επόμενης που έρχεται, ότι δεν έχουν ιδεολογία χιλιάδες άνθρωποι που δεν ανήκουν στην Δεξιά και στην Αριστερά. Ροβεσπιέρους και Λουδοβίκους, Χίτλερ και Στάλιν, δικτάτορες και βασιλιάδες, ξέρουν να αναγνωρίζουν πολλοί νέοι άνθρωποι. Μην υποτιμάτε τόσο πολύ την σχέση του σύγχρονου Έλληνα με την Ιστορία. Διότι Ιστορία, δεν είναι μόνο η ελληνική. 

Και πατριώτης δεν είναι μόνο αυτός που ξέρει τα καλά της φυλής και των προγόνων του.
Δεν χρειάζεται να ψάχνουμε ανθέλληνες και προδότες. Ας ψάξουμε για βλάκες και αμόρφωτους στην ελληνική κοινωνία. Αυτοί ίσως είναι μια ισχυρή μειοψηφία…

athenspress.gr