Οι άριστοι και οι «πρωτοκλασάτοι» των κομματικών θερμοκηπίων

Με ποια κριτήρια όμως αξιολογούνται οι άριστοι; Στην πρόσφατη εισήγησή του στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ο Κ. Σημίτης κάλεσε σε συστράτευση κεντροαριστερά στελέχη «πρώτης, δεύτερης και τρίτης θέσης». Στόχευε κυρίως στον εγωισμό και στη ματαιοδοξία των «πρωτοκλασάτων» στα «βαριά ονόματα» της κεντροαριστεράς. Τέτοιου είδους βαριά ονόματα διαθέτουν όλα τα κόμματα. Και τα ΜΜΕ τούς αυξάνουν τη ματαιοδοξία, βαφτίζοντάς τους με μεγαλοπρεπή επίθετα και χρησιμοποιώντας τους ως «το βαρύ πυροβολικό» για την αύξηση της θεαματικότητας των εκπομπών τους.

Μια διακομματική προσεκτική εξέταση των πρωτοκλασάτων» μάς δίνει την ακόλουθη εικόνα: Από τους σοσιαλιστές μέχρι το ΚΚΕ, τα στελέχη πρώτης γραμμής είναι κομματοτραφείς. Ακολουθώντας μια ανοδική πορεία μέσα στην ιεραρχία του κόμματος, όποτε ερχόταν η περίοδος της εξουσίας, τοποθετούνταν σε κυβερνητικά πόστα. Για διαφόρους λόγους, που αφορούσαν τον καθένα προσωπικά, τα κυβερνητικά πόστα ήταν ανάλογου βάρους – ποτέ όμως με βάση τις πραγματικές γνώσεις και ικανότητες του πολιτευόμενου. Κοινό χαρακτηριστικό όλων ήταν η αφοσίωση στον αρχηγό, στη σύζυγό του, στα παιδιά του, «στους κολλητούς του». Και στο πανίσχυρο κομματικό σύστημα. Συστημικά προϊόντα.

Στη δεξιά και την κεντροδεξιά, επικρατεί ένα σταθερό μοντέλο ανάδειξης «πρωτοκλασάτων», που υιοθετήθηκε μερικώς και από το ΠΑΣΟΚ. «Βαρύ» οικογενειακό όνομα, σπουδές στο εξωτερικό ή εσωτερικό, αποδοχή της κληρονομιάς αριθμού ψηφοφόρων, έναρξη μακροχρόνιας βουλευτικής σταδιοδρομίας. Ενα μέρος αυτών χωρίς «βαρύ όνομα» προσδέθηκαν σε «ονόματα» για να φτιάξουν το δικό τους πολιτικό προφίλ. Συχνά, έχουμε και παρέμβαση «φίλων» επιχειρηματιών, για τον ορισμό υπουργών και βουλευτών. Διακομματικά, όλοι αυτοί έχουν περίπου το ίδιο βιογραφικό: Οι αριστεροί και σοσιαλιστές απαριθμούν τα κομματικά τους πόστα, όπου προστίθενται ως φυσικό επακόλουθο και οι υψηλές κυβερνητικές (!) θέσεις που κατείχαν (ακόμα ειρωνεύονται στις Βρυξέλλες βιογραφικό Ελληνα επιτρόπου, που απαριθμούσε μόνο τα κομματικά του διαπιστευτήρια: «Ξεκίνησε ως μέλος της Τ.Ο…»). Τα βιογραφικά των κεντροδεξιών αναφέρουν ως επίτευγμα το νεαρό της ηλικίας που εξελέγησαν βουλευτές (κληρονομικώ δικαίω) και τα κυβερνητικά αξιώματα στα οποία έχουν τοποθετηθεί κατά καιρούς.

Ελάχιστοι Ελληνες πολιτικοί έχουν να προσθέσουν στα βιογραφικά τους κάποια εργασία που τους έφερε σε επαφή με την πραγματική ζωή. Και όμως, καλούνται να διαχειριστούν την καθημερινότητά μας, το παρόν και το μέλλον της πατρίδας μας.

Στην αρχή της κυβερνητικής μου θητείας πριν από 20 χρόνια, κορυφαίος πολιτικός μού έδωσε την εξής συμβουλή: «Αν έχεις 1.000 θέματα στην αρχή της χρονιάς, μην ασχοληθείς με κανένα! Στο τέλος της χρονιάς, τα 800 θα έχουν λυθεί από μόνα τους». Δεν τους μέμφομαι. Εκλέγονται δημοκρατικά από τους πολίτες. Μέμφομαι όμως την εκάστοτε πολιτική ηγεσία που τους αναδεικνύει και τους υποδεικνύει. Μέμφομαι τα ΜΜΕ που τους εκτινάσσουν σε καθοριστικούς παράγοντες της δημόσιας ζωής – χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να αναλύσουν και να δημοσιοποιήσουν τη μηδενική συνεισφορά τους στην πρόοδο της Ελλάδος. Μέμφομαι τους ίδιους αυτούς πρωτοκλασάτους πολιτικούς, που παρότι κατ’ επανάληψη τους δόθηκε η ευκαιρία, δεν προχώρησαν ούτε μια σπιθαμή τη χώρα μπροστά. Αρκετοί μάλιστα τη γύρισαν πίσω, για να αποφύγουν το πολιτικό κόστος. Αλλοι προτίμησαν «ευγενή υπουργεία», όπου δεν χρειάζεται να «σπάσουν αυγά» και να χαλάσουν το καλό τους όνομα (εξαίρεση ο Κυριάκος Μητσοτάκης).

Θυμίζω στους παλαιότερους, κορυφαίο υπουργό σημαντικότατου υπουργείου, ο οποίος επαίρετο: «Αν δει κανείς την υπογραφή μου πουθενά τα 3 χρόνια που ήμουν υπουργός, να μου τρυπήσει τη μύτη»! Επιβραβεύτηκε με υψηλότατα πόστα, εγχώρια και διεθνή. Παρ’ όλα αυτά, αυτή την τραγική περίοδο για τη χώρα, έχουν άποψη, την οποία δεν την είδαμε στην πράξη, όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να ριχτούν στην πραγματική μάχη για το καλό της χώρας. Αν προσέξουμε δε, τα υπουργεία με τις ηλεκτρικές καρέκλες πάντα τα είχαν και τα έχουν πολιτικοί που πάλεψαν στη ζωή και στην πολιτική τους σταδιοδρομία. Συνήθως «οι κορυφαίοι» τους αποκαλούν «λαντζέρηδες» ή «τα βλαχάκια». Η Ελλάδα, εδώ και 35 χρόνια, χρειάζεται τολμηρές μεταρρυθμίσεις, για να μετατραπεί από τελευταία Σοβιετία σε σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις έπρεπε να γίνουν από παντοδύναμα στελέχη των δύο κομμάτων εξουσίας, και να υποστηριχθούν από παντοδύναμα στελέχη της αντιπολίτευσης.

Καιρός είναι, όταν βλέπουμε τους πρωτοκλασάτους, να προσπαθούμε να τους συνδέσουμε με το έργο που έχουν κάνει. Ας επιλέξουμε τους άριστους με γνώμονα συγκεκριμένο έργο που έχουν φέρει εις πέρας, αποφεύγοντας τα προϊόντα των κομματικών θερμοκηπίων.

* Η κ. Νίκη Τζαβέλα είναι ευρωβουλευτής του ΛΑΟΣ.

news.kathimerini.gr