Ξεφυλλίζοντας ο καθένας από εμάς τις σελίδες της προσωπικής του ιστορίας, αναπολώντας μνήμες και στιγμές των ωραίων, αγνών παιδικών χρόνων, τότε που όλα έμοιαζαν παραδεισένια, γιατί όχι, τί όμορφα που ήταν, συναντά τον παππού και την γιαγιά , την μάνα και τον πατέρα, κάτω από το φως του κεριού, να αφηγούνται στα μικρά τους παιδιά και εγγόνια, ιστορίες από την ζωή του Χριστού, παραβολές που Εκείνος δίδαξε, μέρη και τόποι που Εκείνος έζησε, εικόνες της Βίβλου που Εκείνος με την ζωή Του χάραξε.
Τότε έμοιαζαν όλα σαν κάτι που δεν μπορούσαμε να ζήσουμε παρά μόνο να φανταστούμε, να ψηλαφήσουμε με την καρδιά μας, αφήνοντας τον νου και την λογική να ταξιδέψουν στα απάτητα μέρη της πνευματικής σφαίρας και φαντασίας . Ήταν τόσο ωραία, τόσο διδακτικά, τόσο αγγελικά, πολύ όμως μακριά από εμάς, ξένα από την δική μας παράλογη ζωή.
Πολλά χρόνια όμως μετά, το όνειρο αυτό των παιδικών χρόνων, η επιθυμία να συναντήσεις, να βαδίσεις στα μέρη που ο Χριστός έζησε ολοένα και μεγάλωνε, γινόταν φλόγα δυνατή που φούντωνε στην καρδιά σου, και κανείς μα κανείς δεν μπορούσε να την σβήσει.
Άγιοι Τόποι, Αγία Γη, Ιερουσαλήμ, Βηθλεέμ, Θαβώρ, Κανά, Ιορδάνης Ποταμός, Υπερώο, Ναζαρέτ, Γεθσημανή, Ιεριχώ, Σαμάρεια, Γαλιλαία, Πραιτόριο, Οδός του Μαρτυρίου, Φρικτός Γολγοθάς, Αποκαθήλωση, Πανάγιος Τάφος…και άλλα πολλά αποτελούν τα Πανάγια Προσκυνήματα του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, της Ορθοδοξίας απάσης, το προσκύνημα ζωής όλων των ορθοδόξων όπου γης.
Στις 16.09.2013 η Αναπλαστική Σχολή Πατρών με μια ομάδα προσκυνητών , με ευχή και ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου, βρέθηκε εκεί, στην Αγία Γη, πραγματοποιώντας μια Ιερά Αποδημία, σε μέρη Θεοβάδιστα, ποτισμένα με το πανάχραντο αίμα του Κυρίου μας, νοτισμένα με τον ιδρώτα, τους πόνους και την αγωνία της Παναγίας μας, μπολιασμένα με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Δεν επιδιώκω να περιγράψω τόσο τα προσκυνήματα όσο να αφήσω την καρδιά να ξεδιπλώσει τα συναισθήματα, που σίγουρα κατέκλυσαν τον εσωτερικό κόσμο κάθε προσκυνητή, ακόμα και του πλέον αδιάφορου.
Είπαν πως το ταξίδι στα Ιεροσόλυμα είναι προσκύνημα ζωής, και δεν είχαν άδικο. Πως αποτελεί εμπειρία μοναδική, που σίγουρα θέλεις να την ξαναζήσεις, δεν σου αρκεί μια φορά. Και είναι αλήθεια, δεν χορταίνεις την αναστάσιμη χαρά που πλημμυρίζει τον Πανάγιο Τάφο, δεν προλαβαίνεις τις φρικτές και μεγαλειώδεις στιγμές του Γολγοθά , δεν προφτάνεις να αγγίξεις το πανακήρατο σώμα του Χριστού εκεί στην Αποκαθήλωση, να κλάψεις μαζί με τις μυροφόρες και τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας, δεν έχεις χρόνο να γονατίσεις και να προσφέρεις τα δώρα σου, μαζί με τους μάγους στο σπήλαιο της Γεννήσεως.
Τρέχεις για να Τον συναντήσεις στον Ιορδάνη ποταμό, και ακουμπάς στα νερά που δυο χιλιάδες και πλέον χρόνια πριν, δέχτηκαν τον Βασιλέα της Δόξης. Ανεβαίνεις στο Θαβώρ, σ’ αυτό τον τόσο γραφικό λόφο, και γίνεσαι ένα με τη νεφέλη. Τον συναντάς στην Σαμάρεια και η καρδιά σου χτυπά δυνατά στην προσμονή της μεγάλης συναντήσεως. Περιπλέεις στα γαλανά νερά της Τιβεριάδος και ταυτίζεσαι με τον Απόστολο Πέτρο που βάδισε πάνω στα κύματα, έχασε την πίστη του, μα την ξαναβρήκε.
Στα Ιεροσόλυμα ζεις τα γεγονότα της Θείας Οικονομίας σαν να είναι παρόντα. Εκεί κατανοείς αυτά που τα Ιερά Ευαγγέλια περιγράφουν, μπορείς να αντιληφθείς το μεγαλείο της αγάπης του Θεού.
Μια προσκυνήτρια που ήταν μαζί μας και για πολλοστή φορά ερχόταν στην Αγία Γη είπε: «Πάτερ, κάθε φορά που έρχομαι αισθάνομαι συγκίνηση και σε διαφορετικό προσκύνημα».
Τελικά, κατάλαβα πως για να ζήσεις τα Ιεροσόλυμα πρέπει να πας ως ταπεινός προσκυνητής, προετοιμασμένος πνευματικά και όχι ως ένας απλός τουρίστας θρησκευτικού περιεχομένου.
Τότε μόνο, το όνειρο θα γίνει προσκύνημα ζωής!