Όταν η αυγή δεν έγινε χρυσή…

Του Γιώργου Ράπτη

”Είμαι ένα άστρο της αυγής που όταν θα σβήσει δεν θα με βλέπει πια κανείς μόνο τα μάτια της ψυχής που έχουν δακρύσει” μας λέει ο Γιάννης Κουλάκης.

Αντεξουσιαστές και Χρυσαυγίτες, κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια!…
Όλοι τους θύματα μιας εποχής!….

Τα κανάλια ”βομβαρδίζουν” από το πρωί μέχρι το βράδυ το μυαλό μας με τάγματα εφόδου, στρατούς, κτηνωδίες σαν να είμαστε σε εμφύλιο.

Ο κόσμος απλός θεατής που δέχεται την μοίρα του!…
Δέχεται αυτά που θέλουν να του περάσουν αμαχητί!…

Το αδιέξοδο είναι η μόνη λύση… και η κοινωνική καταπίεση το ιδανικό που πρέπει να έχουμε!…

Και όλα αυτά δεν πρέπει να τα φωνάζουμε γιατί θα μας φάει ο κακός ο λύκος!!!…

Πρέπει να λέμε αυτά που θέλουν… γιατί αλλιώς θα γίνουμε Συρία!…

Ο Γρηγορόπουλος ο Φύσσας και τα άλλα παιδιά θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν στον βωμό των συμφερόντων.

Και εμείς πάντα θα κοιτάμε το δέντρο!…

Σε μια κοινωνία που παραπαίει και σε έναν πλανήτη που έχει χάσει τον προορισμό του για χάρη της αλαζονείας κάποιων… η μόνη ελπίδα είναι η ανθρωπιά!…

araxni74.blogspot.gr

Related posts