Με πολιτικές του Κολωνακίου και της Εκάλης δεν αντιμετωπίζεται η Χρυσή Αυγή

Τι είναι τελικά η Χρυσή Αυγή; Μην είναι κάτι ψευτοπαλληκαράκια που δεν ξέρουν ούτε το όπλο να κρατήσουν και εκπυρσοκροτεί;
Μην είναι κάτι φυγόμυαλοι νεαροί που ξυρίζονται γουλί και φοράνε μαύρες μπλούζες επειδή είναι της μόδας;…
Μήπως είναι αυτοί οι χοντροί που παλεύουν και το παίζουν Σπαρτιάτες στα καλοκαιρινά κάμπινγκ της οργάνωσης;

Μήπως είναι οι ανιστόρητοι που ζωγραφίζουν στο μπράτσο τη σβάστικα των ναζί; Ή μην είναι οι δωδεκαθεϊστές που κάνουν τελετές σε αρχαιολογικούς χώρους; Τέλος, μήπως είναι απλά οι πρώην μπράβοι που δέρνουν μετανάστες, ομοφυλόφιλους και όποιους δεν γουστάρουν;

Κάποιος που δεν ξέρει τι του γίνεται. Που κοιτάζει το δέντρο και χάνει το δάσος θα απαντήσει ότι «ναι είναι όλα αυτά. Αυτή είναι η Χρυσή Αυγή».

Αν, όμως, θέλουμε να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση για το φαινόμενο αυτό πρέπει να ξεκινήσουμε από άλλη βάση. Είναι όλα τα παραπάνω, αλλά είναι και κάτι άλλο πολύ σημαντικότερο. Οι Έλληνες που δηλώνουν στις δημοσκοπήσεις ότι θα ψηφίσουν Χρυσή Αυγή είμαστε ΕΜΕΙΣ. Ας ρίξουμε μια ματιά γύρω μας, στην οικογένειά μας, στην παρέα μας, στον επαγγελματικό χώρο. Σίγουρα υπάρχουν Χρυσαυγίτες που δεν έχουν καμιά σχέση ούτε με τους ψευτόμαγκες, ούτε με τους ξυρισμένους με τον αγκυλωτό σταυρό, ούτε με τους δωδεκαθεϊστές.

Όταν οι δημοσκοπήσεις δίνουν στο κόμμα του Μιχαλολιάκου 13%-15% ενώ τα κρυφά στοιχεία λένε ότι μπορεί να φτάνει και το 18%, τότε μιλάμε για πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες. Ας σκεφτούμε ποιοι είναι όλοι αυτοί. Είναι γιατροί, δικηγόροι, καθηγητές, δηλαδή τα «λευκά κολάρα». Αλλά είναι και εργάτες, εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι και κυρίως άνεργοι που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν Χρυσή Αυγή.

Όποιος λοιπόν μείνει κολλημένος στο ότι η ακροδεξιά οργάνωση είναι απλά ένα περιθωριακό κόμμα, έχει χάσει την ουσία. Κι αυτό το λέμε τόσο για την κυβέρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα του λεγόμενου… συνταγματικού τόξου, όσο και για τα μέσα ενημέρωσης. Όλοι αυτοί που βάζουν σκόρδα για να φεύγουν οι… αντίχριστοι, που τους έχουν κόψει από την ενημέρωση, επομένως και από την έκθεσή τους στα παράθυρα, εκεί που θα απομυθοποιηθούν την ίδια ώρα. Και το «ημιπαράνομο» κόμμα του Μιχαλολιάκου γιγαντώνεται… Γιατί είναι η απάντηση που πρέπει να δοθεί. Την πρώτη την έδωσε προχθές ο Π. Ζήσης στο άρθρο με τίτλο: «Η κυβέρνηση αγναντεύει τη Χρυσή Αυγή να καλπάζει».

Υπάρχουν κι άλλες απαντήσεις. Όπως για παράδειγμα ότι με πολιτικές του Κολωνακίου και των Βορείων προαστίων προκοπή δε γίνεται. Αποφάσεις που μυρίζουν ναφθαλίνη και μεταπολιτευτική αηδία είναι αυτές που στρώνουν το χαλί στην «αντισυστημική» Χρυσή Αυγή. Όσο ο κόσμος βλέπει ότι η διαπλοκή ζει και βασιλεύει και μοιράζει, αν όχι λεφτά, καρέκλες εξουσίας, τόσο θα στρέφεται στο άγνωστο, όσο αποκρουστικό κι αν είναι.

Οσο ο κόσμος δε βλέπει από το πολιτικό σύστημα κινήσεις ανατροπής και απομάκρυνσης της «μούχλας», τόσο θα τιμωρεί.

Κι όσο οι πολίτες τρέμουν στην ιδέα ότι δεν έχουν μέλλον, τόσο θα κάνουν το κομμάτι τους. Αν λοιπόν η κυβέρνηση και τα δύο κόμματα θέλουν να απομακρύνουν τον κίνδυνο να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και η Χρυσή Αυγή στα κάτω έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τότε ας αλλάξουν ρότα. Προτού είναι αργά να σκεφτούν ότι ο κόσμος μπούχτισε.

antinews