Γράφει ο Τριανταφυλλίδης Παναγιώτης 

δικαιολογία για μια δολοφονία, ή τουλάχιστον δεν μπορώ να το χρησιμοποιήσω ως δικαιολογία μόνο για τη δολοφονία. Θέλετε να μιλήσουμε για φασίστες? Το ίδιο φασίστας με το Χρυσαυγίτη δολοφόνο είναι κι ο κάθε ηθικός αυτουργός μιας δολοφονίας. Είτε λέγεται Κασιδιάρης και μιλάει για όπλα, είτε Βορίδης και μιλάει με γραβάτα για τη Δημοκρατία που τώρα επικαλείται ενώ κάποτε ως αρχηγός της νεολαίας της ΕΠΕΝ δήλωνε πολέμιος κρατώντας ψηλά το τσεκούρι. Το ίδιο φασίστα θεωρώ και τον Βενιζέλο και τον Πάγκαλο. Φασιστικές δεν είναι μόνο οι πράξεις. Φασιστικές ή φασίζουσες (όπως θέλετε πέστε τες) είναι για μένα κυρίως οι συμπεριφορές και οι θεωρίες. Ο φασισμός δεν αποτελεί ούτε αίτιο, ούτε αιτιατό. Όσο δολοφόνος είναι ο φασίστας που πήρε τη ζωή του ανθρώπου χτες, τόσο δολοφόνος είναι κι ο δολοφόνος του Λαμπράκη. Και άλλο τόσο δολοφόνος είναι ο Mπάρακ Ομπάμα (γαμώ το Νομπελ Ειρήνης που πήρε). Τα ίδια δολοφονικά ένστικα έχουν όλοι οι δολοφόνοι. Ο φασισμός λοιπόν αποτελεί το τέλειο γρανάζι κίνησης στη μηχανή και του Σαμαρά, και του Βενιζέλου τη δεδομένη χρονική στιγμή. Δολοφόνος είναι ο Σαμαράς με τη θεωρία των δύο άκρων. Η θεωρία αυτή των δύο άκρων ήθελε νεκρό. Ήθελε νεκρό για να αποκτήσει υπόσταση και πειθώ. Άρα δεν είναι η φασιστική δολοφονία που έχει πολιτικό υπόβαθρο, είναι ο φασισμός που έχει πολιτικές αιτίες. Ο Σαμαράς έθεσε τους μετανάστες στην πολιτική ατζέντα της ΝΔ ως το βασικό πρόβλημα φτιάχνοντας μάλιστα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Σαμαράς μετέτρεψε τις ακροδεξιές απόψεις του κόμματός του που κυκλοφορούσαν λαθραία, σε επίσημη κυβερνητική γραμμή. Ο Σαμαράς ταύτισε τον πατριώτη με τον ακροδεξιό και τον θρήσκο. Ο Σαμαράς έβαλε με χαρά σε επιτελικές και κυβερνητικές φοβερά υπεύθυνες θέσεις χουντικούς, αρνητές του ολοκαυτώματος και αναθεωρητές του ναζισμού. Ο Βενιζέλος συμφώνησε μαζί του και χρησιμοποίησε τον κακό μπαμπούλα της Χρυσής Αυγής για να κρύψει πόσο τέρας είναι ο ίδιος και η πολιτική του. Ο φασισμός δεν φύτρωσε ποτέ και πουθενά ως το απαγορευμένο μανιτάρι του δάσους. Κάποιος έπρεπε να τον ποτίσει τον φασισμό αυτόν και κάποιοι φροντίζουν να τον ποτίζουν συστηματικά. Την δεκαετία του ’60, από τα απομεινάρια των εθνικοφρόνων φασιστών δημιούργησαν το παρακράτος της δεξιάς για να αναχαιτίσουν την πολέμια Αριστερά. Σήμερα συνεργάζονται ή δουλεύουν ( όπως θέλετε) με τη Χρυσή Αυγή. Τόσο απλά. Που μπερδεύεστε.?

Πως είναι δυνατόν να μας τρομοκρατεί η Χρυσή Αυγή, αλλά να μη μας φοβίζει η καταστροφή μιας χώρας η οποία δίνει στη Χρυσή Αυγή τη δυνατότητα να δολοφονεί? Πως είναι δυνατόν να φοβάσαι πως καταλύεται η Δημοκρατία από τη Χρυσή Αυγή, αλλά να μην βλέπεις πως δεν έχουν μείνει και πολλά σε αυτή τη δημοκρατία για να καταλύσει η Χρυσή Αυγή? Πως είναι δυνατόν να σε τρομοκρατεί η βάρβαρη επέλαση των φασιστών και να μη σε τρομοκρατεί μια χώρα που της έκοψαν την παιδεία, την υγεία, την αξιοπρέπεια και το όνειρο? Πως είναι λοιπόν δυνατόν να μην καταλαβαίνουμε πως στην Ελλάδα του Σαμαρά και του Βενιζέλου, ο φασισμός δεν θα υπήρχε καν αν δεν υπήρχε ο νεοφιλελευθερισμός αυτών των δύο? Ο κόσμος εκεί έξω έχει εξοργιστεί. Και οι φασίστες δεν στρατολογούν ανθρώπους αλλά στρατολογούν οργή , θυμό κι απόγνωση. Τους τελευταίους μήνες όλοι οι πολιτικοί , οι διανοούμενοι με επιδοτήσεις , οι «αριστεροί» καθηγητές Πανεπιστημίου και όλοι αυτοί που είναι δημιουργήματα των δημοσίων σχέσεων και των κομματικών μηχανισμών φωνάζουν δυνατά να καταδικάσουμε τη βία «απ όπου κι αν προέρχεται». Ποτέ όμως να μην καταδικάσουμε τις πολιτικές από εκεί που όντως προέρχονται. Κι όπως έλεγε ο Τσαρούχης .. «Τόσα πολλά αγράμματα τσογλάνια. Τι φρίκη, Θεέ μου…»