ΩΡΑΙΑ ιδέα. Να κάνει ο Γιώργος Νταλάρας συναυλία αλληλεγγύης για το Μέγαρο Μουσικής. Για να συσπειρωθούν οι άνθρωποι του πνεύματος και της….
Ας πάρουμε όμως τα πράματα από την αρχή, όπως
συνηθίζουν να λένε οι καθώς πρέπει γραφιάδες. Ας είναι καλά ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν και οι δέκα βουλευτές του που κατάθεσαν τη σχετική ερώτηση, για να αποδειχθεί το μέγεθος του μείζονος προβλήματος. Οτι ο ΟΜΜΕ, το Μέγαρο Μουσικής δηλαδή, έχει ανεξόφλητο υπόλοιπο δανείων 230 εκατομμύρια Γιούρο.
Με αποτέλεσμα εργαζόμενοι και συνεργάτες να είναι απλήρωτοι. Ειρήσθω εν παρόδω δεν υπάρχει κλάδος, φορέας, οργανισμός, σύλλογος, που να ζητάει λεφτά ή να διαμαρτύρεται και να μην έχει αρωγό τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν αύριο απεργήσουν οι μπανιστιρτζήδες επειδή το καλοκαίρι που έχουν φουλ δουλειά απαγορεύεται τα βράδια η πρόσβαση στα δάση.
Αν βγουν στους δρόμους οι καπνιστές για την αύξηση της φορολογίας και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με την απαγόρευση του καπνίσματος. Αν οι κολλητηρτζήδες του μετρό διαμαρτυρηθούν επειδή έχει μειωθεί δραματικά η κίνηση και δεν μπορούν να ασκήσουν τις δραστηριότητές τους η Ρένα Δούρου και ο Γιώργος Πάντζας θα είναι οι πρώτοι που θα κάνουν δήλωση συμπαράστασης. Ξεφύγαμε όμως.
Από πού κι ως πού το Μέγαρο Μουσικής να είναι μέσα κοντά στα δυόμιση κατοστάρικα χιλιάδες Γιούρο; Για ποιο λόγο; Για ποιο λόγο να παίρνει το ένα δάνειο μετά το άλλο; Τα κόκαλα του Χρήστου Λαμπράκη, εκεί που είναι χωμένος στο ξύλινο παλτό, θα έχουνε γυρίσει ανάποδα. Από ανάσκελα μπρούμυτα. Εχουνε καμία σχέση με τη μουσική όλες αυτές οι διάφορες αρπαχτές; Κι ένα μικρό παιδί ξέρει πλέον ότι άλλο πράμα είναι η μουσική κι άλλο τα τραγούδια.
Το Μέγαρο φτιάχτηκε και επιδοτείται εν ονόματι της μουσικής. Για να εμφανίζονται και να παίζουν ορχήστρες. Οχι για να τραγουδάει Θεοδωράκη ο Πάριος και ο Χρήστος Θηβαίος, Μικρούτσικο. Οι τραγουδιστές βγάζουνε λεφτά από τους δίσκους. Κι από τις εμφανίσεις τους στα μαγαζιά. Αν στην ηλικία που είναι ο Σαββόπουλος επιμένει να βγάζει λεφτά, ας πάει να τα βρει στον ιδιωτικό τομέα. Δεκαετίες τώρα ο Νταλάρας υπερηφανεύεται ότι έχει αφήσει τη νύχτα. Ποτέ όμως δεν θα μάθει κανείς πόσο έχουν στοιχίσει στο υπουργείο Πολιτισμού οι συναυλίες του.
Σε Ελλάδα, Ευρώπη, Αμερική, Αφρική κτλ. Το να εμφανιστεί η Ελεωνόρα Ζουγανέλη στις «βραδιές» στον κήπο του Μεγάρου σε εξωτερικό χώρο δηλαδή να το αντέξεις. Με την προϋπόθεση, δηλαδή, ότι θα πληρωθεί από τα λεφτά που θα φέρει. Οχι βρέξει χιονίσει. Για τη λαϊκή μουσική κανένας ψόγος. Το θέμα και το πρόβλημα έχει να κάνει με τα λεφτά. Να μπαίνει δηλαδή μέσα το Μέγαρο σόλο κάσα σόλο καπίκια, για να βγάζουν μεροκάματο οι μέτριοι και οι ξοφλημένοι; Τελειωμένοι σαν τραγουδιστές που ξελαρυγγιάζονται, φωνάζουν, με τις φλέβες τεντωμένες στον λαιμό σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αποδείξουν ότι υπάρχουν.
Και αφού έχουν ανοίξει οι πόρτες του Μεγάρου, να ανοίξουν για όλους. Και για τον Σταμάτη Γονίδη, για την Κατερίνα Στανίση και τον Αντύπα που έκανε comeback. Ολοι τους καταξιωμένοι. Και γιατί όχι και ο Λε Πα. Τι περιμένουνε δηλαδή; Πόσα εκατομμύρια δίσκους να πουλήσει ακόμα; Να μιλήσουμε σοβαρά όμως. Το να βλέπεις τον Πουλικάκο να τραγουδάει καθισμένο στην καρέκλα με το τσιγάρο στο ένα χέρι και στο άλλο το μικρόφωνο είναι γοητευτικό θέαμα.
Κι η φωνή του ακόμα βγαίνει. Και πάνω απ’ όλα δεν επιδοτεί το μεροκάματό του ο ελληνικός λαός. Τη Μαρινέλα σε λίγο καιρό θα τη βγάζουνε να τραγουδάει με το καροτσάκι. Οπως έχει πει λοιπόν ο ακαδημαϊκός Ζωρζ Πιλαλί, σε ό,τι έχει να κάνει με τους Θηβαίους, «η μεν νεότης τραγική» και σε ό,τι έχει να κάνει με τους 70 συν πλην, «το δε γήρας σφοδρόν». Αυτά.
Use Facebook to Comment on this Post