Πήρε χρώμα το φθινόπωρο. Οχι από το σαμαρικό όνειρο στη «φτωχομάνα νυφούλα του βορρά»…
Μήτε από τα κοντράτα του μονίμως εορτάζοντος φανταστικές επιτυχίες και έπη με ήρωα τον ίδιο, για την ώρα υπουργό Εξωτερικών. Πήρε χρώμα από δυο σατανικές επικοινωνιακές ποντικοπαγίδες που ρίχτηκαν σαν σε εξώφυλλο πολιτικού καρτούν για να παγιδέψουν και τον τελευταίο εργαζόμενο πολίτη. Μαστόρικα στημένες, με δόλωμα τα… καλά ληγμένα στα ράφια των σουπερμάρκετ τρόφιμα, ψεκασμένες με το άρωμα του τρόμου που λέγεται πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας και μοντελάκι Λάκη Γαβαλά στις κατασχέσεις έναντι καλλικέλαδου Κορυδαλλού, οι παγίδες αρχίζουν να δουλεύουν ύπουλα, αλλά πάντως να δουλεύουν, στους χώρους των απλήρωτων εργατών, στα γραφεία των δημοσίων υπαλλήλων μιας χρήσεως.
Τη μια πινελιά τη βάζει η «κοινωνική ατζέντα». Μια παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του, που λέγανε κι οι παλαιότεροι των, παραπλανητικών της αστικής τάξης, ημερών. Κάτι χιλιάδες θέσεις εργασίας αναγγελθείσες με φανφάρες ικανές να στηρίξουν την κυκλοφορία ενθέτων των συγκροτημάτων επιθανάτιου Τύπου. Κάτι αλγόριθμοι υπολογισμών περί ευρύτερου φάσματος δικαιούχων επιδόματος θέρμανσης. Κάτι φανταστικοί παιδικοί σταθμοί που θαααααα φιλοξενούν τον φανταστικό αριθμό παιδιών που δεν ήρθαν ακόμα στον κόσμο τους. Η κοινωνική ατζέντα είναι η παγίδα – κατάστιχο στην οποία καλούνται να εγγραφούν οι τίποτα έχοντες και τίποτα κατέχοντες, αυτοί που δεν έχουν τίποτ’ άλλο να χάσουν, αλλά καλού κακού, σου λέει το σύστημα, ας υποθηκεύσουν και τις αλυσίδες τους στην ελπίδα ότι «δεν μπορεί κάτι θα γίνει». Η κοινωνική ατζέντα, με περίτεχνα συγκροτημένο το προφίλ του «target group», της ομάδας-στόχος στην οποία απευθύνεται, παίζει με την απελπισία αυτού που δεν έχει μήτε πέντε ευρώ, τάζοντας διακόσια και τριακόσια δι’ ολίγον χρονικόν διάστημα. Κι ανοίγει η κουβέντα στο σωματείο. Και δαχτυλοδείχνεται αυτός που παίρνει ακόμα μισθό ως εχθρός. Και περνάει το διαίρει και βασίλευε. Τρυγάνε οι καιροσκόποι, οι ενσωματωμένοι κι οι αποκτηνωμένοι της χρυσαυγής. Σπάει η μάζα της οργανωμένης εργατικής δύναμης σε σφαιρίδια ατομικής απελπισίας. Υπονομεύεται η αυτοπεποίθηση κι η αλληλεγγύη κι ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι δεν μπορούν να συγκροτήσουν ταξική συνείδηση – λύση.
Την άλλη πινελιά, αυτή της λογικοφανούς εκλεπτυσμένης πανουργίας, τη βάζει η «ενιαία λίστα» υποψηφίων δημάρχων, δημοτικών συμβούλων, συνδικαλιστών εσχάτως! Οι απατεώνες πουλάνε μούρες για να τις εξάρουν υπεράνω κομμάτων. Ωστε να σχηματίσουν εκείνο το στρατό πραιτοριανών, που με μόνη ελευθερία το να διαλέξει το χρώμα του λοφίου στην περικεφαλαία του, θα υπηρετεί τους σκοπούς του κεφαλαίου ως εκλεγμένος ηλίθιος υπεράνω ιδεών, πολιτικών θέσεων κλπ κλπ. «Αιρετικοί» σαν τον Μπίστη – θεό των μεταγραφών, όχι μόνο δεν έπαθαν κάτι τις το πολιτικόν κακόν αλλά επιπλέον κιόλας. Η ενιαία λίστα θα βολέψει και τον Λοβέρδο στις προτιμήσεις του κάθε Αδώνιδος, όνειδος υγείας και προκοπής, αλλά και μαύρα παλικάρια σε περιοχές που δεν μπορούν ν’ ανοίξουν μήτε μπουτίκ μήτε γεμιστήρες από τσέχικα πιστόλια αγορασμένα στη μαύρη αλβανική αγορά των ομοίων. Ξέρεις πόσο κατεβαίνει το κόστος της οργής άμα σε μια κόλλα χαρτί έχεις τυλίξει το Δίστομο, για παράδειγμα, όχι ως τόπο μαρτυρίου και μνημείο ναζιστικής θηριωδίας, αλλά ως επεξήγηση λογικοφανή του συμβάντος , όπως π.χ. δι=2+στόμα; Kι άντε ν’ ανοίγει η συζήτηση περί το δίλημμα «με το νόμο Κατσέλη ή με τους απολυμένους του κλειστού “Κατσέλη”»;
Θέλει τεράστια προσοχή αυτή η δημιουργική ζωγραφική του άθλιου προπαγανδιστικού μηχανισμού των προθύμων δημίων. Μέσα στο κάδρο της κόλασης στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, τον Περσικό κόλπο κι όπου βρωμάει λεφτά και πετρέλαιο, ο εκβιασμός, η παγίδευση σε ψευτοδιλήμματα, η αιχμαλωσία στη λογική της, εν τέλει αυτό πουλάνε, «έντιμης υποδούλωσης στην πραγματικότητά τους» σκοτώνει εύκολα και με την αιγίδα του… ΟΗΕ! Αποχρώσεις μεταξύ λίστας-ατζέντας είναι τόσες όσες μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Οι πινελιές βγάζουν μαύρο.
Τη μια πινελιά τη βάζει η «κοινωνική ατζέντα». Μια παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του, που λέγανε κι οι παλαιότεροι των, παραπλανητικών της αστικής τάξης, ημερών. Κάτι χιλιάδες θέσεις εργασίας αναγγελθείσες με φανφάρες ικανές να στηρίξουν την κυκλοφορία ενθέτων των συγκροτημάτων επιθανάτιου Τύπου. Κάτι αλγόριθμοι υπολογισμών περί ευρύτερου φάσματος δικαιούχων επιδόματος θέρμανσης. Κάτι φανταστικοί παιδικοί σταθμοί που θαααααα φιλοξενούν τον φανταστικό αριθμό παιδιών που δεν ήρθαν ακόμα στον κόσμο τους. Η κοινωνική ατζέντα είναι η παγίδα – κατάστιχο στην οποία καλούνται να εγγραφούν οι τίποτα έχοντες και τίποτα κατέχοντες, αυτοί που δεν έχουν τίποτ’ άλλο να χάσουν, αλλά καλού κακού, σου λέει το σύστημα, ας υποθηκεύσουν και τις αλυσίδες τους στην ελπίδα ότι «δεν μπορεί κάτι θα γίνει». Η κοινωνική ατζέντα, με περίτεχνα συγκροτημένο το προφίλ του «target group», της ομάδας-στόχος στην οποία απευθύνεται, παίζει με την απελπισία αυτού που δεν έχει μήτε πέντε ευρώ, τάζοντας διακόσια και τριακόσια δι’ ολίγον χρονικόν διάστημα. Κι ανοίγει η κουβέντα στο σωματείο. Και δαχτυλοδείχνεται αυτός που παίρνει ακόμα μισθό ως εχθρός. Και περνάει το διαίρει και βασίλευε. Τρυγάνε οι καιροσκόποι, οι ενσωματωμένοι κι οι αποκτηνωμένοι της χρυσαυγής. Σπάει η μάζα της οργανωμένης εργατικής δύναμης σε σφαιρίδια ατομικής απελπισίας. Υπονομεύεται η αυτοπεποίθηση κι η αλληλεγγύη κι ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι δεν μπορούν να συγκροτήσουν ταξική συνείδηση – λύση.
Την άλλη πινελιά, αυτή της λογικοφανούς εκλεπτυσμένης πανουργίας, τη βάζει η «ενιαία λίστα» υποψηφίων δημάρχων, δημοτικών συμβούλων, συνδικαλιστών εσχάτως! Οι απατεώνες πουλάνε μούρες για να τις εξάρουν υπεράνω κομμάτων. Ωστε να σχηματίσουν εκείνο το στρατό πραιτοριανών, που με μόνη ελευθερία το να διαλέξει το χρώμα του λοφίου στην περικεφαλαία του, θα υπηρετεί τους σκοπούς του κεφαλαίου ως εκλεγμένος ηλίθιος υπεράνω ιδεών, πολιτικών θέσεων κλπ κλπ. «Αιρετικοί» σαν τον Μπίστη – θεό των μεταγραφών, όχι μόνο δεν έπαθαν κάτι τις το πολιτικόν κακόν αλλά επιπλέον κιόλας. Η ενιαία λίστα θα βολέψει και τον Λοβέρδο στις προτιμήσεις του κάθε Αδώνιδος, όνειδος υγείας και προκοπής, αλλά και μαύρα παλικάρια σε περιοχές που δεν μπορούν ν’ ανοίξουν μήτε μπουτίκ μήτε γεμιστήρες από τσέχικα πιστόλια αγορασμένα στη μαύρη αλβανική αγορά των ομοίων. Ξέρεις πόσο κατεβαίνει το κόστος της οργής άμα σε μια κόλλα χαρτί έχεις τυλίξει το Δίστομο, για παράδειγμα, όχι ως τόπο μαρτυρίου και μνημείο ναζιστικής θηριωδίας, αλλά ως επεξήγηση λογικοφανή του συμβάντος , όπως π.χ. δι=2+στόμα; Kι άντε ν’ ανοίγει η συζήτηση περί το δίλημμα «με το νόμο Κατσέλη ή με τους απολυμένους του κλειστού “Κατσέλη”»;
Θέλει τεράστια προσοχή αυτή η δημιουργική ζωγραφική του άθλιου προπαγανδιστικού μηχανισμού των προθύμων δημίων. Μέσα στο κάδρο της κόλασης στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, τον Περσικό κόλπο κι όπου βρωμάει λεφτά και πετρέλαιο, ο εκβιασμός, η παγίδευση σε ψευτοδιλήμματα, η αιχμαλωσία στη λογική της, εν τέλει αυτό πουλάνε, «έντιμης υποδούλωσης στην πραγματικότητά τους» σκοτώνει εύκολα και με την αιγίδα του… ΟΗΕ! Αποχρώσεις μεταξύ λίστας-ατζέντας είναι τόσες όσες μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Οι πινελιές βγάζουν μαύρο.
Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
skopelos-news.blogspot.gr
Use Facebook to Comment on this Post