Μόνιμες βλάβες στο δέρμα αφήνει η χένα Πως να προστατευτείτε

κρατήσουν για πάντα. Ιδιαίτερα τώρα το καλοκαίρι οι δημοφιλείς τουριστικοί προορισμοί αποτελούν τον πόλο έλξης για τους περιοδεύοντες καλλιτέχνες οι οποίοι βρίσκονται νύχτα μέρα σε υπαίθριες εκδηλώσεις, όπως εκθέσεις, φεστιβάλ, αγορές, παζάρια ακόμη και σε παραλίες για να σχεδιάσουν στους ενδιαφερόμενους τα τατουάζ μαύρης χένας.
Τα προσωρινά αυτά τατουάζ, που αντιγράφουν τα «φυλετικά (tribal) τατουάζ», είναι πολύ δημοφιλή, στη νεολαία .Γίνονται στην επιφάνεια του δέρματος και δεν χρησιμοποιούνται βελόνες όμως παρατηρούνται σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις στο δέρμα που διαρκούν πολύ περισσότερο από όσο διαρκεί το ίδιο το τατουάζ.Τα δερματικά προβλήματα αρχίζουν αμέσως μετά το σχεδιασμό του τατουάζ ή λίγες εβδομάδες αργότερα αφού για να επιτευχθεί το έντονο μαύρο χρώμα του τατουάζ και να έχει μεγαλύτερη διάρκεια, προστίθεται μεγάλη συγκέντρωση χρωστικών ουσιών. Αυτές οι ψηλές συγκεντρώσεις χρωστικών πυροδοτούν αλλεργικές αντιδράσεις.
Σύμφωνα με τον Εθνικό Οργανισμό φαρμάκων η χένα είναι φυτικό προϊόν. Τα φύλλα αποξηραίνονται, μετατρέπονται σε σκόνη , η οποία αναμειγνύεται με κάποιο υγρό και γίνεται πάστα που μπορεί να χρωματίσει το δέρμα, τα μαλλιά και τα νύχια. Το χρώμα που αφήνει είναι κόκκινο-κάστανο. Αυτή είναι η κανονική πάστα χένας που παραδοσιακά χρησιμοποιούσαν μέχρι σήμερα.

Η μαύρη χένα που αφήνει έντονο μαύρο χρώμα -και όχι γκρι- και διαρκεί περισσότερες από 2 ημέρες θεωρείται εξαιρετικά επικίνδυνη. Τι περιέχει λοιπόν η μαύρη χένα που την κάνει τόσο βλαβερή για την υγεία μας;
Όπως επισημαίνει ο ΕΟΦ έχει τη χημική ουσία P-Phenylenediamine, ουσία ιδιαίτερα επικίνδυνη που μπορεί να προκαλέσει αλλεργίες και χρόνιες αλλεργικές αντιδράσεις οι οποίες εκδηλώνονται με φαγούρα και ερυθρότητα , κηλίδες και φουσκάλες στο δέρμα, που με τον καιρό επουλώνονται και εξαφανίζονται.
Ο λόγος που χρησιμοποιείται το χημικό αυτό συστατικό στις βαφές είναι για να δίνει πιο έντονο, σκούρο χρώμα στα τατουάζ και με μεγαλύτερη διάρκεια.

Πάντως σε αρκετές πάντως περιπτώσεις οδηγούν σε πιο μόνιμες δερματικές βλάβες, όπως αποχρωματισμό και ουλές στο δέρμα. Ωστόσο κάποια άτομα μπορεί να αποκτήσουν μόνιμη ευαισθησία σε αυτές τις ουσίες και να αναπτύξουν αλλεργική, εξ επαφής, δερματίτιδα. Εφόσον έχουν ευαισθητοποιηθεί, δημιουργείται, δια βίου, ευπάθεια σε αυτές τις ουσίες. Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό, γιατί αυτά τα αλλεργιογόνα βρίσκονται επίσης και σε άλλα προϊόντα, όπως για παράδειγμα, στις βαφές μαλλιών.
Από τη στιγμή, που θα αναπτυχθεί ευαισθητοποίηση, από τατουάζ μαύρης χένας, έστω και αν μια αλλεργική εμφάνιση δεν είναι σαφές ότι προήλθε από αυτό καθαυτό το τατουάζ, εμφάνιση αλλεργίας μπορεί να προκύψει και σε επακόλουθη έκθεση, σε άλλα προϊόντα, που επίσης περιέχουν τις αλλεργιογόνες αυτές χρωστικές. Η αλλεργική αντίδραση, σε δεύτερη έκθεση, συχνά μπορεί να είναι πολύ πιο σοβαρή, από την πρώτη.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, η εμφάνιση επιθετικού εκζέματος μπορεί να είναι το αποτέλεσμα ακόμα και μιας μοναδικής έκθεσης στο τατουάζ, καθιστώντας μερικές φορές επιτακτική την επείγουσα ιατρική φροντίδα ή ακόμα και την εισαγωγή, σε νοσοκομείο. Τα συμπτώματα μπορεί να περιορίζονται, στο σημείο του τατουάζ, τη γύρω περιοχή ή να εξαπλώνονται σε όλο το σώμα.

Πώς ξεχωρίζει η φυσική από την μαύρη χένα
Το χρώμα της πάστας, με φυσική χένα κυμαίνεται, από πράσινο – καφέ μέχρι καφέ. Αν το χρώμα της πάστας, που χρησιμοποιούν οι καλλιτέχνες – δημιουργοί των τατουάζ είναι πιο σκούρο (μαύρο), τότε, πιθανότατα, έχουν προστεθεί στην πάστα χρωστικές.
Ζητάμε πληροφορίες, για την προέλευση της πάστας χένας και κατάλογο των συστατικών και οδηγιών, για να διαπιστωθεί το είδος της πάστας. Αν οι καλλιτέχνες – δημιουργοί δεν είναι σε θέση να μας δώσουν ακριβή πληροφόρηση, για το προϊόν τους, τότε, αποφεύγουμε το τατουάζ.
Αν μας πουν ότι μπορούμε να αφαιρέσουμε την πάστα, από το σημείο εφαρμογής μετά από πάροδο μιας μόνον ώρας και θα έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα, τότε, πρόκειται σίγουρα για μαύρη χένα. Η φυσική χένα, για να καταφέρει να βάψει το σώμα με ένα καλό σκούρο κοκκινοκάστανο χρώμα, πρέπει να παραμείνει στο δέρμα για όσο το δυνατό μεγαλύτερο χρόνο.

http://www.iatropedia.gr/articles/read/4652