Η ΠΟΙΗΣΗ ΜΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΣΕ….

ΚΑΛΑΖΝΙΚΩΦ  

Ποῦ εἶναι οἱ φλέβες μου

πού ἄνοιγαν κάποτε

καὶ ἔβγαιναν σὰν νεογέννητα οἱ λέξεις;

Μεγάλωναν μὲ θρεπτικὸ ἔαρ τῆς ὁμιλίας

κι ὕστερα ἔστηναν ἀνεμόσκαλες

κι ἀνέβαιναν στὸ σήμερα

μὲ τὴν ἀξόδευτη ἐφηβία τους

μὲ τὴν ἀπόρθητη φωνὴ τοῦ Ἀκρίτα.

Ἐδῶ μιλάμε γιὰ τοῦ Παντὸς τὴν Ἅλωση

τὸ ἐγκόσμιο φίδι ἔγινε παγκόσμιο

ἀπλώνει τὴ δηλητηριώδη γλῶσσα του

στὶς πτυχώσεις τοῦ ἐγκεφάλου μας

ζητάει τὸ αὐτεξούσιό μας ἐπὶ πίνακι.

Τὶ νὰ σοῦ κάνει πιὰ κι αὐτὸς ὁ ὀνειροπόλος

ὁ ἱερὸς λόχος τῶν λέξεων;

Ἐδῶ χρειάζονται λέξεις καταδρομεῖς

νὰ κατεβοῦνε μὲ σχοινιὰ ἀπὸ τὸ θόλο τοῦ οὐρανοῦ

μὲ καλάζνικωφ στὰ χέρια

νὰ μποῦν μέσα στὰ στήθη τῶν ἀνθρώπων

σπέρνοντας θάνατο πικρὸ στὴν καλοπέρασή τους

στὴν εὔνοια τῆς ἀπόλαυσης, στὴ μέθη της χλιδῆς.

Ὕστερα νὰ ὀχυρώσουνε ξανὰ τὰ τείχη τῆς καρδιᾶς τους

ἀνοίγοντας παράθυρα καὶ πόρτες

γιὰ νὰ χαράξει έντὸς τους ὁ Ἀνέσπερος

ὁ Νοητὸς τῆς Εὐφροσύνης Ἥλιος. 

16/6/2006 

Γιῶργος Ε. Βολουδάκης

http://oimos-athina.blogspot.gr/2013/07/blog-post_29.html