Περί καριόλας. Του Πιτσιρίκου

Συμβαίνει καμιά φορά στη ζωή να ερωτευτείς μια καριόλα. Ή έναν καριόλη, για να μην κατηγορηθώ για μισογυνισμό. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το ξέρεις πως είναι καριόλα, αφού η καριόλα δεν κρύβεται ιδιαίτερα. Αλλά εκεί εσύ…

Η καριόλα μπορεί να είναι θεογκόμενα και να μπερδέψεις τις γενετήσιες ορμές σου με την ανθρώπινη ανάγκη για συντροφικότητα.

«Θα την αλλάξω» σκέφτεσαι, «είναι καριόλα αλλά θα την αλλάξω». Σου διαφεύγει πως δεν έχεις καταφέρει να αλλάξεις τον εαυτό σου, οπότε είναι εντελώς αδύνατο να αλλάξεις οποιονδήποτε άλλον.

Επίσης, σου διαφεύγει πως η ανάγκη σου να κουτουπώσεις προϋπήρχε της γνωριμίας σου με την καριόλα. Απλά, βρέθηκε η καριόλα μπροστά σου.

Κι από την ανάγκη σου να ερωτευτείς, αυταπατάσαι πως η καριόλα είναι ο μεγάλος έρωτας της ζωής σου.

Εσύ μπορεί να έχεις μέσα σου όλη την καλοσύνη και την ανθρωπιά του κόσμου αλλά αυτό δεν θα βοηθήσει σε τίποτα. Η καριόλα θα παραμείνει καριόλα.

Είναι η ανάγκη που κινεί τον άνθρωπο, οπότε, αν είσαι άτυχος και δεν έχεις τα μάτια σου ανοιχτά, υπάρχει ο κίνδυνος να πηγαίνεις από καριόλα σε καριόλα.

Αν πηγαίνεις από καριόλα σε καριόλα, το άσχημο είναι πως, όταν θα εμφανιστεί μπροστά σου εκείνη η γυναίκα που πραγματικά θέλεις, η γυναίκα που θα μπει στη ζωή σου, θα την αλλάξει και θα την κάνει ουρανό, δεν θα την δεις.

Θα περάσει από δίπλα σου, θα σου χαμογελάσει, θα σου μιλήσει γλυκά, αλλά εσύ θα έχεις τόσο ξοδευτεί με τις καριόλες, που δεν θα της δώσεις σημασία.

Κι όμως, αυτή είναι η γυναίκα που πάντα ονειρευόσουν. Έχει όλα αυτά που έλεγες στους φίλους σου πως θέλεις να έχει μια γυναίκα.

Καμιά φορά, μπορεί να είναι πολλά τα παλικάρια που θα ερωτευτούν την ίδια καριόλα. Ταυτόχρονα.

Σε αυτήν την περίπτωση, η καριόλα θα παίξει το παιχνίδι της, θα πάρει από τον καθένα αυτό που επιθυμεί και θα τους αφήσει μπουκάλα.

Μην ξοδεύεστε με τις καριόλες. Κάντε λιγάκι υπομονή.

(Το κείμενο είναι αλληγορικό και μου το υπαγόρευσε μια κουκουβάγια.)