Έδεσαν με ιμάντες αυτιστικό παιδί στην ψυχιατρική του Ρίου

Τις συνθήκες νοσηλείας παιδιού με Αυτισμό στην Ψυχιατρική κλινική του Περιφερειακού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ρίου η “Παναγιά Βοήθεια” καταγγέλει η Εταιρεία Ψυχικής Υγείας και Εκπαίδευσης των Ατόμων με Αυτισμό Αχαΐας ( ΕΨΥΕΠΕΑ)…
Όπως αναφέρει, παιδί με αυτισμό παραμένει δεμένο με ιμάντες στο κρεβάτι, όλο σχεδόν το 24ωρο και για δέκα ημέρες.

Δείτε τι καταγγέλλει σε επιστολή της προς τον Διοικητή και τα μέλη του Δ.Σ. του Π.Π.Γ.Ν.Π., τον Διευθυντή της Παιδοψυχιατρικής κλινικής Π.Π.Γ.Ν.Π., τον Διοικητή 6ης Υ.Π.Ε, την Επιστημονική επιτροπή του Π.Π.Γ.Ν.Π., τον Πρόεδρο και Δ.Σ. του Ι.Σ.Π., τον Πρόεδρο και μέλη της κεντρικής επιτροπής της Ε.Σ.ΑμεΑ., την Π.Ο.Σ.Γ.Κ.Α.Μ.Ε.Α. και την Περιφερειακή Ομοσπονδία Α.μεΑ. Δυτικής Ελλάδος και Ιονίων νήσων

“Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι

Οι γονείς 16 χρονου παιδιού με Αυτισμό, τα στοιχεία των οποίων είναι στη διάθεση κάθε ενδιαφερομένου, που είναι μέλη του Σωματείου Ψυχικής Υγείας και Εκπαίδευσης του Παιδιού και Εφήβου με Αυτισμό Αχαΐας (ΕΨΥΕΠΕΑ), ζήτησαν τη στήριξη και τη βοήθεια του συλλόγου μας σχετικά με τη νοσηλεία του παιδιού τους στην Ψυχιατρική κλινική του Π.Π.Γ.Ν.Π.

Ενημέρωσαν και κατήγγειλαν στα μέλη του Δ.Σ. του συλλόγου μας, ότι το παιδί τους παραμένει δεμένο στο κρεβάτι του όλο σχεδόν το εικοσιτετράωρο και για δέκα ημέρες, με ιμάντες ακινητοποίησης , παρά τη φαρμακευτική αγωγή, και αρνούνται να τους αφαιρέσουν για λίγο, ακόμη και κατά το σύντομο επισκεπτήριο των γονιών και της αδελφής του.

Μετά από επίσκεψη μέλους του συλλόγου μας κατά το επισκεπτήριο της Δευτέρας 10 Ιουνίου, διαπίστωσε την ορθότητα των ισχυρισμών.

Aισθανόμαστε ντροπή, ανησυχία και αποτροπιασμό, σαν γονείς παιδιών με Αυτισμό για τις απαράδεκτες συνθήκες νοσηλείας Αυτιστικού παιδιού στην Ψυχιατρική κλινική ενός Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου, όπου δεν έχει ληφθεί καμία μέριμνα προστασίας και φροντίδας που απαιτείται για όλα τα πάσχοντα παιδιά και πολύ περισσότερο για τα παιδιά με αναπηρία. Δυστυχώς οι συνθήκες νοσηλείας θυμίζουν παλιές εποχές ασυλοποίησης και βάναυσης κακοποίησης των ψυχικά πασχόντων. Ερωτούμε και περιμένουμε άμεσες απαντήσεις και λύσεις από όλους τους αρμόδιους αναμένοντας και την απόδοση ευθυνών σε κάθε υπεύθυνο.

α) Η ακινητοποίηση παιδιού με Αυτισμό δεμένο με ιμάντες, για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα (δεκαήμερο μέχρι σήμερα !!) πέρα από την οξεία φάση, αποτελεί αποδεκτή Ιατρική θεραπευτική μέθοδο και επιστημονικά τεκμηριωμένη πρακτική; Μήπως πρόκειται για Ιατρική κακοποίηση και βάναυση μεταχείριση Αυτιστικού παιδιού με ολέθριες συνέπειες και καταπάτηση των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειάς του;

β) Η λειτουργία της Παιδοψυχιατρικής κλινικής, η οποία υφίσταται στον οργανισμό του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου, για ποιο λόγο έχει ανασταλεί, ενώ υπάρχουν διορισμένοι παιδοψυχίατροι, παιδοψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί και άλλο παραϊατρικό προσωπικό;

Ποιός ευθύνεται για το εξαιρετικά τραγικό γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε ένα Παιδοψυχιατρικό κρεβάτι σ’ ολόκληρη τη Πελοπόννησο, τη Νοτιοδυτική Ελλάδα και τα νησιά του Ιονίου με αποτέλεσμα να αναγκαστικά να νοσηλεύονται σε Ψυχιατρικές κλινικές παιδιά, έφηβοι, ενήλικες και γέροι δίπλα-δίπλα, όπως στην προκειμένη περίπτωση; Τόσο μεγάλο είναι το κόστος για τη λειτουργία ενός ή δύο παιδοψυχιατρικών θαλάμων στο ΠΠΓΝΠ, τη στιγμή που υπάρχουν οι χώροι (που έχουν μετατραπεί σε γραφεία) οι παιδοψυχίατροι, οι παιδοψυχολόγοι, οι κοινωνικοί λειτουργοί και το μόνο που απαιτείται είναι η βούληση και νοσηλευτικό προσωπικό; Έχουν γίνει οι απαραίτητες ενέργειες ή μήπως «κάποιοι» σκοπίμως και συστηματικά αποφεύγουν την ανάπτυξη της παιδοψυχιατρικής κλινικής; Γνωρίζουν οι αρμόδιοι την κατάσταση που επικρατεί στον τομέα αυτό, στο τρίτο μεγαλύτερο Περιφερειακό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της χώρας μας; Έγινε κάποια ενέργεια από τη διοίκηση του Νοσοκομείου και τη Διεύθυνση της Ψυχιατρικής – Παιδοψυχιατρικής κλινικής προς αυτή την κατεύθυνση;

γ) Εφ’ όσον δεν λειτουργεί η Παιδοψυχιατρική γιατί δεν μερίμνησαν οι υπεύθυνοι γιατροί για τη μεταφορά του παιδιού σε κατάλληλη παιδοψυχιατρική κλινική, ώστε να έχει την αρμόζουσα περίθαλψη, τη στιγμή που αδυνατούν όπως φαίνεται να αντιμετωπίσουν το περιστατικό καταφεύγοντας στη μέθοδο της μόνιμης ακινητοποίησης;

Ζητούμε ειλικρινείς απαντήσεις, άμεση και ουσιαστική παρέμβαση όλων των αρμοδίων, γιατί η λύση είναι απλούστατη, η οικονομική επιβάρυνση είναι ελάχιστη και τεράστιο το όφελος για τις ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες των παιδιών με ψυχικά νοσήματα που χρήζουν νοσηλεία.

Όλοι οι γονείς των παιδιών με Αυτισμό, που ξεπερνούμε τους πεντακόσιους στην περιοχή της Αχαΐας και είμαστε μέλη της ΕΨΥΕΠΕΑ, είμαστε εξαιρετικά ανήσυχοι και έντονα δυσαρεστημένοι από την ανυπαρξία κατάλληλων υποστηρικτικών δομών στην περιοχή μας. Παρά τις συντονισμένες και συνεχείς προσπάθειές μας συναντούμε απροθυμία, αδιαφορία και ανυπέρβλητα εμπόδια σε κάθε δημιουργική μας προσπάθεια, που από τη μια μας εξουθενώνουν αλλά συγχρόνως μας πεισμώνουν και μας συσπειρώνουν, γιατί έχουμε διπλή υποχρέωση να αγωνιστούμε για τα παιδιά μας, που από μόνα τους δεν είναι σε θέση να διεκδικήσουν τα στοιχειώδη.

Αναμένουμε την άμεση λειτουργία της Παιδοψυχιατρικής κλινικής, χωρίς καμία καθυστέρηση και για οιονδήποτε λόγο ή δικαιολογία και είμαστε στη διάθεση των αρμόδιων εμπλεκομένων προσώπων και φορέων για κάθε συνδρομή και συνεργασία”.

Η παρούσα επιστολή συντάχθηκε μετά από έκτακτη συνεδρίαση και ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. της ΕΨΥΕΠΕΑ και εξουσιοδοτήθηκε ο πρόεδρος για την κοινοποίησή της και για κάθε νόμιμη ενέργεια.

Με τιμή

εκ μέρους του Δ.Σ.

Ο πρόεδρος της ΕΨΥΕΠΕΑ

και μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΣΑμεΑ

Θωμάς Ι. Γκορίλας