Η Χαρά του Έρωτα

Μια πρόσφατη εκπομπή που έλαβε μέρος στην ΕΤ1 αποτέλεσε αφετηρία κριτικής και εμπαθών χαρακτηρισμών με αποτέλεσμα να ενεργοποιηθεί η περιέργεια μου για το περιεχόμενο των «αφορισμένων», που με περισσή αυθάδεια πρόβαλαν τις επικίνδυνες απόψεις τους…

Πρωταγωνιστές ο Σεβασμιώτατος Δημητριάδος Ιγνάντιος και ο π.Βαρνάβας. Πολλά και ποικίλα σχόλια ακολούθησαν το τέλος της εκπομπής με χαρακτηρισμούς όπως «νεονικολαϊτες», «αιρετικοί» κ.α…

Όλα αυτά με οδήγησαν στην ακρόαση της εκπομπής. Δεν μπορώ να πω ότι δεν είχα επηρεαστεί κι η προκατάλειψη δεν είχε διαδραματίσει μια αρνητική εικόνα για τα προαναφερόμενα πρόσωπα.

Περίμενα λοιπόν κι εγω να ακούσω για τα Σόδομα και τα Γόμορα, περίμενα να ακούσω για την ελευθερία των προγαμιαίων σχέσεων, για την επιτρεπόμενη ανηθικότητα (άραγε τι είναι ηθικό και ποιός το ορίζει;), για εκκοσμικευμένους ιερείς που τολμάνε να αλλοιώνουν το περιεχόμενο της Ορθόδοξης Θεολογίας και συνάμα διδασκαλίας μας, και αντ’αυτού…ακούω για την κατεξοχήν ερωτική πράξη η οποία τροφοδοτεί τους Χριστιανούς στην Θεία Κοινωνία!

Ακούω μάλιστα ότι η Εκκλησία είναι έρωτας και ο άγαμος (εννοείται ο πιστός) πάλι από έρωτα μένει άγαμος! Άκουσα για αυτούς που νηστεύουν, για αυτούς που εγκρατεύονται, πως από έρωτα (για τον Χριστό) κάνουν ότι κάνουν! Άκουσα ότι δεν έχει νόημα να διδάξεις κάποιον τι είναι αμαρτία αν πρώτα δεν του δείξεις και δεν του πεις τι είναι Ζωή…Άκουσα για την ουσία του έρωτα, πως βρίσκεται στον Σταυρό…

Αφουγκράστηκα λοιπόν με ιδιαίτερη προσοχή την έκπομπη και τους ομιλούντας και απόρησα με την κριτική που ασκήθηκε. Μια κριτική άνευ προηγουμένου, επιπόλαια και σίγουρα βιαστική. Αναρωτιέμαι: Πόσοι στ’αλήθεια άκουσαν ολόκληρη την εκπομπή; Ποιος μπήκε σ’αυτή την διαδικασία;

Ωστόσο θα πρέπει να επισημανθεί ότι η ετερότητα της άποψης, της γνώμης, είναι κάτι θεμιτό. Όταν βέβαια αυτή γίνεται μέσα σε πλαίσια κατανόησης και αλληλοσεβασμού. Η οπτική που προσεγγίζουμε ένα θέμα, μια στάση, ένα κίνημα, μια ιδέα, μια θεωρία, ένα οποιοδήποτε πράγμα, έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες.

Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η στάση μας συνεχώς αλλάζει και πολλές φορές αναθεωρείται με το πέρασμα του χρόνου. Διαφορετικά αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα όταν είμαστε νέοι, ή ηλικωμένοι, υγιείς ή ασθενείς, χαρούμενοι ή λυπημένοι, μορφωμένοι ή αμόρφωτοι, πιστοί ή σκεπτικιστές. Αυτά θα πρέπει να είναι τα δεδομένα μας και το ζητούμενο μια δημιουργική αντικειμενικότητα. Στην αντίθετη περίπτωση το πόρισμα θα είναι θλιβερό.

Δημοσιεύω λοιπόν την εκπομπή με στόχο και σκοπό να αφουγκραστεί ο αναγνώστης ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς, μια θαυμάσια συζήτηση από δυο αξιόλογα και μοναδικά Πρόσωπα. «Άθλος του μνησικάκου είναι ότι συνέλαβε την ιδέα του «κακού» και από αυτόν φαντάζεται «καλό» τον εαυτό του» (Στέλιος Ράμφος).

http://monopatia-pou-diastavronontai.blogspot.gr