Ο Αρκτούρος έχασε τον «Ανδρέα»

Ο αρκούδος Ανδρέας αγαπήθηκε από πολύ κόσμο, κυρίως από τα παιδιά, και
τον είχαν υιοθετήσει πάνω από 300 πολίτες στηρίζοντας το έργο της
περιβαλλοντικής οργάνωσης «Αρκτούρος»…

Αγκαλιά με τρεις γάτες, που φώλιασαν στο τρίχωμά του και έκλαιγαν γοερά για τον χαμό του, άφησε την τελευταία του πνοή ο «Ανδρέας», ο γηραιότερος αρκούδος στον κόσμο, που φιλοξενούνταν στο Καταφύγιο Αρκούδας του «Αρκτούρου» στο Νυμφαίο Φλώρινας.

Ο παππούς «Ανδρέας» έσπασε όλα τα… ρεκόρ και πέθανε σε βαθιά γεράματα σε ηλικία 50 χρόνων, ξεπερνώντας κάθε προσδόκιμο, που υπολογίζεται στα 25-30 χρόνια για τις αρκούδες.

Τα τελευταία χρόνια ήταν εντελώς τυφλός και, παρά τις αλλεπάλληλες χειρουργικές επεμβάσεις στις οποίες υποβλήθηκε, η όρασή του δεν αποκαταστάθηκε, ενώ αντιμετώπιζε και άλλα προβλήματα από την πολύχρονη αιχμαλωσία του και την ταλαιπωρία του ως… χορεύτρια.

Προκειμένου να έχει την ησυχία του και να μην έρχεται σε επαφή με πολύ κόσμο, οι υπεύθυνοι του «Αρκτούρου» τού είχαν παραχωρήσει μία… γκαρσονιέρα, στην οποία έμενε μόνος του. Μόνη του συντροφιά 3-4 γάτες, τις οποίες άφηνε να τον πλησιάσουν και να κοιμούνται στην αγκαλιά του. Αυτές είχε δίπλα του όταν έκλεισε τα μάτια του και από ένστικτο οι γάτες άρχισαν να κλαίνε, ενώ αρνούνταν να τον εγκαταλείψουν όταν τον πήραν για να τον θάψουν.

Αρκούδες στο καταφύγιο του «Αρκτούρου» στο Νυμφαίο Φλώρινας

Ο «Ανδρέας» αποτελούσε μία αρκούδα-σύμβολο για τον «Αρκτούρο», καθώς ήταν το πρώτο αρσενικό που κατοίκησε το Καταφύγιο στο Νυμφαίο το 1993. Αγαπήθηκε από χιλιάδες κόσμου και μέχρι σήμερα τον είχαν υιοθετήσει πάνω από 300 πολίτες που υποστήριζαν έτσι την προσπάθεια της περιβαλλοντικής οργάνωσης να τον κρατήσει στη ζωή με απανωτές χειρουργικές επεμβάσεις και εντατική κτηνιατρική παρακολούθηση, ενώ αποτέλεσε έμπνευση και σήμερα κυκλοφορεί ως λούτρινο παιχνίδι και παιδικό βιβλίο.

Η πολύπαθη αρκούδα κατασχέθηκε τον Ιανουάριο του 1993 στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας από έναν αρκουδιάρη, ο οποίος τη γύριζε στα πανηγύρια ως… χορεύτρια και έβγαζε χρήματα. Ηταν υποσιτισμένη, φοβισμένη και σε άθλια κατάσταση, χωρίς καμία διάθεση να παλέψει για να ζήσει.

Ταλαιπωρημένο ζώο
Το βάρος της δεν ξεπερνούσε τα 90 κιλά, είχε αλυσίδα περασμένη με δύο χαλκάδες που του τρυπούσαν τη μύτη, θαμπό και μαδημένο τρίχωμα και ήταν σχεδόν ολικά τυφλός. Είχε ζήσει όλη τη ζωή της στην αιχμαλωσία και είχε παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια επιβίωσης.

Στον Κτηνιατρικό Σταθμό του «Αρκτούρου», στον Αετό Φλώρινας, του έγιναν όλα τα απαραίτητα εμβόλια, του αφαιρέθηκαν τα χαλασμένα δόντια και υποβλήθηκε σε επεμβάσεις καταρράκτη και στα δύο μάτια, χωρίς όμως επιτυχία. Σταδιακά ο «Ανδρέας» άρχισε να ηρεμεί, στο τέλος ήταν φιλικός και επέτρεπε στους ανθρώπους να τον πλησιάζουν, αν και δεν ήθελε πολλές διαχύσεις.

Αντιλαμβανόταν την ανθρώπινη παρουσία με την όσφρηση, την πιο ισχυρή αίσθηση των αρκούδων, και τους πλησίαζε με αργά βήματα, ενώ πάντα χάιδευε τρυφερά τις αγαπημένες του γάτες. Ετρωγε κανονικά και δεν έκρυβε την ευχαρίστησή του όταν δεχόταν βαζάκια με μέλι, που τον τάιζαν με το κουταλάκι. Το τρίχωμά του είχε αποκατασταθεί παρόλο που είχε γκριζάρει και το βάρος του έφτασε στα 150 κιλά.

Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, ήταν εξαιρετικά δυσκίνητος και δεν ανταποκρινόταν πάντα με θέρμη. Φέτος συμπλήρωσε τα 50 χρόνια, καμιά άλλη αρκούδα στον κόσμο δεν έχει καταγραφεί σε αυτήν την ηλικία.

ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ
Φιλοξενούνται δέκα αρκούδες

Στο Καταφύγιο Αρκούδας του «Αρκτούρου», στο Νυμφαίο Φλώρινας, φιλοξενούνται δέκα αρκούδες, τρεις από τις οποίες, ο Μήτσος, ο Γιώργος και η Κατερίνα, είναι υπερήλικες, έχοντας συμπληρώσει τα 25 χρόνια.

Ο Μήτσος και ο Γιώργος ήταν αρκούδες χορεύτριες σε τσίρκο και αρκετά ταλαιπωρημένες, ενώ η Κατερίνα μεταφέρθηκε από τον Ζωολογικό Κήπο Φλώρινας. Τα 20 χρόνια της συμπλήρωσε η Τασούλα που βρέθηκε ορφανή, 19 χρόνων είναι ο Γιωργάκης και 18 η Ειρήνη, και οι δύο ήταν χορευτές σε αρκουδιάρηδες.

Από τον Ζωολογικό Κήπο Βελιγραδίου μεταφέρθηκαν την περίοδο του πολέμου η Βάσνα και η Μπάρμπαρα, 17 χρόνων και οι δύο, ενώ νεότεροι ηλικιακά είναι ο Κυριάκος και ο Μανώλης, 9 χρόνων, που βρέθηκαν ορφανοί.

ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ
ethnos.gr