Εξορύξεις χρυσού- Ακόμα ένα παράδειγμα από τον Καναδά

Παντού τα οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες είναι μηδενικά και οι περιβαλλοντικές συνέπειες μη αναστρέψιμες. Αργεντινή, Τουρκία, Τσεχία, Ρουμανία, Χιλή, Σουηδία, Κίνα, ΝΔ Ισπανία, Κολομβία, Πουέρτο Ρίκο κ.α είναι μερικές μόνο χώρες που δέχθηκαν και στο τέλος μετάνιωσαν γι αυτές τις εξορύξεις.
Στην ίδια την πατρίδα των Καναδικών αυτών επιχειρήσεων οι αντιδράσεις είναι μεγάλες και αποδεικνύουν ότι ούτε και στον τόπο τους δεν μπορούν να εγγυηθούν την ελάχιστη περιβαλλοντική προστασία.
Το παρακάτω άρθρο από τον Καναδά αποτελεί ακόμα ένα από τα πολλά παραδείγματα των συνεπειών που φέρνουν αυτές οι τριτοκοσμικού τύπου εκμεταλλεύσεις και μας το έκανε μετάφραση μία αγαπητή μας φίλη. Την ευχαριστούμε.
Λαδιαβίτης

Ο κίνδυνος διαρροής αρσενικού εγείρει φόβους: η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επιδιώκει άμεσο καθαρισμό τοξικού ορυχείου.

Από τον Καναδικό Τύπο | Associated Press – Κυρ. 17 Μαρτίου 2013

YELLOWKNIFE – Ετοιμόρροπο, εγκαταλελειμμένο ορυχείο χρυσού στα βόρεια της χώρας, το οποίο απειλεί άμεσα την ευρύτερη περιοχή με έκλυση τεράστιων ποσοτήτων αρσενικού, αμίαντου και άλλων τοξινών, κλήθηκαν να καθαρίσουν Ομοσπονδιακοί αξιωματούχοι.

«Πρόκειται για μια πολύ τρομακτική υπόθεση», δήλωσε ο Mark Palmer, ανώτερος σύμβουλος του Υπουργείου Υποθέσεων Ιθαγενών και Βόρειας Ανάπτυξης του Καναδά, σε θέματα που αφορούν το ορυχείο Giant Mine. Ο ίδιος αξιωματούχος περιγράφει τη διαχείριση των – υπό κατάρρευση, γεμάτων με δηλητήρια- κτιρίων και στοών στις όχθες της λίμνης Great Slave, ως υπόθεση που χρήζει αντιμετώπισης εκτάκτου ανάγκης.
«Μας ανησυχεί η περίπτωση κατάρρευσης του ορυχείου, καθώς αν συμβεί αυτό, θα υπάρξει αδιαμφισβήτητα μεγάλη διαρροή.”
Το Giant Mine λίγο έξω από Yellowknife αποτέλεσε πυλώνα για την τοπική οικονομία για 50 χρόνια. Ωστόσο, το γεγονός ότι ο χρυσός βρισκόταν εγκλωβισμένος μέσα σε κρυστάλλους αρσενοπυρίτη, είχε ως αποτέλεσμα μετά το οριστικό κλείσιμο του ορυχείου το 2004, περίπου 237.000 τόνοι εξαιρετικά τοξικών, υδατοδιαλυτών τριοξείδιων του αρσενικού να παραμείνουν στην περιοχή εξόρυξης.
Το μεγαλύτερο μέρος των αρσενικούχων λασπών αναγόμωσαν τις υπόγειες στοές, καθώς τεράστιοι σωροί σκόνης από το υλικό αυτό διοχετεύτηκαν σε 15 υπόγειους θαλάμους, κάποιοι από τους οποίους μεγέθους 11όροφου κτιρίου. Παρ’όλ’αυτά, περίπου 3.600 κυβικά μέτρα αρσενικού και υλικών μολυσμένων από το αρσενικό παραμένουν σε επιφανειακές δεξαμενές – μη εξουδετερωμένα και, σε πολλές περιπτώσεις, άμεσα εκτεθειμένα στα καιρικά φαινόμενα.
Ένα σχέδιο 488 εκατομμυρίων δολαρίων για την αποκατάσταση του χώρου και την αδρανοποίηση των υπόγειων ποσοτήτων αρσενικού – το μεγαλύτερο αντίστοιχο σχέδιο περιβαλλοντικής αποκατάστασης του Καναδά – βρίσκεται ήδη υπό επεξεργασία από τις αρμόδιες περιβαλλοντικές ρυθμιστικές αρχές. Ο χρόνος όμως πιέζει, καθώς οι τεχνικές εκθέσεις δείχνουν ότι η κατάσταση των κτιρίων και κάποιων υπόγειων στοών έχει επιδεινωθεί επικίνδυνα. Το σχέδιο αποκατάστασης πρέπει επομένως να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό προκειμένου να μη διαρρεύσουν τα τοξικά απόβλητα που περιέχονται σε αυτές τις υποδομές και είναι μεταξύ των άλλων ο υδράργυρος, το κυάνιο και τα PCBs.
“Πολλά από τα στοιχεία στήριξης των υπόγειων κατασκευών δείχνουν σημάδια αστοχίας, συμπεριλαμβανομένου μιας επιφανειακής λεκάνης απορροής», λέει η Προισταμένη του Τμήματος που είναι επιφορτισμένο με την εφαρμογή του Σχεδίου Αποκατάστασης.
«Υπάρχει η πιθανότητα σημαντικών επιπτώσεων στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον, τραυματισμών λόγω πτώσης στεγών επικάλυψης και μερικής κατάρρευσης κτιρίων καθώς και επικίνδυνη έκθεση έμβιων όντων σε αρσενικό και αμίαντο.”
Δηλητηρίαση με αρσενικό, στο αρχικό στάδιο, έχει ως αποτέλεσμα πονοκεφάλους, σύγχυση, σοβαρή διάρροια και υπνηλία. Όταν η δηλητηρίαση γίνεται οξεία, τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν διάρροια, εμετό, αίμα στα ούρα, κράμπες των μυών, απώλεια μαλλιών, πόνο στο στομάχι και σπασμούς.
Παρατεταμένη δηλητηρίαση οδηγεί σε κώμα που ακολουθείται από θάνατο.

Φωτογραφίες από την περιοχή δείχνουν τις σωρούς των αρσενικούχων λασπών να βρίσκονται εκτεθειμένες στο εσωτερικό των παλαιών σωληνώσεων που χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά τους στο υπέδαφος. Οι σωληνώσεις έχουν τραβηχτεί μακριά από το κτίριο, στο οποίο ήταν προσκολλημένες και σιγά-σιγά καταρρέουν, καθώς οι κολώνες από ξύλο και μπετόν που τις συγκρατούσαν ψηλά έχουν σε μεγάλο βαθμό σαπίσει.
Το χιόνι διαπερνάει ελεύθερα τους ετοιμόρροπους τοίχους και οροφές και επικάθεται στον μολυσμένο με αρσενικό εξοπλισμό. Η μόνωση από αμίαντο κυματίζει στον αέρα, καθώς αποσπάται σε κομμάτια κατά μήκος των παλαιών σωλήνων και κτιρίων. Η κύρια καπνοδόχος του συγκροτήματος είναι υπό κατάρρευση.
Ο Palmer δηλώνει ότι το έργο πρέπει να ξεκινήσει αυτό το καλοκαίρι, προτού αρχίσουν να διαφεύγουν τα επικίνδυνα δηλητήρια.
“Πιστεύουμε ότι ένα τέτοιο ατύχημα θα μπορούσε να συμβεί. Θα πρέπει επομένως να μην πάρουμε αυτό το ρίσκο. Ο κύριος στόχος μας θα πρέπει να είναι η υγεία και η ασφάλεια των κατοίκων των βορείων πολιτειών και της εγγύτερης περιοχής.”
Ο ίδιος αξιωματούχος ελπίζει οι αντίστοιχες εγκρίσεις από τις ρυθμιστικές αρχές να έχουν εξασφαλιστεί μέχρι τον Ιούνιο. Οι εργασίες καθαρισμού θα είναι ιδιαίτερα παρακινδυνευμένες για το προσωπικό που θα απασχοληθεί σε αυτές. Το πιο μολυσμένο επιφανειακό κτίριο, είναι αυτό στο οποίο γινόταν ο διαχωρισμός μεταξύ αρσενικού και χρυσού και το οποίο θα πρέπει να σφραγίστεί. Οι εργαζόμενοι θα πρέπει να φορούν πλήρεις στολές προστασίας και να τροφοδοτούνται από καθαρό αέρα.
Οι εργασίες καθαρισμού θα πρέπει να επικεντρωθούν στην αφαίρεση όσο το δυνατό μεγαλύτερης ποσότητας αρσενικού από τις επιφανειακές υποδομές και την αποθήκευσή του σε υπόγειους χώρους. Γενικότερα, τα τοξικά στερεά απόβλητα θα πρέπει να συλλεχθούν από τα κτίρια και να αποθηκευθούν με ασφάλεια μέχρι να ξεκινήσει η πλήρης αποκατάσταση της περιοχής του μεταλλείου.
Ο Palmer εκτιμά ότι το πρόγραμμα εκκαθάρισης εκτάκτου ανάγκης θα χρειαστεί δύο καλοκαίρια για να ολοκληρωθεί, προτού ένα πλήρες πρόγραμμα αποκατάστασης συγκεντρώσει όλες τις απαραίτητες άδειες και μπει σε εφαρμογή. Ο ίδιος δεν ήταν σε θέση να παράσχει μια εκτίμηση του κόστους, καθώς το έργο βρίσκεται στο στάδιο προκοστολόγησης.

Σε κάθε περίπτωση, το κόστος του έργου αποκατάστασης θα βαρύνει τους φορολογούμενους. Το ορυχείο Giant Mine χτίστηκε σε μια εποχή που δεν προβλεπόταν εκ των προτέρων η αποταμίευση ενός κεφαλαίου εκ μέρους των ιδιοκτητών των μεταλλείων για περιβαλλοντική αποκατάσταση της περιοχής. Στην πραγματικότητα, το χάος που άφησε πίσω του το ορυχείο Giant Mine ήταν ένας από τους σημαντικότερους λόγους για τον οποίο εισήχθηκε η νομοθεσία αυτή.
Το κόστος για την αντιμετώπιση της επικείμενης τοξικής απειλής από το ορυχείο Giant Mine είναι μόνο η τελευταία προσθήκη στην πικρή κληρονομιά του ορυχείου.
Παρά το γεγονός ότι παρείχε κάποτε τα προς το ζην σε πολλές γενιές κατοίκων της επαρχίας Yellowknife, το Giant υπήρξε επίσης, το 1992, η σκηνή μιας βίαιης εκκαθάρισης διαφορών μεταξύ εργαζομένων, κατά την οποία εννέα ανθρακωρύχοι δολοφονήθηκαν σε μια σκόπιμα υποκινούμενη υπόγεια έκρηξη.
Μετά από αυτό, η κάθετη πτώση των μετοχών της εταιρείας διαχείρισης των μεταλλείων, Royal Oak Mines, δημιούργησε μεγάλο έλλειμμα στο αποθεματικό του συνταξιοδοτικού ταμείου των μεταλλωρύχων, το οποίο η διοίκηση της εταιρείας είχε συνδέσει με το μετοχικό της κεφάλαιο. Το αποτέλεσμα ήταν πολλοί επί σειρά ετών εργαζόμενοι στο έργο να πάρουν ως σύνταξη ένα μικρό μόνο ποσοστό όσων νόμιμα τους οφείλονταν.
Επιπλέον, οι χήρες των δολοφονημένων ανθρακωρύχων κινήθηκαν επί ματαίω για πολλά χρόνια δικαστικά, διεκδικώντας αποζημίωση 10 εκατομμυρίων δολαρίων. Τελικά, το αίτημά τους κατάπεσε ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Ο ανθρακωρύχος Roger Warren, ο οποίος προκάλεσε το ατύχημα, καταδικάστηκε για τους φόνους και παραμένει στη φυλακή με ποινή ισόβιας κάθειρξης.

– Του ανταποκριτή Bob Weber από το Edmonton