Πού οφείλεται ο εθισμός στα μέντιουμ και τις ροζ γραμμές;

Έκπληκτοι έμειναν οι υπεύθυνοι του νοσοκομείου του Ρίου, έξω από την Πάτρα όταν έμαθαν ότι υπάλληλος καλούσε σε τηλεφωνικές γραμμές για μέντιουμ
χρεώνοντας έτσι το νοσοκομείο με το υπέρογκο ποσό των 67.000 ευρώ την ώρα που στα ελληνικά νοσοκομεία δεν υπάρχουν καν τα βασικά υλικά για την κάλυψη των αναγκών των ασθενών και όλοι μιλούν για κατάρρευση του συστήματος υγείας.

Ο υπάλληλος ζητούσε να μάθει το μέλλον του και ο λογαριασμός όλο και φούσκωνε. Το περιστατικό αποκαλύφθηκε όταν ο διοικητής του νοσοκομείου

Απόστολος Λέτσιος, ζήτησε να ελέγξει τους τηλεφωνικούς λογαριασμούς των τελευταίων μηνών. Υπο κανονικές συνθήκες το νοσοκομείο δεν πλήρωνε πάνω από 10.000 ευρώ, έτσι, όταν ήρθε αντιμέτωπος με το αστρονομικό ποσό διέταξε κατεπείγουσα έρευνα.

Υπολογίστηκε ότι ο υπάλληλος είχε μιλήσει συνολικά γύρω στις τριακόσιες εξήντα ώρες σε διάστημα εξήντα ημερών! Μπορούμε να μιλήσουμε για ένα είδος εθισμού; Ίσως. Όπως τονίζει ο καθηγητής ψυχολογίας στην Άννα Δρούζα, οι τηλεφωνικές επικοινωνίες σε γραμμές μέντιουμ, ή σε ροζ γραμμές ή σε διαδικτυακούς συνδέσμους παροχής πορνογραφικού υλικού είναι συμπεριφορές που αναφέρονται και ως μορφές εξάρτησης.

Με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό υπάρχει τι συμβαίνει στην περίπτωση του εθισμού στις ροζ γραμμές, στο σεξ στο διαδίκτυο, στη χαρτοπαιξία;

Δύο διαφορετικά πράγματα που προκαλούν αυτού του είδους την εξάρτηση. Το ένα είναι ότι όταν είμαστε σε δύσκολη κατάσταση, κάτι μας αγχώνει κάτι μας ζορίζει, δε βρίσκουμε λύση, θέλουμε να ξεφύγουμε. Το άτομο σκέφτεται: Πώς θα ξεφύγω; Ή θα πίνω, η θα πάρω ναρκωτικά, ή θα κολλήσω στο τζόγο ή στα τυχερά παιχνίδια, ή στο οτιδήποτε θα πάει το μυαλό μου μακριά από το πρόβλημα που με απασχολεί. Οπότε, στην ουσία έχουμε μια προσπάθεια να μπούμε σε μία φάση αποφυγής. Να μην πονάω, να μην ζορίζομαι, γιατί όσο παίζω το παιχνίδι ή είμαι στο διαδίκτυο είμαι ok, δεν σκέφτομαι. Και είναι ο τρόπος να σταματήσω να πονάω, να σκέφτομαι, να ξεφύγω από την πραγματικότητα. Το μέντιουμ και όλα τα υπόλοιπα είναι ότι όσο χάνω την εμπιστοσύνη μου και έχω μία αγωνία για το τι πρόκειται να μου φέρει το μέλλον, τόσο αρχίζω και ψάχνω να βρω βεβαιότητα. Είτε λέγεται μέντιουμ, είτε χαρτορίχτρα, είτε λέγεται “καφέ”, από όπου μπορεί κάποιος να μου δώσει στοιχεία για να έχω μία αισιοδοξία.

Έχουν εθιστεί λοιπόν και δεν μπορούν να σταματήσουν.

Σωστά. Και υπάρχει και μία αυξητική τάση σε αυτά τα περιστατικά. Απευθύνομαι σε μέντιουμ, αστρολόγους… θέλω κάποιος να μου πει την αλήθεια ρε παιδί μου.

Δέχονται αυτοί οι άνθρωποι την ψυχοθεραπεία;

Συνήθως την αρνούνται γιατί η ψυχοθεραπεία είναι ακριβή, γιατί στην ψυχοθεραπεία πρέπει να παραδεχτώ ότι έχω πρόβλημα και αυτό είναι το σημαντικότερο όσον αφορά την άρνησή τους. Συνήθως αρνούνται σκεπτόμενοι, «τι να κάνω στην ψυχοθεραπεία, δεν έχω λεφτά, δεν έχω δουλειά, δεν έχω να πληρώσω».

Έχουν, όμως, λεφτά για να συντηρούν τον εθισμό;

Ναι και τα διαθέτουν εκεί για να ξεχάσουν το πρόβλημά τους. Η ψυχοθεραπεία τους το θυμίζει. Εκεί ξεχνιέται. Να τονίσουμε πώς σε αυτή τη φάση του εθισμού και της απόγνωσης υπάρχει και ο φόβος της ψυχοθεραπείας, το άτομο συνήθως σκέφτεται ότι δεν θα τον βοηθήσει. Στην ουσία φοβάται να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Γιατί η ψυχοθεραπεία σημαίνει ότι θέλω να το αντιμετωπίσω, αν δεν θέλω να το αντιμετωπίσω, αν πιστεύω ότι δεν έχω λύση, θέλω μόνο να ξεχαστώ και τότε ο εθισμός μια χαρά μου ταιριάζει.
boro.gr