«Πήγαινα το σκύλο μου βόλτα και μου έριξαν μπουκάλι»

Σχόλιο αναγνώστη για τους ασυνείδητους που επιτίθενται σε όσους έχουν κατοικίδιο Ασυνείδητοι κρύβονται πίσω από επιθέσεις σε ανθρώπους που έχουν κατοικίδια στο
Γαλάτσι. Τουλάχιστον, αυτό καταγγέλλει στο σχόλιό του στο newsbeast.gr αναγνώστης.

Ο αναγνώστης υποστηρίζει τι του συνέβη ξαφνικά όταν είχε βγάλει το σκύλο του βόλτα και τι επακολούθησε όταν κάλεσε την αστυνομία.

Ακολουθεί το σχόλιο:

«Πριν από μια εβδομάδα, ενώ πήγαινα το σκυλί μου βόλτα αργά το βράδυ, ένα μπουκάλι γεμάτο νερό έσκασε στο κεφάλι μου από τον 5ο όροφο διαμερίσματος επί των οδών Φιλοθέης και Ηροδότου στο Γαλάτσι. Ζαλίστηκα και έκατσα κάτω στο δρόμο, το σκυλί μου έφυγε από το χέρι και γύρισα αμέσως να δω ποιος το έκανε. Το να σκάει μπουκάλι νερό στον οποιονδήποτε μέσα στη μέση του δρόμου, είναι σοβαρά τα πράγματα. Φώναξα την αστυνομία.

Μέχρι να έρθει περιπολικό, ήρθαν κάποιοι γείτονες και μου είπαν ότι είναι ένας ηλικιωμένος σε αυτό το μπαλκόνι που βρίζει όσους περνούν από εκεί με σκυλιά. Τους βρίζει και πετάει μπουκάλια στο δρόμο μήπως και τα πετύχει.

Ο ίδιος ο αστυνομικός αφού μου είπε ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα, παραδέχτηκε ότι ένα μπουκάλι με νερό στη γειτονιά αυτή έχει χαλάσει και την πόρτα του αυτοκινήτου του. Για να μην αναφερθώ στις φόλες που υπάρχουν εκεί κοντά και έχουν στοιχίσει τη ζωή τετράποδων καθώς όπως πάντα δεν ξέρουμε ποιος τις βάζει.

Εντάξει είναι γνωστό ότι υπάρχουν δυστυχώς ανάμεσά μας πλάσματα που κατά λάθος αποκαλούνται άνθρωποι, είναι δειλοί και κρύβονται πίσω από ένα μπαλκόνι σε αυτή την περίπτωση, δεν έχουν συναίσθηση και προσπαθούν να ξεχαστούν από τη μίζερη και ανούσια ζωή που κάνουν συμπεριφερόμενοι ως ψυχανώμαλοι.

Είναι ανόητο λοιπόν, να βγάζουμε συνέχεια νόμους και κανονισμούς για τα σκυλιά και τα γατιά για να προστατεύονται οι άνθρωποι, ενώ στην πραγματικότητα πρέπει να υπάρχουν νόμοι που να προστατεύουν αυτά από κάποιους ας τους πούμε “ανθρώπους”. Αν είχα κάτι στο κεφάλι μου, ένα τσιμπιδάκι, γυαλιά, οτιδήποτε, τώρα θα ήμουν στο νοσοκομείο. Αν εκεί ήταν ένα παιδί ή αν αυτός πετύχαινε το σκυλί μου, τι θα έπρεπε να κάνω εγώ;

Μερικοί άνθρωποι φοβούνται να μιλήσουν, η αστυνομία δεν κάνει τίποτα όπως πάντα, οι ίδιοι που τα κάνουν δεν αισθάνονται καθόλου ντροπή και ευθύνη ή δεν έχουν αίσθηση γενικά και από κει και πέρα όλοι οι υπόλοιποι είμαστε έρμαια των διαθέσεων κάποιων υπανθρώπων. Τώρα το κατά πόσο προστατεύομαι εγώ και ένα ζωντανό από τέτοιους, αυτό μάλλον δεν το προβλέπει κανένας νόμος.

Τι πρέπει να κάνουμε με όλους αυτούς που έχουν ξεφύγει; Να πάρουμε το νόμο στα χέρια μας και να διεκδικήσουμε το δίκιο μας και την αξιοπρέπεια μας; Ή πρέπει να αποδεχτούμε ότι περπατώντας στο δρόμο μια μέρα μπορεί να μας έρθει και κανένα τασάκι; Σε εμάς ή στα παιδία μας».