ΜΕ ΤΟΣΑ ΨΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΝΤΥΘΗΚΑΝ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ…

Οι μουσικόφιλοι σίγουρα θα γνωρίζουν το τραγούδι του αξιόλογου Κύπριου καλλιτέχνη Αλκίνοου Ιωαννίδη «με τόσα ψέματα που ντύθηκαν οι λέξεις». Ζούμε στην εποχή – ή μήπως πάντα ζούσαμε;- που αλήθειες και ψέματα συμπλέκονται σ’ αυτό που αποκαλούμε
πραγματικότητα. Ο διαχωρισμός του «κακού» ψέματος και της «καλής» αλήθειας εκλείπει πλέον. Η «αρετή» δεν είναι πλέον η «αλήθεια», αλλά να λες το ψέμα με τρόπο που φαίνεται αλήθεια. Δεν είναι καθόλου «κακό» να λες ψέματα, αρκεί να είναι φτιασιδωμένα, και να ‘χεις προετοιμάσει τους «ψευταποδόχους» να τα επιβραβεύσουν ως αλήθειες.

Οι λέξεις βγαίνουν στο «σφυρί», ξεπουλιούνται όσο-όσο στο πολιτικο-κοινωνικό γιουσουρούμ. Οι «ψεύτες» δε χλευάζονται, αντίθετα θαυμάζονται για το θράσος και τον κυνισμό τους. Πάμπολλες φορές άκουγα τη φράση «ούτε να κλέψει δεν είναι άξιος». Ανικανότητα, λοιπόν, για τον «μη κλέφτη», ανικανότητα για το «μη ψεύτη» και η παρελκόμενη αποδοκιμασία.

Μιλούν για «ειρήνη» και πολεμούν, μιλούν για «πρόοδο» και καταστρέφουν, μιλούν για «ελπίδα» και διαλύουν, μιλούν για «δικαιοσύνη» και εγκληματούν. «Όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος».

Αλίμονο σ’ όποιον χρησιμοποιεί αναφορικά (κυριολεκτικά) τη γλώσσα. Είναι μάλλον αφελής, παρωχημένος, γραφικός. Η «τεχνοκρατική» εποχή απαιτεί γλωσσικά προσόντα τύπου Βενιζέλου, ήτοι απόλυτης κενολογίας στα όρια της φαυλότητας, τα προσόντα τύπου Αδώνιδος ήτοι άναρθρες κραυγές να φοβηθούν τα ζωντανά των οποίων είμαι ποιμένας ή κάτι «αστεράκια» της ανανεωτικής Αριστεράς σε ρόλο κυβερνητικού ίσου σε «ψαλμωδίες» Γιακουμάτου και βάλε.

Αν το «χαράτσι» το λες «χαράτσι» ρίχνεις την κυβέρνηση αν το βαφτίσεις «ενιαίο τέλος» τη δοξολογείς.

Ω, πόσο ανυπόφορα φλύαροι έχετε καταντήσει εσείς οι μοιραίοι εξουσιολάγνοι γιουσουφόπουλα της παναχράντου Καγκελαρίου.

Έχετε ξεφτιλίσει ρε, (για ν’ αλλάξουμε το ύφος) τα πάντα. Λέξεις έννοιες, αξίες, ιδανικά, αρχές, νόμους. Τα στείλατε να κάνουν «πεζοδρόμιο» σαν τις «ιερόδουλες» του Χρυσοχοϊδη, για να «μολύνουν» ακόμα και τους «ανυποψίαστους» που δελεάζονται, κατά τ’ άλλα απ’ τα κάλλη αυτών των λέξεων. Τη χώρα την ξεφτιλίζετε συστηματικά καταργώντας μέχρι και τη γλώσσα.

Εθίζετε τον κοσμάκη στην «διαπραγματευτική» σας πρέζα με «βαποράκια» τα ΜΜΕ. Στήνετε το σίριαλ για να έχει κάποιο σασπένς και το ναρκοπέδιο είναι έτοιμο. Αυτό έλειπε απ’ την Κύπρο. Εκεί δεν ξόδεψαν πολύ σάλιο όπως εσείς. Δεν έχει Βενιζέλο εκεί, ούτε εκσυγχρονιστική Αριστερά. Οι διαδικασίες ήταν πολύ συνοπτικές.

Δεν ξέρω αν καπηλεύεται περισσότερο η ναζοφασίζουσα Χ.Α την «πατρίδα» ή εσείς με την «σωτηρία» της πατρίδας και το «μονόδρομο» της οσφυοκαμψίας σας, που βαφτίζεται «υπεύθυνη» στάση.

Μιλάτε ρε, για «Δημοκρατία». Επειδή γράφουν κάποιοι, κάποιες αράδες (καλή ώρα). Αυτό μας έμεινε για εκτόνωση. Μιλάτε για «θυσίες» σαν αυτή του Αβραάμ, που έσφαξε το παιδί του. Μόνο που εμείς είμαστε στη θέση του Ισαάκ, δε μας ρώτησε κανείς. Χρησιμοποιείται τη λέξη «νόμος». Την ίδια λέξη χρησιμοποιούσαν κι οι Οθωμανοί, κι οι Γερμανοί κι οι Χουνταίοι. Νόμους θέσπιζαν κι αυτοί. Αλλά θα πείτε δεν ήταν εκλεγμένοι. Ενώ τούτα τα «φρούτα» εκλεκτά, ε; Η μετουσίωση του λαϊκού αιτήματος για σαδομαζοχιστική μεταχείριση.

Ποιος ο λόγος να ομιλείτε κύριοι;

Το τελευταίο πράγμα που μας έμεινε μετά τις απώλειες της εθνικής κυριαρχίας, της αξιοπρέπειας, της εργασίας, της κοινής λογικής είναι η «γλώσσα».Το τελευταίο ανάχωμα στη διεθνοποιημένη παγκόσμια διακυβέρνηση. Μετά απ’ αυτό τελειώσαμε οριστικά…