Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ του ΠΡΟΕΔΡΟΥ

περιεργάζεσαι ανέκφραστος αυτούς που σε σειρά περνάνε υποχρεωτικά από μπροστά σου, θεωρώντας ότι κάνεις το καλύτερο για την διατήρηση της εθνικής μνήμης!
Δεν μπορείς μόνος σου να κάνεις πως παρακολουθείς στρατιωτική παρέλαση, έχοντας γύρω σου υποτακτικούς και σωματοφύλακες, πιστεύοντας ότι τιμάς την μνήμη της παλιγγενεσίας αυτού του έθνους!

Δεν μπορείς να έχεις την διάθεση να είσαι ο μόνος που γιορτάζει από έναν ολόκληρο λαό, του οποίου την γιορτή στέρησες και που ανέχθηκες να τον στείλουν οι δικοί σου στα 2 χιλιόμετρα μακρυά από εσένα, για να μην σε ενοχλούν!

Δεν μπορείς να είσαι ο πρώτος Πολίτης μιάς ευνομούμενης Πολιτείας και να αποστρέφεις το πρόσωπό σου από τους κατοίκους αυτής της χώρας, θεωρώντας ότι τα υψηλά καθήκοντά σου δεν σου επιτρέπουν συναναστροφή μαζί τους. Ούτε κάν οπτική!

Δεν μπορείς να πιστεύεις ότι μιά ολόκληρη γενιά από ένστολους, ξόδεψαν το χρόνο τους, ξόδεψαν τα χρήματα από τις υπηρεσίες τους, μόνο και μόνο για να παρελάσουν αστραφτεροί και αποφασισμένοι, μπροστά από εσένα. Ενώ η Ελλάδα που είχε την ανάγκη να τους δεί, που το λαχταρούσε για να νοιώσει υπερήφανη για τα παιδιά της, νάναι στριμωγμένη 10 τετράγωνα παρακάτω!

Δεν μπορείς εσύ τέτοια μέρα να λές ότι : ” Η απόφαση της Ε.Ε. (για την Κύπρο) δεν είναι ανεκτή γιατί είναι επιλεκτική… ” ενώ πρώτος εσύ ανέχθηκες την επιλεκτική λαίλαπα της Ε.Ε. κατά της Ελλάδας και στάθηκες αμήχανος και ανίκανος να αντιδράσεις!

Μπορείς όμως να καταθέτεις στεφάνι στον αφανή εθνικό ήρωα για λογαριασμό ολόκληρου του έθνους, ενώ γιορτάζεις μόνος σου με παρελάσεις σε άδειες πλατείες.

Μπορείς όμως να περιαυτολογείς ότι υπήρξες αντάρτης, χωρίς ποτέ να διευκρινήσεις ποιόν πολεμούσες και πότε.

Μπορείς όμως να υπογράφεις Προεδρικά Διατάγματα που να απαγορεύουν την κυριαρχία αυτού του Κράτους, επάνω σε οτιδήποτε υπάρχει σε αυτόν τον τόπο και που μπορεί να θεωρηθεί σαν εθνικός πόρος. Και δεν ντράπηκες! Και δεν δίστασες! Και δεν αρνήθηκες να το κάνεις!

Απορία : Κύριε Πρόεδρε, αισθάνθηκες σήμερα εθνικά υπερήφανος ως Έλληνας;

Οι ”Θεσμοί” είτε είναι Τυπικοί (νόμοι, κανόνες κ.λ.π.) είτε Άτυποι (άγραφοι κανόνες, συμπεριφορές) είναι σεβαστοί από τις κοινωνίες. Τα φυσικά πρόσωπα όμως, δεν είναι ”Θεσμοί”. Απλώς αναλαμβάνουν την ευθύνη της εφαρμογής των ”Θεσμών” για την πρόοδο και το καλό της κοινωνίας.
Θεσμός είναι η θέση του Υπουργού, αλλά όχι ο Υπουργός Τσοχατζόπουλος, Θεσμός είναι ο αιρετός Δήμαρχος, αλλά όχι ο Δήμαρχος Παπαγεωργόπουλος, Θεσμός είναι ο Δικαστής αλλά όχι η Δικαστής Μπουρμπούλια.