Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ο Ελληνισμός

Του Δαμιανού Βασιλειάδη,

εκπαιδευτικού, συγγραφέα

Οι πιο «λυσσαλέες» αντιθέσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε πλανητικό επίπεδο, στην παρούσα φάση που διανύουμε και μετά την κατάρρευση των…..
καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού, είναι ασφαλώς ανάμεσα στις ΗΠΑ την Ρωσία και την Κίνα.

Στο χώρο της Ευρώπης και της Εγγύς και Μέσης Ανατολής η κύρια και καθοριστική αντίθεση εστιάζεται ανάμεσα στις ΗΠΑ και τους συμμάχους της και την Ρωσία.

Ο αποκλειστικός στόχος που καθορίζει τη γεωστρατηγική και γεωπολιτική στρατηγική της Δύσης (Χώρες του ΝΑΤΟ βασικά) είναι ο έλεγχος των πηγών και των αγωγών του μαύρου χρυσού, δηλαδή του πετρελαίου και φυσικού αερίου στο χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής.

Οι δυνάμεις της Δύσης με προεξάρχουσα δύναμη τις ΗΠΑ επιδιώκουν να αποκλείσουν παντελώς και με όλα τα μέσα την οποιανδήποτε εξάρτηση της Δύσης από τη Ρωσία, στο βαθμό που η Αμερική έχει ακόμη τουλάχιστον την στρατιωτική ισχύ και η Ρωσία ανακτά αργά, αλλά σταθερά τις δυνάμεις της.

Η Ρωσία ήταν ανέκαθεν ο μεγάλος αντίπαλος της Δύσης από τον 19 αιώνα κι εντεύθεν. Πρώτα η αυταρχική και δεσποτική τσαρική Ρωσία, κατόπιν η πρώην Σοβιετική Ένωση και τώρα η καπιταλιστική Ρωσία.

Όλες οι χώρες σχεδόν των πρώην Σοβιετικών Καθεστώτων ενσωματώθηκαν στο στρατόπεδο της Δύσης και πρωτοστατούν μάλιστα στην αντιπαράθεση αυτή, γενόμενοι τις περισσότερες φορές βασιλικότεροι του βασιλέως.

Η Αμερική, για να το εκφράσουμε απλά, δεν φοβάται την κομουνιστική Κίνα, αλλά την ορθόδοξη Ρωσία.

Μόνες χώρες που διατηρούσαν και διατηρούν πολυποίκιλους δεσμούς με τη Ρωσία στο χώρο των Βαλκανίων ήταν η πρώην η ορθόδοξη Γιουγκοσλαβία και είναι και παραμένει ακόμη η ορθόδοξη Ελλάδα και η ορθόδοξη Κύπρος. (Και η Συρία για τους δικούς της λόγους φυσικά).

Αυτός ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που επενέβησαν στην πρώην Γιουγκοσλαβία με τόσο μίσος και πάθος, για να αποκόψουν κάθε δεσμό των Σέρβων με την Ρωσία.

Στην Ελλάδα που διατηρούνται οι δεσμοί αυτοί ακόμη από τον λαϊκό παράγοντα (δεν είναι της στιγμής να αναλύσουμε τους λόγους, άλλωστε ο καθένας μπορεί να τους κατανοήσει) θα συνέβαινε το ίδιο με την πρώην Γιουγκοσλαβία – και ας μην έχουμε καμία αμφιβολία – αν οι αρνητικές πλευρές δεν ήταν μεγαλύτερες από τις θετικές μιας τέτοιας επέμβασης. Θα μας συνέτριβαν χωρίς κανέναν οίκτο!

Επέλεξαν λοιπόν οι «άσπονδοι φίλοι και σύμμαχοί μας» καταλληλότερες και αποτελεσματικότερες μεθόδους, για να αποκλείσουν την Ελλάδα και την Κύπρο και τον Ελληνισμό ολόκληρο από οποιανδήποτε δυνατότητα διατήρησης δεσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ρωσία.

Συνεπώς επέλεξαν αυτό που αποδίδεται στον Κίσινγκερ και ήδη είναι γνωστό και αποτελεί δόγμα των «άσπονδων φίλων και συμμάχων μας.1