«Υπήρξε καλεσμένος που ήθελα να τον σπάσω στο ξύλο»

 Πρώτο Θέμα ο Γιώργος Παπαδάκης. Όπως αναφέρει έχει μετανιώσει για συμπεριφορές του απέναντι σε άτομα που βρίσκονταν στο στούντιο της εκπομπής και παραδέχεται πως οι φίλοι που απέκτησε από τον χώρο της τηλεόρασης είναι λιγοστοί.

Ακολουθούν αποσπάσματα από τη συνέντευξη…

Ποιο είναι το ελάττωμα και ποιο το προτέρημα σας;
Το ελάττωμα μου είναι ότι είμαι σε όλα μου συγκεντρωτικός. Όσο για το προτέρημα μου, ξεχνάω μέσα σε ένα λεπτό τόσο τη δική μου κακία όσο και των άλλων. Μπορεί να με εκνευρίσεις τρομερά, να θέλω να σε σκοτώσω, να σε βάλω κάτω και να σε πατήσω, και το επόμενο λεπτό να σε αγκαλιάσω και να σε φιλήσω. Είμαι τόσο κυκλοθυμικός που μπορείς κάλλιστα να πεις: “Μα τι μ@@κας είναι αυτός! Πριν από λίγο μου δημιουργούσε την αίσθηση ότι θα με σκοτώσει και τώρα με αγκαλιάζει;”

Υπήρξε στιγμή που να είπατε κάτω από πίεση «τα παρατάω»;
Ποτέ, παρότι και αμφισβήτηση έφαγα και τρικλοποδιές μου έβαλαν και πόλεμο μου έκαναν. Και ξέρετε αυτή η εκρηκτικότητα που βγαίνει πολλές φορές στο γυαλί είναι κάτι που δεν θα άλλαζα ποτέ. Διότι δεν μπορώ να είμαι πόρνη το βράδυ και παρθένα το πρωί. Όπως είμαι στην καθημερινότητα μου είμαι και στην τηλεόραση.

Φίλους κάνατε στην τηλεόραση;
Λίγους και αυτό όχι γιατί δεν μου δόθηκε η ευκαιρία, αλλά επειδή δεν ήθελα να «πουλήσω» τους φίλους μιας ζωής. Έχω φίλους από τα παιδικά μου χρόνια. «Παιδιά» με τα οποία παίξαμε μαζί, τραγουδήσαμε, συνδικαλιστήκαμε, γίναμε αριστεροί, ήπιαμε τσίπουρα, πιστέψαμε ότι θα αλλάζαμε τον κόσμο, κάναμε κοιλίτσα, είδαμε τα μαλλιά μας να ασπρίζουν, τσακωνόμαστε, βριζόμαστε, αγαπιόμαστε. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που αγαπάω.

«Εχετε μετανιώσει για κάποια συμπεριφορά σας απέναντι σε καλεσμένο»;
Πάρα πολλές φορές, άπειρες. Κι αν δεν το παραδεχόμουν, θα ήμουν τουλάχιστον ηλίθιος. Όταν βγαίνεις στην τηλεόραση για τρεις-τέσσερις ώρες κάθε μέρα επί τόσα χρόνια, και ανθρώπους θα αδικήσεις και λάθος αξιολογήσεις θα κάνεις και βερμπαλισμούς και λαϊκισμούς και τα πάντα!

Καλεσμένος που να σας έφερε σε πολύ δύσκολη θέση υπήρξε;
Και βέβαια. Υπήρξε καλεσμένος που ήθελα να τον σπάσω στο ξύλο.

Πως είναι να βρίσκεσαι στην πρώτη γραμμή της δημοσιογραφίας;
Θα σας πω κάτι, κι εσείς προσωπικά, θέλω να με πιστέψετε: Δεν αισθάνομαι ότι βρίσκομαι στην πρώτη γραμμή. Εάν αισθανόμουν μέλος της η ζωή μου θα ήταν διαφορετική. Οι άνθρωποι της πρώτης γραμμής επιδιώκουν επαφές και δημόσιες σχέσεις ικανές να τους ανοίξουν τις πύλες κάθε είδους διευκολύνσεων. Εγώ ουδέποτε έχω πάει σε γραφείο πρωθυπουργού, υπουργού ή υφυπουργού. Τους δημοσιογράφους της πρώτης γραμμής με τα κονέ και τις διασυνδέσεις ο κόσμος τους θεωρεί διαπλεκόμενους και αυτός είναι ένας χαρακτηρισμός τον οποίο σιχαίνομαι.