Ανατριχιαστικές εικόνες που θα συνταράξουν τη βουλή

Τη δεκαετία του 20’, πριν περίπου έναν αιώνα δηλαδή, όταν η Ελλάδα υποδεχόταν τα μεγάλα κύματα μεταναστών από τη Μικρά Ασία, η κατάσταση στην Αθήνα ήταν δύσκολη, με το χάσμα πλουσίων – φτωχών να είναι ιδιαίτερα μεγάλο. Σε ένα νεοκλασικό κτίριο ανακτορικών διαστάσεων και…

γερμανικής προέλευσης που δέσποζε στο κέντρο της πόλης, ζούσε μια οικογένεια μεγαλοαστών.

Ο πατέρας της οικογενείας ήταν από τους τύπους που ήξερε να απολαμβάνει κάθε ικμάδα της ομορφιάς που του προσέφερε η τύχη του να γεννηθεί πλούσιος. Σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση, το σπίτι κατακλυζόταν από φίλους και γνωστούς, με τα γλέντια να παίρνουν και να δίνουν μέσα στους τέσσερις τοίχους του.

Το υπηρετικό προσωπικό αποτελούταν κατά συντριπτική πλειοψηφία από Πολίτισσες νοικοκυρές και Σμυρνιούς παραγιούς. Ένας από αυτούς λέγεται πως ήταν γιος μάγισσας, η οποία με τα ματζούνια της και τις ιεροτελεστίες της, τον είχε μετατρέψει σε υποχείριό της. Πολλοί θρύλοι λένε πως αυτή κρύβεται πίσω από τα αποτρόπαια εγκλήματα του νεαρού Σμυρνιού.
Για ποια εγκλήματα μιλάμε όμως; Όλα έγιναν μια βροχερή νύχτα του Αυγούστου, με το θερμόμετρο να θυμίζει παγερές βραδιές του Δεκέμβρη, αλλά οι τυφλωμένοι από τη δίψα για αλκοόλ και ετοιμόρροποι πάνω από τις παγίδες ακολασίας που ετοίμασε ο μεγαλοτσιφλικάς αφέντης του ανακτόρου, δεν είχαν μάτια για να δουν πως εκείνη η νύχτα ήταν διαφορετική.

Ο Σμυρνιός αλογατάρης σχόλασε πιο νωρίς εκείνη τη μέρα, χαρίζοντας έτσι στον εαυτό του περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να θέσει σε λειτουργία το φρικαλέο του σχέδιο: Μόλις η αυγουστιάτικη πανσέληνος σχημάτισε τον κύκλο της στην κορυφή του αττικού ουρανού, το μεγάλο ρολόι στον καθοδηγούμενο εγκέφαλο του νεαρού σήμανε την ώρα του μακελειού.

Κρατώντας στα ροζιασμένα του χέρια το σφυρί με το οποίο καρφώνει τα πέταλα στις οπλές των αλόγων, ο αφηνιασμένος Σμυρνιός αμπαρώνει όλα τα παράθυρα του σαλονιού από την εξωτερική τους πλευρά και εισβάλλει στον χώρο που διαδραματιζόταν το σύγχρονο ρωμαϊκό όργιο.

Ο περίγυρός του είχε χάσει τη νηφαλιότητά του και όλοι νόμιζαν πως επρόκειτο για μία ακόμα έκπληξη του οικοδεσπότη: Στην έκπληξη έπεσαν μέσα. Δεν μπορούσαν να σκεφτούν όμως ότι αυτή η έκπληξη θα ήταν φριχτός θάνατος από σφοδρό χτύπημα σφυριού στο κρανίο.

Όλοι νεκροί, κανένας τραυματίας, κανένας επιζών. Η τύχη του μακελάρη άγνωστη. Το γεγονός ταξίδευε για πολύ καιρό από στόμα σε αυτί και είχε πάρει μυθικές διαστάσεις. Όσο για τα πτώματα… Ο ένας γιος του οικοδεσπότη μόλις ήρθε από τοΠρόβιντενς των ΗΠΑ και θέλησε με τον δικό του τρόπο να τιμήσει τη μνήμη του πατέρα του και των κολάκων του.

Μετά από πολύχρονες και κουραστικές εργασίες από τους καλύτερους ιατροδικαστές κι εργολάβους κηδειών της εποχής, τα σώματα των θυμάτων σουλουπώθηκαν και απέκτησαν το πρότερο παρουσιαστικό τους. Επηρεασμένος από τις παραδόσεις των γιάνκηδων της αμερικανικής πόλης στην οποία ζούσε τα τελευταία τρία χρόνια, ο κοσμοπολίτης γιος του τσιφλικά ζήτησε να τοποθετηθούν τα πτώματα στις καρέκλες του σπιτιού και να φωτογραφηθούν σα να ήταν ζωντανοί. Έτσι, μέσω των εικόνων, οι αδικοχαμένοι αυτοί άνθρωποι θα παρέμεναν τρόπον τινά ζωντανοί για πάντα.

Οι φωτογραφίες αυτές ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στα σαπισμένα συρτάρια μιας κάμαρης ενός εγκαταλελειμμένου σπιτιού. Οι άνθρωποι σ’αυτές τις ταλαιπωρημένες από τον χρόνο φωτογραφίες, είναι σα να ζουν ακόμα. Αγέραστοι. Απτόητοι. Αδίψαστοι.

…………

ΥΓ. Ξαφνιαστήκατε με το σημερινό ε;;; Μόλις ολοκλήρωσα την πρώτη σαιζόν του «American Horror Story» και είπα να κάνω μια ελληνική βερσιόν, μόνο και μόνο από περιέργεια. Λοιπόν, επειδή δεν είμαι φαν του είδους, δε θα εκφέρω γνώμη για τη σειρά. Αυτοί που γουστάρουν πάντως κάτι τέτοια, λένε τα καλύτερα.