Το παιχνίδι τώρα αρχίζει!

Μια ζωή, χίλιες εικόνες, στιγμές, όνειρα κι ελπίδες για ένα μέλλον πια όλο λεπίδες. Ποιο το θύμα και ποιος ο θύτης; Ποιος χρωστάει και ποιος πληρώνει, τι οφείλει και γιατί, κανείς δεν μπορεί να πει… Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία αλλά γράφτηκε με αιματοχυσία…

Στον τοίχο απομεινάρια της ψυχής σημάδια! Ανείπωτες κραυγές, φωνές για το χθες που δωροδόκησες και τα όνειρά μου που κατέστρεψες. Εσύ στα λούσα και στα ταξίδια κι εγώ σε πορεία με καταλήψεις στα Πανεπιστήμια. Τα σκάνδαλα ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια κι αυξάνονται οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι πονεμένοι, οι ανήμποροι και οι κοινωνικά αδύναμοι. Κι εσύ τι κάνεις; Στέκεις εκεί στην εξουσία και μιλάς για δήθεν ΠΑΙΔΕΙΑ! Τι ειρωνεία; Σε βολεύει η αγνωσία αλλά τολμάς να υποκρίνεσαι με τη μάσκα της αδικίας. Ποιος σε έμαθε ότι κερδίζεις με τη βία, πουλώντας τη δημόσια περιουσία, διανέμοντας σε άσχετους την εξουσία και καταστρέφοντας τη δημόσια υγεία; Με μια βαλίτσα στο χέρι, πάω στην παρέλαση για να δω αν θα μπορέσεις να με δεις κατάμουτρα!

Πού είναι τα έργα και πού οι πράξεις; Οι Ολυμπιακοί Αγώνες τελικά τι ήταν; Ευκαιρία κερδοσκοπίας ή ανομίας; Ποιος προτείνει και ποιος ψηφίζει; Δίκοπο μαχαίρι οι αποφάσεις… Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και πάνω η θηλιά ρυθμισμένη στα μέτρα του καθενός; Δεν υπολόγισες όμως ότι και το παιδί σου μπορεί μια μέρα είτε κρεμασμένο να βρεθεί είτε τρυπημένο και σωριασμένο; Ποιος του τα πούλησε; Ποιος το επέτρεψε να συμβεί αυτό; Οι νέοι ήταν αθώοι, όφειλες να τους προστατέψεις αλλά προτίμησες το χρυσό που ακόμη και τώρα σαν μαγνήτης το επιζητάς. Ξεχείλωσε η τσέπη σου από τα φακελάκια και η δικιά μου είναι τρύπια μήπως και βρω κάποια ξεχασμένη δεκάρα. Το χρέος είναι ασήκωτο! Μάλλον είναι χειρότερο από Γολγοθάς!

Δεν θα αντέξω για πολύ, θα με παρασύρει η βροχή μα εσύ πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό. Θέλεις να παίξουμε ένα παιχνίδι; Το ντόμινο ήδη σείεται από τις κατακραυγές του λαού που εσύ δεν έχεις κατά νου. Ο έχων δύο χιτώνες ξέρεις δίνει τον έναν. Εσύ που έχεις πέντε και δέκα χιτώνες και σπίτια γιατί δεν φιλοξενείς κάποιον άστεγο ή να ζεστάνεις μια παγωμένη ψυχή που έχει μαρμαρώσει από την ψυχρότητα των ανωτέρων του; Όλοι τρέχουν για μια χούφτα φαΐ αλλά εσύ κάνεις πολυτελή ζωή. Βγες στο δρόμο να δεις πρόσωπα λιγνά, σώματα αδύναμα σα να γύρισαν από τον πόλεμο και ίσως και χειρότερα. Οι βετεράνοι τιμούνται σαν ηρωικά πρόσωπα ενώ οι άστεγοι, οι άρρωστοι και οι κοινωνικά αδύναμοι παραμερίζονται! Ευτυχώς που ο λαός έχει ευαισθησία και δεν ξεχνάει τη δική του ιστορία!

Ρόδα είναι και γυρίζει … και το παιχνίδι τώρα αρχίζει! Έχεις λίγο χρόνο να σκεφτείς με ποιο πλευρό θα πορευτείς. Ο λαός σου φωνάζει πως είναι η τελευταία σου ευκαιρία. Πρόσεχε τα βήματά σου διότι πατάς σε νάρκες. Παντού, τα πάντα κλείνουν! Άδεια μαγαζιά, ενοικιάζεται ή πωλείται η επιχείρηση αλλά εγώ σου λέω ότι κινδυνεύει το κράτος. Μην αναγκαστείς να βάλεις πωλητήριο και σ’ αυτό. Είναι το μοναδικό που απέμεινε. Πού είναι τα λιμάνια, το ορθό σύστημα Υγείας που περίτρανα έχτιζες, πού είναι η Παιδεία, η δημόσια και δωρεάν, πού είναι η εργασία, γιατί υπάρχει ανομία και δωροδοκία συνάμα με τη δική σου απληστία; Τα δακρυγόνα τα έχουμε συνηθίσει, εσύ όμως; Ξανασκέψου το!

Η Ελλάδα καταστρέφεται και σιγοκαίει σαν στάχτη των ανομιών. Είναι η τελευταία ευκαιρία όχι για πώληση σε τιμή ευκαιρίας αλλά πραγματικής ανάπτυξης με σωστή διαχείριση των πόρων, της οικονομίας, της υγείας, της ασφάλειας, της παιδείας και πάνω απ’ όλα της κοινωνίας και της ηγεσίας! Είναι στο χέρι σου να αναλάβεις δράση! Ο χρόνος μου τελειώνει εδώ πριν φύγω στο εξωτερικό… Το παιχνίδι τώρα αρχίζει…